​#تولیدی

#به_قلم_خودم 

اشتباه یا در اشتباه ماندن؟ 

کربلا به ما یاد داد اگر در راه جهاد با دشمن، بیراهه رفتیم در اشتباه خود نمانیم‌ و به سوی جبهه حق بازگردیم.

یعنی:

برای خود توجیه نکنیم که، دیر شده و امکان جبران نیست بلکه، سعه صدر امام در پذیرفتن امثال حُرّ به ما می‌آموزد که اگر انتخاب‌تان‌‌ غلط بود، مجبور نیستید تا آخر زندگی، دنباله‌رو باطل باشید بلکه، هر لحظه متوجه دروغگویی‌ها و اغوای دشمن شدید که، فکر و عقیده شما را به بازی گرفته و به خدمت افکار پوچ و بی‌عاقبت به کار گرفته، باید فورا مسیر خود را به سمت جناح حق تغییر دهید.

حتی اگر:

مثل حُرّ! به خطای بزرگی گرفتار شدید باز هم آغوش مهربانی و مردم‌داری ولایت، به سمت شما گشوده است به شرط آنکه:

عزم‌تان را جزم کنید که، هرگز با دشمن همکاری نکنید و پشت او را خالی کنید. به عبارتی:

طبق مستندات تاریخی، دشمن فقط به انتخاب راه دلخوش نیست بلکه برای ادامه نیت شوم خود، به همکاری و همگامی‌ اطرافیان نیاز دارد ولو، در حد سیاهی لشکر!

لذا

امروز تکلیف جبهه حق در برابر جناح باطل صهیونیست پرست، این است که:

حتی اگر خطا کرده و یا ناخودآگاه گرفتار مسیر باطل شده‌اند، حمایت قلبی و عملی خود را از سپاه نفاق برگیرند و با اتصال به حلقه لایزال ولایت، خود را آزاد منشانه و حرّ گونه، از قید اسارت و ذلت دشمن برهانند و با مجاهدت در میدان مردم سالاری دینی، اشتباه خود را جبران کنند پیش از آنکه روزگارِ به ظاهر متحدان شیطانی، به سر رسد و ننگ و پشیمانی ابدی را در محضر شهدا و امت ولایت مدار، تجربه کنند.

پس

اشتباه کردن شاید جزئی از زندگی آدمها باشد اما، در باتلاق غفلت و لجاجت ماندن، آنهم پس از اتمام حجت‌های حزب الهی و برملا شدن نیت شوم دشمنان دین و مردم و وطن با شعارهای فریبنده و توهین‌های آشکار، قابل توجیه نیست!

امروز!

جبهه حق همان میدان کربلای دیروز است و فرمانده لشکر اسلام، همان فرزند تشیع علوی و اسلام ناب رسول الله است و مبارزانش‌ نیز، همان عاشورائیان مهیای فدایی رهبرند

و

جناح باطل و تزویر، هر چند به ظاهر متحد! اما همان عقده‌ای های جنگ جمل‌ و خوارج‌اند که در صدد جبران سیلی‌های خورده از عدالت اسلام‌اند.

پس

کربلا یعنی روز انتخاب!

یا وعده دروغین و مکر و حیله ابن زیاد و یا افتخاری جانبازی و گردن نهادن در رکاب فرزند امیر مومنان.

گاهی

زود! دیر می‌شود بدانیم در کجای تاریخ ایستاده‌ایم. صفحه درخشان و امید بخش و عاقبت بخیری‌ سیدالشهدا یا در معرکه بی‌سرانجام ملحدانی که در تار عنکبوتی تردید و حقارت و حسادت خود، کورکورانه دست و پا می‌زنند تا واصل شدن به اسفل‌ سافلین؟

انتخاب با خودمان است.

✍"آخوندها اگر وارد سیاست نمی‌شدند، هم خودشان محبوب می‌ماندند هم به دین‌داری مردم آسیب نمی‌خورد”

این جمله را شنیده‌اید؟ چند بار؟ کم مانده بود خودمان هم باور کنیم!

