باید اعتراف کنیم که ما راه عبادت را نیز نمی‏ دانیم، یعنی ما از نظر عبادت نیز قادر به اداره خود به نحو صحیح نیستیم. غالباً خیال می‏ کنند که چون عبادت خوب است پس هر چه بیشتر بهتر؛ فکر نمی‏ کنند که عبادت آنگاه اثر خود را می‏ بخشد که جذب روح شود و روح از آن به طور صحیح تغذیه نماید.

🔹 همان طور که معنی استفاده از غذای خوب این نیست که هر چه بیشتر بهتر، معنی استفاده از عبادت نیز آن نیست. عبادت باید با نشاط روح توأم باشد.

🔹 مقصودم این نیست که قبلًا باید نشاطی وجود داشته باشد تا عبادت شروع شود. بسا افرادی که هیچوقت نشاط پیدا نکنند. خود نشاط تدریجاً با عبادت و انس با ذکر خدا پیدا می‏ شود. اگر روی اصول صورت گیرد تدریجاً انس و علاقه و نشاط پیدا می‏ شود.

📙 استاد مطهری، امدادهای غیبی در زندگی بشر، ص107