#تولیدی

#به_قلم_خودم

#من #اربعینی #ام
#دلنوشته #اربعین

حالا بهتر درک می‌کنم که خداوند چگونه پاداش سیدالشهدا را در مقابل آن همه ایثار و جانفشانی داد!

همین که آرام و قرار دلهایمان دست خودمان نیست و حرارت عشق #حسین آن را ذره ذره آب می‌کند! حال دلمان خوب نیست و هیچ درمانی جز رسیدن به #بین #الحرمین نیست!

مگر عشق هم درمان دارد؟ اصلا مگر عشق، یکطرفه هست که درمانش دست خودت باشد؟ نه نه … کار این عاشقی از درمان‌های عادی گذشته و باید خود ارباب علاجش کند.

تلخ است درست مثل طعم چای عراقی که نوشیدنش هر چند داغ و جگرسوز است ولی مزه‌اش با تمام عشق‌های به ظاهر شیرین دنیایی، تفاوت دارد!
این عشق را من و تو خلق نکرده‌ایم که درمانش آسان باشد! آنکه این عشق را به ودیعه در اعماق دلت نهاده، صاحب عشق است و فقط او می‌تواند این دل بی در و پیکر را سر و سامانی دهد و آرام کند.
مگر می‌شود عشق آسمانی را با این اسباب زمینی علاج کرد؟ نه
باید
فکری کنیم به حال این دل سوخته‌ای که این روزها حال و هوایش مثل همان لبهای خشکیده روز عاشورا در کویر کربلاست.
چه فکری؟ مگر عاشق را چاره‌ای جز وصال معشوق هست؟ نه نه!
باور کردنی نیست آقا! بخدا انصاف نیست مولا جان! این دلهای سوخته را واله و سرگردان خود سازی و بعد، رهایشان کنی به حال خود!!
نه
این از مرام شما، ارباب ما، دور است شما به دشمن هم رحم و انصاف داشتید چگونه باور کنم در این قدم‌های عاشقی مرا با این دل سوخته و چشمان اشکبار و چهره مصیبت زده از فراق، رها کنی و جواب ندهی!
نه
پذیرفتنی نیست آنهم از صاحب همه عشق‌های پاک و آسمانی! یقین دارم ناممان را در لیست زوار و رهپویانت ثبت می‌کنی!
شک ندارم!
#حسین مرامش دست رد به سینه عشاق زدن نیست! مگر می‌شود خودش تو را، سرگردان خودش کند و بعد تو را رها کند نه!

مرام آقا محبت است و وفا، آنگونه که در عاشورا عمل کرد. نگران نباش!
قطعا اگر دلت با مولا هست قدم هایت هم در مسیر اوست چه با پای تن و چه با پای دل!
پس
همه #اربعینی هستیم چرا که همه انشاءالله عاشق و دلداده او هستیم و بقول حاج قاسم:
ما ملت امام حسینیم!

#تولیدی

#به_قلم_خودم

بقول معروف مگس روی زخم می‌نشیند باید دید چه عواملی در جامعه انسانی ما، رخ داده که دشمن به خود جرات ترویج منکرات تا این حد و عادی سازی منکرات را داده است؟

درست است که یک طرف قضیه، دشمن است و از سویی افراد غافل و جاهل به گسترش این منکرات در جامعه دامن می‌زنند اما آیا سایر اقشار جامعه هیچ نقشی در رواج فساد ندارند؟

تعجب نکنید! تا در یک محیطی، زمینه مناسب فراهم نباشد نه دشمنان و نه دوستان نادان هرگز جرات روی آوردن به بی‌عفتی‌ها را ندارند مگر اینکه:
اولا: در هنگام ارتکاب مفاسد و خصوصا پوشش‌های نامناسب و خلاف حیا و عفت عمومی، عاملین به اینگونه جرائم، هیچ عکس العملی ندیده و احساس امنیت کنند.

ثانیا:‌متوجه شوند که چشم‌های خیره‌ای از دوست و دشمن، متوجه و مشغول به آنهاست و لذا از موفقیت خود در حضورِ با چنین وضع بی‌شرمانه‌ای در معابر و مجالس، احساس رضایت نموده و تشویق به ادامه مسیر انحرافی خود شوند.

