​ این بار عمامه‌ افتاد ، اما شأن و کرامت ایستاد

وقتی متانت، بردباری و تدبیر روحانی فرودگاه مهرآباد را مشاهده کردم که در برابر هتاکی زن وقیحی که بی‌شرمانه عمامه‌اش را برداشت و به او حمله کرد، بدون هیچ واکنش افراطی، آرامش خود را حفظ کرد، بی‌اختیار به یاد علمای بزرگی افتادم که در تاریخ معاصر ایران با ایستادگی و مقاومت خود نه تنها چراغ هدایت دین را روشن نگه داشتند بلکه در آزادسازی کشور از یوغ استعمار نقش پررنگی ایفا کردند. بزرگان بزرگی همچون شیخ فضل‌الله نوری که در دفاع از اسلام جان خود را فدای اعتقاداتش کرد، آیت‌الله مدرس که در برابر استبداد رضاخان شجاعانه ایستاد، امام خمینی(ره) که انقلاب اسلامی را بنیان‌گذاری کرد و شهید آیت‌الله بهشتی که با مظلومیت خود نماد صبر و تدبیر در برابر فتنه‌ها شد.

اما این واقعه همچنین تلخی‌هایی را نیز به یاد می‌آورد؛ چرا که در میان جامعه روحانیت، افرادی مانند حسن روحانی و برخی دیگر بوده‌اند که به جای تقویت ارزش‌های دینی و ملی، با تصمیمات و اقدامات خود ضرباتی به اسلام، انقلاب و اعتماد مردم وارد کرده‌اند. مصادیقی چون میرزای آقاسی که با بی‌تدبیری خود دوران قاجار را به نابودی کشاند، برخی از روحانی‌نماهای زمان مشروطه که تحت تأثیر بیگانگان مسیر ملت را منحرف کردند و یا برخی از روحانیون فرقه شیرازی که با اقدامات بی‌تدبیر خود، به تبلیغ شیعه انگلیسی پرداخته‌اند، همگی نشان می‌دهند که مسئولیت روحانیت در قبال جامعه بسیار خطیر و حساس است و حتی کوچک‌ترین خطای آنان می‌تواند ضربات سنگینی بر پیکره اجتماع اسلامی وارد کند.

 این تضاد یادآور وظیفه بزرگ و تاریخی روحانیت است: ایستادگی بر حق، هدایت جامعه و تقویت ارزش‌های دینی. همان‌طور که بزرگان دین در طول تاریخ با تحمل سختی‌ها، ظلم‌ها و حتی شهادت، راه هدایت و حقیقت را روشن نگه داشتند، امروز نیز نیازمند همان صبر، هوشمندی و روشنگری در برابر فتنه‌ها هستیم.

موسی آقایاری