🔹دو آخوند وارد سیاست شدند اولی ۸سال رئیس عقیدتی سیاسی ارتش شد و ۷سال نماینده ولی فقیه در استان آ.ش.

دیگری آنقدر مسئولیت‌های مهم سیاسی داشت که گفتند سندرم داری! تا حد ریاست قوه قضائیه و مجریه!

📌سیاسی‌شدن بالاتر از این می‌خواهید؟

🔹این دو آخوندِسیاسی در یک سانحه‌ی هوایی شهید شدند، همین!

حالا چرا این مردم گریه می‌کنند؟ از تاجر و بازاری و صافکار و مکانیک تا معلم و دانشجو و پزشک و… در تشییع‌اش شرکت می‌کنند و می‌گویند “حیف شد!” جمعیتی که در تشییع هیچ بازیگر و بازیکنی نظیر ندارد!

📌محبوبیتی بالاتر از این می‌خواهید؟

می‌خواهی بگویی وظیفه‌ی اولیه‌ی روحانیون ورود در سیاست است؟ نه اتفاقا برعکس! 

می‌خواهی بگویی هر کس سیاسی است محبوب است؟ نه! اما سیاست‌مدار باخدا و بااخلاص ممکن است!

📌می‌خواهم بگویم در تاریخ ثبت کنید #محبوبیت_روحانیت به جایی رسیده که در فراق دو #روحانی گریه‌ی مردم بند نمی‌آید! همین!

#روحانیت_محبوب

#سیاست_توحیدی 

یادداشت‌های یک طلبه 👇

@yaddashtthayeyektalabeh

​ما همه تلاش خودمان را کردیم ابراهیم؛ ما شب‌ها نخوابیدیم؛ تماس گرفتیم؛ پیامک زدیم؛ صحبت کردیم؛ نفر به نفر. چشم توی چشم. ما یک هفته مثل خودت شدیم. خستگی نشناختیم. از شمال شهر تا روستاهای دور. تا ارتفاعات ورزقان شاید. معلق میان خوف و رجا. مادرهامان، ختم صلوات گرفتند. پدرهامان حدیث کسا خواندند. دست همه را گرفتیم تا صندوق رأی. چه‌کار باید می‌کردیم. ما خواستیم که خون هنوز گرم تو، زیر پا نرود ابراهیم. تو حیف بودی. ما خواستیم جای آن برادر ایستاده‌قامت‌مان در وزارت‌خارجه، نا لایقان تکیه نکنند خب. خواستیم یکی مثل‌ خودت_حداقل شبیه به خودت_ توی پاستور بنشیند. خواستیم که وجدان‌های خفته را برانگیزیم. مردمان کمترآگاه را روشن کنیم. نظام‌فکری جامعه را نزدیک به حق کنیم. ما باختیم ابراهیم؟ نباختیم که. ما نباختیم ابراهیم. ما برای خدا دویدیم؛ در پی کسب قدرت و ثروت نه. ما حالا میلیون‌ها فکر بلندیم. میلیون‌ها مردم کمربسته بر پای ایران؛ بر پای انقلاب. ما میلیون‌ها مردم «کارنامه»دیده و «برنامه»شنیده. ما ابراهیم‌دیده‌های به‌کم ناراضی. ما توقف ناپذیریم ابراهیم هنوز. ما داریم می‌رویم هنوز. نه آن هشت‌سال متوقف‌مان کرد، نه هیچ چهارسال دیگری. ما می‌رویم تا اهتزاز بیرق لااله‌الا‌اللّه بر بلندای عالم. ما منتظران یک‌دم از پای‌ننشسته ظهور. ما نزدیکان به قلّه. و دست تو امروز بازتر است برای گذر «جمهورِ» خود، تا فتحی که همه بسوی آنیم. ناامیدی گناه کبیره‌ست. گوش کن؛ صدای اذان هنوز از گلدسته‌ها بلند است…

«مهدی مولایی»

 عذاب شمر از زبان علامه امینی

 علامه امینی تعریف کرده است که :

مدتها فکرمی‌کردم که خداوند چگونه شمر ملعون را عذاب می‌کند؟ و جزای آن تشنه لبی و جگر سوختگی حضرت سیدالشهدا علیه السلام را چگونه به او می‌دهد؟