ثالثا: قشر مذهبی لازم است کمی در ایمان خود تجدید نظر نموده و از عواقب نگاه حرام و آثار شوم آن در دنیا و آخرت بیشتر آگاه شوند.

راه حل چیست؟ وظیفه زنان جامعه خصوصا افراد مقید به شعائر دینی، شروع به تبلیغ و تقویت فرهنگ و ارزشها و باور دینی در بین قشر مردان خانواده خود نموده و به تعبیر واضح‌تر در این مسیر سخت و پر‌فراز و نشیب از آنان کمک بگیریم چگونه؟
اگر مردان خود را با خوش‌رفتاری به رعایت آداب نگاه کردن و روبرو شدن و برخورد با چنین افرادی آشنا سازیم شاید، تا حدودی موفق شویم.
مثلا
از مردانی که مشاغل آزاد دارند، درخواست کنیم که از این افراد در حین معاملات و مراودات روزانه، به طور جدی، رعایت حجاب را طلب کنند وگرنه آنان را تحویل نگیرند و به اصطلاح بی‌اعتنایی کنند البته، اگر جایی مصلحت را در امر و نهی می‌دانند و احتمال اثر می‌دهند، قضیه فرق می‌کند.

از مردان خود چه برادر چه فرزند یا همسر و پدر و سایر نزدیکانی که به هر شکل از ما حرف شنوی دارند، مصرانه درخواست حضور در جامعه با رعایت پوشش مناسب داشته و از آنان بخواهیم به، نامحرمان خصوصا افراد بی‌حیا و لاابالی، خیره نشده و کاملا بی‌توجه باشند و این امر مستلزم تقویت روحیه ایمان و آشنایی با فرهنگ زندگی شهدا و تقویت روحیه معاد شناسی دارد که قطعا اگر زنان وارد این عرصه خطیر شوند مانند زمان دفاع مقدس که همگام مردان بودند در این مبارزه سنگین نیز‌ طعم شیرین پیروزی را تجربه خواهند کرد.

امسال بیاییم به جای هر قدم پیاده‌روی اربعین به سراغ احیای ارزشهای فراموش شده برویم و ابتدا از خود و خانواده خود شروع کنیم و چه بسا که ثواب این کار، کمتر از حضور در پیاده‌روی اربعین نباشد مگر نه اینکه امام حسین (علیه‌السلام) برای احیای این دو فریضه به شهادت رسیدند.

خداوند در قرآن کریم به پیامبرش می‌فرماید:

فَاسْتَقِم کَماٰ أُمِرْت
یعنی آنگونه که خدا می‌خواهد استقامت کن!

انشاءالله به یاد هر عمود یک نفر را با فرهنگ مواجهه با منکرات آشنا ساخته و با مجهز نمودن آنان به سلاح ایمان و عمل، از مردان بخواهیم که همانگونه که راضی نیستند هیچ نگاه زهرآلودی به اهل و عیالشان دوخته شود خودشان، در این فرهنگ سازی عظیم پیشتاز شده و حداقل هر نفر، در حد حفظ خانواده خود از ناامنی بی‌حیایی و بی‌عفتی تلاش و مجاهدت کند.
و
این همان پیام اربعین زینبی است که چهل منزل را در میان حلقه اسارت دشمن طی کرد و اجازه نداد ذره‌ای گرد و غبار هوسرانی‌های دشمنان عاشورا بر چهره زنان آل الله بنشیند و چون کوهی استوار و با حفظ حجاب و ارزشمندی جایگاه زن و مرد مسلمان، پیام کربلا را تا ابد به گوش جهانیان رساند.

