.
تجمع مقابل سفارت رژیم صهیونیستی پس از خودسوزی سرباز آمریکایی
🔹در اعتراض به نسلکشی رژیم صهیونیستی و درگذشت آرون بوشنِل سرباز نیروی هوایی آمریکا که خود را مقابل سفارت اسرائیل به آتش کشید، حامیان فلسطین در نیویورک تجمع کردند.
خبر فوری سراسری
#تولیدی
#به_قلم_خودم
#من_رای_میدهم
رأی ندادن هر چند که ظلم به حقالناس و ترک یک واجب ملی و دینی است، یک حرف است و اینکه:
گروه مجازی و حقیقی راه بیندازی و یا این و آن را از این فریضه سیاسی و انقلابی نهی کنی! حرف دیگری است.
اولا:شما همان رای خودت هم، اگر انجام وظیفه ننمایی! حق شهدا و مردم را غصب کرده و عواقب همراهی نکردن با امام کاروان تا ابد با تو خواهد بود.
ثانیا:شما اجازه ندارید حتی نزدیکترین افراد را مثلا اهل خانواده خود را از حق رای دادن محروم کنی. و با منفی بافی و سیاه نمایی آنان را نسبت به آینده نظام مقدس جمهوری اسلامی، دلسرد و مایوس نمایی!
میپرسی چرا؟
واضح است: انجام منکر و ترک معروف و عدم احساس تعهد در برابر حکومت اسلامی! نه تنها منصفانه نیست بلکه امری ضد انسانی و وطن دوستی و دین مداری است.
اما اگر شروع کنی به نهی این و آن که مگر برایمان چکار کردهاند و رای دادن چه فایدهای دارد و نظایر این. در اصل کار شما اشاعه فساد و تفرقه افکنی است که، خواسته دشمن است یعنی شما عملا با این کار خودت، آب در آسیاب دشمن میریزی حتی اگر چنین نیتی هم نداشته باشید.
خب! اشاعه منکر تفاوتش بامنکر شخصی که صد البته در مورد انتخابات، همان هم بیاعتنایی به حق عمومی است اما، منصرف نمودن این و آن دیگر حق مثلا شخصی شما نیست و سر و کار شما با قانون است یعنی:
شمایی که تشویق به ندادن رای میکنی! در واقع یک قانون شکن هستی!
یعنی:
از امنیت و آزادی و همه امکانات عمومی جامعه، که با خون دل خوردنها و تحمل رنجها بدست آمده، بهرهها برده و سر سفره انقلاب! نمک خورده و نمکدان را شکستهای و این یعنی قانون شکنی!
و جرم این هتک حرمت! از آنجایی که جمهوری اسلامی به اعتبار اینکه سرزمین شهدا و دنباله کاروان عاشوراست! هم قانون حق دارد تو را مواخذه کند و هم مردم حق مطالبه دارند که، ما خون دادیم و مجاهدت کردیم چرا شما به این اصول توهین نمودی؟
پس
مخاطب گرامی!
اگر نتوانستی بر هوای نفست غلبه کنی و این همه دستاورد و صاحب نعمت را ببینی! خودت را وارد شرمندگی بالاتر از این، در برابر آرمانهای انقلاب و خون شهدا مکن که نه در این دنیا میتوانی بار سنگین این گناه اجتماعی را، به دوش بکشی و نه جوابی برای حیات ابدی در برابر نگاه پرسشگر شهدا خواهی داشت.
اما:
به عنوان فصل الخطاب و اتمام حجت از ما میشنوی! هیچ راهی افتخار آمیزتر از حضور و همراهی با سیل دشمن برانداز مردمی نیست. تصمیمت را بگیر و خود را از شر شیطان جن و انس رها کن و مُهر پر افتخار انجام وظیفه را برای همیشه بر پیشانی خود نصب کن!
تو هم یک هم وطن انقلابی باش!
فریب زندگی اسلایسی را نخوریم.
یک نفر عکسی از پاهای تُپل نوزادی را در توئیتر به اشتراک گذاشته و زیرش نوشته: اگر میخواهید گاز بگیرید برید ته صف!
صدها نفر برای این پاهای بامزه غش و ضعف رفتهاند. چند نفر نوشتهاند همین فردا میرم «شوور»! میکنم، دو_سه نفر نوشتهاند اصلاً من به عشق همین پاها میخوام بچهدار شم و…
مردی روی نوک کوهی ایستاده و دستهایش را باز کرده و نوشته: زندگی یعنی فتح قلهها!