تا اینکه شبی در عالم رویا دیدم که امیرالمؤمنین علیه السلام در مکانی خوش آب و هوا ، روی صندلی نشسته و من هم خدمت آن جناب ایستاده‌ام ، در کنار ایشان دو کوزه بود ، فرمودند :

این کوزه‌ها را بردار و برو از آنجا آب بیاور و اشاره به محلی فرمود که بسیار باصفا و با طراوت بود ، استخری پرآب و درختانی بسیار شاداب در اطراف آن بود که صفا و شادابی محیط و گیاهان قابل بیان و وصف نیست.
کوزه‌ها را برداشته و رو به آن محل نهادم آنها را پرآب نموده حرکت کردم تا به خدمت امیرالمومنین علیه السلام باز گردم .

ناگهان دیدم هوا رو به گرمی نهاده و هر لحظه گرمی هوا و سوزندگی صحرا بیشتر می‌شد ، دیدم از دور کسی به طرف من می‌آید و هرچه او به من نزدیکتر می‌شد هوا گرمتر می شد گویی همه این حرارت از آتش اوست ،
در خواب به من الهام شد که او شمر ، قاتل حضرت سیدالشهدا علیه السلام است.

وقتی به من رسید دیدم هوا به قدری گرم و سوزان شده است که دیگر قابل تحمل نیست ، آن ملعون هم از شدت تشنگی به هلاکت نزدیک شده بود ، رو به من نمود که از من آب بگیرد ، من مانع شدم و گفتم : اگر هلاک هم شوم نمی گذارم از این آب قطره‌ای بنوشد .

حمله شدیدی به من کرد و من ممانعت می نمودم ، دیدم اکنون کوزه‌ها را از دست من می‌گیرد لذا آنها را به هم کوبیدم ، کوزه‌ها شکسته و آب آنها به زمین ریخت چنان آب کوزه‌ها بخار شد که گویی قطره آبی در آنها نبوده است .

او که از من ناامید شد رو به استخر نهاد ، من بی‌اندازه ناراحت و مضطرب شدم که مبادا آن ملعون از آب استخر بیاشامد و سیراب گردد ، به مجرد رسیدن او به استخر ، آب استخر خشک شد چنان که گویی سالهاست یک قطره آب در آن نبوده است .

درختان هم خشک شده بودند او از استخر مأیوس شد و از همان راه که آمده بود بازگشت . هرچه دورتر می‌شد ، هوا رو به صافی و شادابی و درختان و آب استخر به طراوت اول بازگشتند .

به حضور امیرالمؤمنین علیه السلام شرفیاب شدم ، فرمودند :

خداوند متعال این چنین آن ملعون را جزا و عقاب می‌دهد ، اگر یک قطره آب آن استخر را می‌نوشید از هر زهری تلخ تر و هرعذابی برای او دردناک تر بود. بعد از این فرمایش از خواب بیدار شدم

لعن الله قاتلیک یا ابا عبدالله

📚 البدایه النهایه ج 8 ص 297 .
📕 یادنامه علامه امینی ص 13 و 14 .
سرنوشت قاتلان شهدای کربلا

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای: از همان وقتی که زینب کبری سلام‌اللَّه‌علیها بالای «تلّ زینبیّه» رفت و خطاب به پیغمبر عرض کرد: «یا رسول‌اللَّه، صلّی علیک! ملائکة السّماء هذا حسینک مرمّل بالدّماء، مقطّع الاعضاء، مسلوب العمامة والرّداء.» او خواندنِ روضه امام حسین علیه‌السّلام را شروع کرد و ماجرا را با صدای بلند گفت؛ ماجرایی که میخواستند مکتوم بماند. خواهر بزرگوار امام، چه در کربلا، چه در کوفه و چه در شام و مدینه، با صدای بلند به بیان حادثه عاشورا پرداخت. این چشمه، از همان روز شروع به جوشیدن کرد و تا امروز، همچنان جوشان است. این حادثه عاشوراست. 1373/3/17