#تولیدی

#به_قلم_خودم

رهبر انقلاب در یکی از بیانات خود فرمودند:
محکم حرف نزنید! حرفِ محکم بزنید!
و یا:
حق را بگویید وقتی حق را بگویید هم حرف حق شناخته می‌شود هم اهل حق!
لذا
این بهترین راه حل برای مباحث علمی و فرهنگی و اجتماعی و سیاسی است. به فرموده مولای متقیان، ما باید اول حق و حقیقت را بشناسیم و سپس اهل آن را، نه اینکه رفتار مردم را ملاک حق و باطل قرار دهیم چرا که سخت به بیراه رفته‌ایم.
امروزه
و با توجه به گسترش فعالیت‌های رسانه‌ای از سوی همه گروه‌های مخالف و معاند و یا موافق، دامنه مباحث جدی، به شبهات و شایعات زیادی آلوده شده و به راحتی نمی‌توان خوب را از بد و حق را از باطل تشخیص داد و بهترین راه حل این است که:

بجای دمدمی مزاج بودن و به حرف این و آن بودن، ببینیم قرآن و عترت چه می‌گوید و برنامه و هدف دین و رهبران الهی چیست؟

هر ملتی اگر رهبر و راهنما نداشته و یا گوش به فرمان امام صالح جامعه نباشد بناچار، در هوای مه آلود ضد و نقیض‌ها به پرتگاه جهالت سقوط خواهد کرد و غفلتا هم خود، گمراه می‌گردد و هم دیگران را به شک و شبهه می‌اندازد.
اینکه ما تا این حد از جلسات بحث و مناظره‌های ائمه مخصوصا امام صادق (علیه‌السلام)، اخبار و حدیث می‌شنویم دقیقا به این دلیل است که:
اسلام دین منطق است و برای همه بایدها و نبایدها تا روز قیامت، برنامه دارد و لذا معصومین سعی می‌کردند به جای بحث و جدل بیهوده، با مناظره‌های تخصصی که توسط افراد خِبْره انجام می‌شد، افراد جاهل را از خطر نادانی و به دام دشمن افتادن، حفظ کنند و به این ترتیب و با رعایت کامل اخلاق دینی و خوش‌رفتاری، روز به روز بر تعداد مسلمانان و شیعیان افزوده و وظیفه تبلیغی خود را به احسن وجه انجام می‌دادند.
لذا
تکلیف امروزِ ما ایجاب می‌کند که با تبعیت از این سیره و سنت نبوی، رسالت خویش را در جهت استمرار و تداوم خط شهدا و علمای دین به بهترین وجه انجام دهیم.
دشمن! کارش تفرقه انداختن و ایجاد عداوت و اختلاف بین دلهای مومنین است و در مقابل این توطئه خصمانه، بهترین راه مبارزه، متحد شدن و یکدل بودن است و این به معنای عدم اختلاف سلیقه و نظرات نیست چرا که، خود همین تضارب آرا هست که منجر به رشد علم و کشف حقایق جدید می‌شود.

بیاییم با همرنگی و همدلی راه رشد و بالندگی علمی و معنوی کشور را در قالب لشکریان امام منتَظَر به نمایش بگذاریم بلکه، نام ما را هم در صف منتظران ظهورش به ثبت رسانند انشاءالله

اصلا به دنبال توضیح دادن کارها و نیت‌تان برای دیگران نباشید حتی اطرافیان نزدیک. فقط با خدا درست کنید کارها را.
اصلا به دنبال تایید دیگران نباشید! فالوور و احسنت دیگران تاثیر چندانی در زندگی شما ندارد به دنبال گرفتن تاییدیه از دست مولا صاحب الزمان (علیه السلام) باشید.

اصلا به مادیات دلبسته نشوید که طبق احادیث طمع، حیا را از بین می‌برد. از مال و منال دنیا استفاده کنید ولی هرگز اجازه ندهید حبّ آن در دلتان ریشه بزند که این دوستی با دنیا آغاز همه حسادتها، کینه توزی‌ها و اختلافات دوستانه و خانوادگی است.
گاهی دنیا طلبی را با گرفتن حق خود اشتباه می‌گیریم!

هیچکس را صد در صد مورد اعتماد ندانید مگر خدا و افرادی که واقعا به آنها اطمینان دارید مثل والدین.

قدر پدر و مادر خود را بدانید هر چند رفتارشان با شما آنطور که می‌خواهید، نباشد زیرا طرف حساب شما در خدمت به والدین، خودِ خداست.

با خواهر و برادر خود به نیکی و احسان مضاعف رفتار کنید وگرنه در زندگی تنها می‌مانید!