زنی در اینستاگرام عکسی از قرمهسبزی که پخته منتشر کرده و نوشته: هرکی هرچی دلش میخواد بگه. من عاشق اینم که برای همسرم قرمهسبزی بپزم، اونم بیاد بشینه موهامو ببافه.
دهها نفر نوشتهاند: آره خوشبختی یعنی همین! خوشبختید شما… حسودیم شد… خوش به حال جفتتون… دلم برای خودم سوخت و …
مردی عکسی از سوئیچ ماشینی که خریده را منتشر کرده و نوشته «بالاخره خریدمش». جماعتی لایک کردهاند که خوش به حالت و مبارکه و…
اینها همه بُرشهایی از زندگی هستند نه تمام آن. زندگی اسلایسی! آن بخش از زندگی که دستچین میکنیم و بهواسطهی شبکههای مجازی به دیگران اجازه میدهیم آن را ببینید و بسیاری بر اساس همین «اسلایس» ما را قضاوت میکنند.
بسیاری از آنها که برای آن پاهای تپل دوستداشتنی غش و ضعف میروند اگر همان کودک را به آنها بدهید که ساعت سه نصفه شب بیدار میشود، زار میزند، نمیخوابد، پوشکش نیاز به تعویض دارد، شیر میخواهد، خواب را از آدم میگیرد و… بعید است هنوز فقط به خاطر گاز گرفتن پاهایش به او وفادار بمانند و کماکان بچه بخواهند. کودک فقط گاز گرفتن نمیخواهد، احساس مسئولیت و مراقبت دائمی هم میخواهد. میتوانید؟
این تصور که زندگی مشترک فقط آن لحظه است که بوی خوش قرمهسبزی در فضای خانه میپیچد یا مرد مینشیند به بافتن گیسوی زن، یک فانتزی زیباست اما وقتی عملی نمیشود بسیاری از همسران احساس ناکامی میکنند که پس چرا زن من قرمهسبزی نمیپزد؟ یا چون همسرم موهام رو نمیبافه پس دوستم نداره!
مردی که خسته از جدال در یک زندگی بیرحمانه به خانه میآید و هنوز ذهنش درگیر پرخاش رئیس و ضرر و زیان ناشی از معامله و ترافیک کُشنده و بیثباتی بازار و … است دل و دماغی برایش نمیماند که شبهنگام وقتی میرسد بنشیند به بافتن گیسو!
البته که اگر این کار را بکند عجب مرد نیکویی است اما اگر هم حال و حوصلهاش را نداشته باشد دلیل بر فقدان عشق و دوست نداشتن همسر نیست. آن یک عکس که دیدهاید هم نشان خوشبختی تماموقت آن زوج نیست. فقط یک بُرش دستچینشده از یک زندگی است. یک اسلایس!
فتح قلهها لذتبخش است اما قبل از آنکه کسی روی نوک کوهی فاتحانه عکس یادگاری بگیرد، باید رنج بالا رفتن از آن را به جان بخرد. عرق ریختن، زمین خوردن، تحمل سرما و گرما، تاول زدن پا و… آن عکس فقط یک بُرش است. فقط یک اسلایس لذتبخش!
مردی که عکسی از سوئیچ ماشینش را به اشتراک گذاشته هم دشواری خریدن آن را که علنی نکرده. غبطه خوردن به آن لحظه گرچه واکنشی طبیعی است اما شاید اگر رنج رسیدن به این موفقیت را میدانستیم هرگز غبطه نمیخوردیم. این تنها یک بُرش از زندگی مرد است. یک اسلایس، نه تمام آن.
خلایق حق دارند هر اسلایسی از زندگیشان که دوست دارند را به نمایش بگذارند اما ما حق نداریم آن یک اسلایس را «تمام» زندگیشان فرض کنیم، دست به مقایسهاش با زندگی خودمان بزنیم و احساس ناکامی کنیم.
زندگی اسلایسی میتواند آفت آرامشمان باشد اگر باور نکنیم که بسیاری از عکسهایی که میبینیم و حرفهایی که میشنویم تنها بُرشهایی گزینششدهاند، نه تمام آن!
🌱استاد شعبانی