با همسر خود کاملا محترمانه و مهربانانه و در عین حال با عزت نفس رفتار کنید. هرگز ارزش خود را در مقابل همسر با درخواست بیش از حد مادیات کمرنگ نکنید!

با فرزندان خود مهربان و مقتدر باشید و به آنها یاد دهید که احترام شما را حفظ کنند و خودتان نیز در عین مدیریت با آنان خوشرفتار باشید.

امر به معروف و نهی از منکر را با ترویج و تبلیغ بیش از پیش زندگی شهدا می‌توان رونق داد.

اینکه رهبری فرمودند زنده نگه داشتن یاد شهدا، قطعا تاثیر آن را می‌دانند که چنین فرمودند هنوز، ناگفته‌های زیادی از دفاع مقدس داریم و هنوز پس از چهل سال، شهدای بسیاری هستند که ناشناخته‌اند.
قبل از امر به معروف و نهی از منکر باید معنویت و ارادت خودمان را به شهدا و سید شهدا، افزایش دهیم

یادمان باشد همسر فرعون در چه شرایطی امر به معروف و نهی از منکر کرد.
و
حضرت زهرا (سلام‌الله‌علیها) اگر خانه به خانه تبلیغ نمی‌کردند امروز، اثری از ولایت نبود.

امسال به یاد هر عمود و هر قدم در پیاده‌روی اربعین، یک کار تبلیغی هر چند کوچک انجام دهیم.

هرگاه دشمن می‌خواهد در قضیه حجاب حرمت شکنی جدیدی انجام دهد اول نظر سنجی می‌کنند تا عکس‌العمل جامعه را بسنجند.
اگر با بی‌اعتنایی و عدم تذکر و اعتراض مردم روبرو شدند، خیلی راحت برنامه از قبل طراحی شده خود را تدریجا عمومی می‌کنند.
و اما روش کارشان به این سبک است که:
بقولی اول یک یا چند نفر را برای قبح شکنی با وضع و تیپ جدید برای قدم زدن در خیابان و معابر اجیر می‌کنند و چند جوان بقول معروف شارلاتان هم اول و آخر مسیر، کاملا مجهز به سلاح سرد مثل چاقو و زنجیر و … به عنوان مراقب قرار می‌دهند که اگر خطری برای بی‌حیاهای مدرن پیش آمد فورا وارد عمل شده و زهر چشمی از او بگیرند که دیگر احدی به خود جرأت امر و نهی ندهد.
و
پس از طی این مرحله و تکرار و عادی‌ سازی آن، کم‌کم به صورت مد روز وارد چرخه مصرف شده و لکه ننگین جدیدی بر آبرو و حیثیت اجتماعی می‌نشانند.

یکی از ترفندهای این مواجب بگیران استکبار و صهیونیست، استفاده از خود افراد جامعه است بدین ترتیب که، با گرفتن فیلم و تهیه کلیپ و دست بدست نمودن آن در شبکه‌های اجتماعی، خودبخود به عادی سازی و پذیرش این صحنه‌های چندش‌آور کمک می‌کنند.
و اینگونه است که با حمایت‌های میلیاردی غربی‌ها، بخشی از محیط جامعه اسلامی تبدیل به جولان دادن خرمگس‌های بی‌پروا و اشاعه فحشا و منکرات می‌شود.
و
در چنین زمانه‌ای فریادهایی از جنس شهید ابراهیم هادی و باکری و همت و امثالهم آرزویمان است هر چند که هنوز هم چنین مدافعان حریم حیا و عفت عمومی کم نیستند اگر توسط قانون، حمایت و تقویت شوند.

#تولیدی

#به_قلم_خودم

طب‌ صنعتی و شیمیایی یک شبه پدید نیامده که یک روزه از بین برود. سالها و بلکه قرنها دشمنان مسلمین مخصوصا یهودیت، با تغییر سبک زندگی و دست‌کاری ذائقه‌های طبیعی، مزاج و طبع افراد را از حالت عادیِ خود دور نموده و با توسعه و ترویج محصولات تراریخته و حذف تولیدات غذایی و داروییِ بومی و سنتی، به مرور زمان مردم را به تولیدات مخرب خود وابسته نموده، و در بسیاری موارد با پنهان کاری و عدم اطلاع رسانی صحیح، فرآورده‌های شیمیایی و مملو از اثرات منفی و بعضا مرگبار خود را در قالب دارو و درمان به خورد مراکز بهداشتی و مردم جهان داده و نه تنها به این خیانت اکتفا نکرده بلکه، همیشه خود را پرچم‌دار سلامت جسمی و روانی و مدافع حقوق بهداشتی و درمانی ملتها معرفی نموده‌اند.

آیا چاره‌ای هست؟
چاره کار نه، پاک کردن صورت مسئله هست و نه شتابزده عمل نمودن. یعنی چه؟

یعنی
در شرایط فعلی در بسیاری موارد، مردم ناگزیر از استفاده از طب صنعتی هستند حتی اگر در حال حاضر در طب سنتی هم، برای آن راه حل و جایگزینی باشد چرا؟
آیا
قبول دارید تا مسئله‌ای مورد پذیرش عام قرار نگیرد و نهایتا به صورت قانون اِعمال نشود، جایی در سیستم درمانی عمومی نداشته و چه بسا اجرا نمودن آن، تعقیبات حقوقی را به دنبال داشته باشد؟ (کما اینکه چنین اتفاقاتی را دیده‌ایم.) و آیا هر تولیدی هر چند سنتی بوده و همه محصولات آن در کشور خودمان تولید شود آیا نیاز به عبور از یک دوره کامل و تخصصی ندارد؟

تا زمانی که مراکز درمانی، تولیدات طب سنتی را به رسمیت نشناسند و جایی برای عَرضه و استفاده از آن در مجموعه درمانی در نظر نگیرند، آیا امکان اجرای عمومی آن به سبک سنتی برای همگان وجود خواهد داشت؟
و …….
منظور چیست؟
آیا دست از حمایت از طب سنتی برداریم؟ آیا همچنان از بسیاری از سیاست‌های بیرحمانه و بعضا غیر انسانی صهیونیست‌ها پیروی کنیم؟
جواب هر دو سوال منفی است و همینقدر که در شرایط فعلی جامعه ما، طب سنتی توانسته وجود خود را مانند نهالی نو پا تثبیت کند خود، قدم مهمی است و مهم‌تر از آن همین اندازه که مردم از مضرات و خطرها و عوارض داروهای شیمیایی آگاه شده‌اند بسی، جای شکر گزاری و تقدیر است اما:
آنچه این جریان روشنگری را تهدید می‌کند، شتابزده عمل نمودن و انتظارات زودرس داشتن است.
پس
باید همچنان که مردم را نسبت به سیستم دارویی غربی و اروپایی و اسرائیلی آشنا می‌کنیم، مراقب استثناها و موارد خاص و الزامی نیز باشیم تا مبادا در این چرخه اطلاع رسانی، افراد دچار سردرگمی و یا خدای ناخواسته بدبینی نسبت به سیستم دارو و درمان کشور شده و اختلالی در این اعتماد ملی بوجود آید.

باید
بدانیم پروژه‌ای که طی هزاران مرحله به این درجه از اجرا رسیده، یک شبه و یک روزه قابل تغییر و نهادینه شدن نیست بلکه، سالها زمان لازم است تا با اطلاع رسانی و آگاهی روزافزون، معرفت عمومی افراد جامعه به باور و یقین تبدیل شود و به طور ارادی و آگاهانه برترین روش درمانی را برگزینند.

#تولیدی

#به_قلم_خودم

رهبر انقلاب در یکی از بیانات خود فرمودند:
محکم حرف نزنید! حرفِ محکم بزنید!
و یا:
حق را بگویید وقتی حق را بگویید هم حرف حق شناخته می‌شود هم اهل حق!
لذا
این بهترین راه حل برای مباحث علمی و فرهنگی و اجتماعی و سیاسی است. به فرموده مولای متقیان، ما باید اول حق و حقیقت را بشناسیم و سپس اهل آن را، نه اینکه رفتار مردم را ملاک حق و باطل قرار دهیم چرا که سخت به بیراه رفته‌ایم.
امروزه
و با توجه به گسترش فعالیت‌های رسانه‌ای از سوی همه گروه‌های مخالف و معاند و یا موافق، دامنه مباحث جدی، به شبهات و شایعات زیادی آلوده شده و به راحتی نمی‌توان خوب را از بد و حق را از باطل تشخیص داد و بهترین راه حل این است که:

بجای دمدمی مزاج بودن و به حرف این و آن بودن، ببینیم قرآن و عترت چه می‌گوید و برنامه و هدف دین و رهبران الهی چیست؟

هر ملتی اگر رهبر و راهنما نداشته و یا گوش به فرمان امام صالح جامعه نباشد بناچار، در هوای مه آلود ضد و نقیض‌ها به پرتگاه جهالت سقوط خواهد کرد و غفلتا هم خود، گمراه می‌گردد و هم دیگران را به شک و شبهه می‌اندازد.
اینکه ما تا این حد از جلسات بحث و مناظره‌های ائمه مخصوصا امام صادق (علیه‌السلام)، اخبار و حدیث می‌شنویم دقیقا به این دلیل است که:
اسلام دین منطق است و برای همه بایدها و نبایدها تا روز قیامت، برنامه دارد و لذا معصومین سعی می‌کردند به جای بحث و جدل بیهوده، با مناظره‌های تخصصی که توسط افراد خِبْره انجام می‌شد، افراد جاهل را از خطر نادانی و به دام دشمن افتادن، حفظ کنند و به این ترتیب و با رعایت کامل اخلاق دینی و خوش‌رفتاری، روز به روز بر تعداد مسلمانان و شیعیان افزوده و وظیفه تبلیغی خود را به احسن وجه انجام می‌دادند.
لذا
تکلیف امروزِ ما ایجاب می‌کند که با تبعیت از این سیره و سنت نبوی، رسالت خویش را در جهت استمرار و تداوم خط شهدا و علمای دین به بهترین وجه انجام دهیم.
دشمن! کارش تفرقه انداختن و ایجاد عداوت و اختلاف بین دلهای مومنین است و در مقابل این توطئه خصمانه، بهترین راه مبارزه، متحد شدن و یکدل بودن است و این به معنای عدم اختلاف سلیقه و نظرات نیست چرا که، خود همین تضارب آرا هست که منجر به رشد علم و کشف حقایق جدید می‌شود.

بیاییم با همرنگی و همدلی راه رشد و بالندگی علمی و معنوی کشور را در قالب لشکریان امام منتَظَر به نمایش بگذاریم بلکه، نام ما را هم در صف منتظران ظهورش به ثبت رسانند انشاءالله

? معنای 7 سال رو کی خوب میفهمه؟
دانشجوهای پزشکی

? معنای 4 سال رو کی میفهمه؟
بچه های کارشناسی

? معنای 2 سال رو کی خوب میفهمه؟
سربازها

? معنای 1 سال رو کی خوب میفهمه؟
پشت کنکوری ها

? معنای 9 ماه رو کی خوب میفهمه؟
مادری که چشم به راه تولد نوزادش است

? معنای 1 ماه رو کی خوب میفهمه؟
روزه داران ماه مبارک رمضان

? معنای 1 روز رو کی خوب میفهمه؟
کارگران روز مزد

? معنای 1 دقیقه رو کی خوب میفهمه؟
اونایی که از پرواز جا موندند

? معنای 1 ثانیه رو کی خوب میفهمه؟
اونایی که در تصادف جون سالم به در بردند

? معنای 1 دهم ثانیه رو کی خوب میفهمه؟
مقام دوم تو المپیک

? معنای لحظه را چه کسی درک میکنه؟
کسی که دستش از دنیا کوتاهه

♦️ اما
معنای 1181 سال تنهایی را فقط اون آقایی میداند که منتظر است تا شیعیانش برای آمدنش خود را آماده کنند و بدانند که گناهانشان #ظهور را به تأخیر می اندازد.
اللهم عجل لولیک فرج
اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم ? ? ? ? ?

⭕ این وسوسه شیطان است که شما گمان میکنید که برای انجام کارهای خوب حال ندارید. باید خیلی توجه کرد.. کافیه انسان یک بسم الله بگه پاشه و با همت قوی تلقین مثبت کنه و بگه که من میتونم.

علامه قاضی

? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ?

#تولیدی

#به_قلم_خودم

چهره خورشید بر قاب خاک افتاده و ستارگانِ سرخ‌فام در کویر کربلا، هنوز هم از آفتاب عشق، رخ برنمی‌تابند و همه نگاه‌ها به یک سو و یک جهت است:

حسین وجه الله، حسین ثار الله، عین الله، نورالله
و
مهمتر از همه ولیّ الله است که گرچه روی از کوفیان برگرفته و دل از عهدشان بُریده، اما:

ستارگان عاشق را چه باک از سر بر زمین نهادن در کنار امام کاروان که فرمود:

“مثل من با مثل یزید، بیعت و مذاکره نخواهد کرد.”

و این راه سرخ شهادت و ایثار تا ابد ماندگار است هرچند، همه منحرفان عالَم برای #تحریف آن بکوشند چرا که:

#هیهات #من #الذلّة

#تولیدی

#به_قلم_خودم

#تنهایی

#تنهایی بد دردی است! آدمها گاهی در میان جمع هم احساس دلتنگی می‌کنند چرا؟ چون انسان به یک همزبان و یا بهتر بگویم یک همدل نیاز دارد.
هم دلی که، او را درک کند و حرفهایش را بفهمد بقولی:
همدلی از همزبانی خوشتر است
راستی
چرا بعضی‌ها همدل ندارند حتی اگر بین هزار دوست و آشنا باشند؟ شاید یک دلیلش این است که خود را برتر و بالاتر از دیگران می‌دانند و یا بالعکس آدمی ضعیف النَفس اند و خود را حقیر می‌پندارند.
اصلا
همدل و همزبان باید از جنس خودِ آدم باشد مثلا: با معرفت و قدر‌شناس باشد و یا اهل دل باشد و روراست و بی شیله پیله!
یعنی همدلِ آدمها باید طوری باشد که همزبانی با او، غم و درد را بزداید و حال بد او را خوب کند و این میسر نیست مگر اینکه:
همراز و همدلت از جنس خدایی! باشد و مَحْرَم اسرار درونت و الا قصه همان بی‌معرفتی‌ها و دو‌رنگی‌ها تکرار می‌شود.
خدایا
به ما همدلانی که قلب‌هایشان از جنس نور و ایمان است هدیه کن! همان همدمانی که در هر حال باشی حالت را خوب می‌کنند و پابپای دردهایت قدم به قدم می‌آیند و تا، شادی را میهمان دلت نکنند رهایت نمی‌سازند، همان‌هایی که بی‌بهانه سراغت را می‌گیرند و عاشقانه دوستت دارند.
اگر
چنین همدل و رفیقانی دارید! قبل از اینکه بروند حسابی، قدرشان را بدانید اینها همان بنده‌های خوب خدا هستند که آرامش دهنده جان و روح انسانها هستند و برای خوبی کردن به دنبال هیچ توقع و بهانه‌ای نیستند.
باید
بگردیم و برای دل خود همدلانی از جنس آئینه انتخاب کنیم که همیشه با آنها راحت باشیم و بهترین ساعات عمرمان، بودن در کنار آنان باشد.

#تولیدی

#به_قلم_خودم

#نامه_ای_به_خدا

بار الها!
اگر دلتنگ و مهجورم نه از دست روزگار که از افراط و تفریط‌های خود دلتنگم!
خدایا!
پشیمانم از هر محبت بیجایی که به افراد نالایق نمودم و غافل از اینکه ظرفیت بعضی آدمها، به اندازه یک پیمانه هم نیست و محبت و معرفت بیش از اندازه را که نثارشان می‌کنی لبریز می‌شوند از طمع و چاپلوسی، و می‌شوند یار دوران خوشی و در ناخوشی‌ها آنچنان جلو دیدگانت جولان می‌دهند و جلوه‌گری می‌کنند که از هر مِهر و محبتی که در حقشان روا داشته‌ای پشیمان می‌شوی!
پروردگارا‌‌!
دلم از دست دوستان رنجور نیست که در حسرتم که چرا نه قدر و منزلت خویش را دانستم و نه قدر و اندازه انسانیت دیگران را.
باید می‌فهمیدم کسی که محبت را درک نمی‌کند چه برایش جان دهی و چه به کامش نان! او سرشتش با مهربانی بیگانه است و چشم دلش فقط به دنبال آدمی ساده اما دلسوز و بخشنده است تا با تملق‌ها و چرب زبانی‌ها، محبتش را به هر قیمتی به چنگ آورد و در کام خود بریزد و روز مبادا به حال و احوالش، بخندد و شاید هم به تظاهر اظهار تاسفی بکند ….‌؟!
و
چه ساده لوح بودم من که ندانستم محبتم را به‌پای کدامین دانه بارور بریزم که فردا در سایه خوشه‌های معرفتش، دمی بیاسایم و اندکی رفع ملال کنم.
هیهات
چه دنیای عجیبی! بیش از حد که به آدمها خوبی کنی یا بر توقع و طمع‌شان می‌افزایی و یا دشمنی، درجه‌یک، برای روز حادثه خود می‌پرورانی!
باید
در عشق نهایت صرفه‌جویی را به خرج داد نباید الکی آن را هزینه کرد که این راه بس پر‌خطر و هزینه بردار است.
باید
حواست به آدم‌های دور و بَرت باشد مبادا قصه علف‌های هرز و پیچک‌های مزاحم تکرار شود.
باید یاد بگیریم هر چند دیر، اما وجودمان را و انسانیت و معرفتمان را خرج آنهایی کنیم که، گاهی حتی آنها را آدم هم حساب نمی‌کردیم اما روزهای سخت بدون هیچ ملاحظه‌ای به دادمان رسیدند و با تمام قد حمایت‌مان کردند!
خدایا
حالا‌! مفهوم روایات را بیشتر درک می‌کنم و بهتر می‌فهمم افراط و تفریط یعنی چه؟ حتی اگر برای نزدیک‌ترین آدمهای اطرافت باشد که گاهی، خیال بَرِشان می‌دارد که کسی! هستند و نزدیک است که تو را زیر تحقیرهای نگاهشان لِهْ کنند.
اگر عشق را بیجا مصرف کنیم جبرانش بسیار سخت و گاهی غیر ممکن است می‌دانی چرا؟ زیرا با دستان خود، چشم و دل‌های سیری ناپذیر و مغروری پرورانده‌ای که دلشان جز با حذف تو آرام نمی‌گیرد و آنگاه بر تخت سرمستی تکیه می‌زنند و به روزهایی که برایشان جان می‌دادی! نیشخند می‌زنند.
خدایا
دلم گرفته از دست دل خودم که عمری گذراند و هنوز هم تفاوت عاشق واقعی با دوست‌‌نماهای دروغین را نمی‌داند.
ای کاش
از همان قدم اول، بوستان زندگیم را با گلها و درختان پر بار و خوش رنگ و بو پر کرده و در سایه نسیمِ رایحه‌های دلربایشان، راحت و آسوده می‌زیستم و، رنج نگاه‌های تحقیر و بعضا توهین آمیز آدم‌نماهای کم ظرفیت را تحمل نمی‌کردم.
اما
هنوز هم وقت هست برای جبران عشق‌هایی که هرز رفت و محبت‌هایی که به زمین ریخت! از تمام این همه تجربه تلخ، نردبانی به بلندای زمین تا آسمان می‌سازم و وجودم را و سرمایه‌های معنوی‌ام را خرج دلهایی می‌کنم که روزنه‌ای به سوی خدا دارند و سهمی از معرفت و مهربانی متعلق به آنهاست.
باید باغچه زندگیم را از هر آنچه خس و خاشاک و علفهای هرز است پاک کنم و به جایش بذر عاشقی با دوستانی بکارم که ابدی هستند و هرگز تنهایم نمی‌گذارند، دلهایی که به روز تلخی‌ها به حالَم نخندند و به وقت شادکامی، دست طمع‌شان دراز نباشد.
می‌خواهم در باغ زندگیم و در گلخانه قلبم، آدمیت به معنای واقعی بکارَم.

پ.ن.
این مطلب صرفا یک دلنوشته است و شرح حال نویسنده نیست.