#سخن_بزرگان

‌ڪسانے‌ ڪہ‌
بࢪا؎ هدایت‌ دیگࢪان
تلاش‌ میڪنند‌ بہ‌ جا؎ مُࢪدن
شھید‌ مے‌شوند…

[حاج آقا پناهیان]

#تولیدی

#به_قلم_خودم
مبارزه با هوای نَفْس چه فایده‌ای دارد؟

اگر انسان در مقابل هوا و هوس‌های نفسانی ایستاد و جلو گردن‌کشی‌او را گرفت قلبش و روح و جانش پاک و مطهر و نورانی می‌شود و در این نورانیت اسرار زیادی نهفته است.
قلب که نورانی شد مثل آئینه می‌شود و نور خدا در آن متجلی می‌گردد و این نورانیت، به دنبال خود آتش عشق و محبت الهی را در دل شعله‌ور می‌سازد و آنگاه بقولی:

چون که صد آمد نود هم پیش ماست
یعنی:
هرگاه دل آئینه شد و نور خدا در آن متبلور گشت به تَبِع آن، اسماء و صفات الهی هم یکی پس از دیگری و بر اساس اعمال و نیات فرد، بر صفحه دل ظهور می‌یابند و شخص را متخلق به اخلاق خداپسندانه می‌کنند مثلا:

هرگاه دل تجلی‌گاه کریم بودن و علیم و حکیم و رحیم بودن خداوند شد، اعمال و رفتار انسان بالتبع کریمانه و عالمانه و حکیمانه و سرشار از رحمت و مهربانی خواهد شد و همینطور بقیه صفات.
اما بروز این انوار عرفانی چه سودی برای دیگران دارد؟
در پاسخ می‌گوییم:

از انسان کریم و علیم و حکیم چه انتظاری می‌رود؟ آدمی که، یک عمر با خواهش‌های دل جهاد کرده و پا روی تمایلات نفسانی نهاده و حالا شده مظهر اسماء الهی به عنوان خلیفة الله … رفتارش چگونه باید باشد؟
بله درست است!
عالمانه و حکیمانه و کریمانه و … اما آیا این صفات محدود به ذات شخص می‌شود یا مثل چشمه‌ای می‌جوشد و عالمیان و تشنگان طریق حقیقت را سیراب می‌کند؟
قطعا
یک روح متعالی و مزین به صفات حق، عالمانه رفتار می‌کند و حکیمانه عمل می‌نماید و کریمانه از ذخایر علمی و معرفتی خود مانند خورشیدی فروزان، می‌بخشد و جهانی را از تلالو خود روشن و بهره‌مند می‌سازد.

عارف بالله و آنکه مجذوب عشق معشوق شده چون، باران رحمتی است که می‌بارد و زمینهای تشنه را سیراب و دلهای خسته را آرامش می‌بخشد و در یک جمله: به زندگی معنا و جهت می‌دهد و در این معامله، سود کلان و اصلی از آنِ صاحب معرفت است.
و
به همین دلیل است که فرموده‌اند:
مِدادُ الْعُلَماء أَفْضَلُ مِنْ دماءِ الشُّهَداء
زیرا
از هر ذره فیض چنین عالِمِ عارفی، هزاران شهید تربیت می‌شوند!!! چگونه؟
مگر
نه اینکه شهادت، از خود گذشتن است پس، هر تابشی از انوار الهی عارف بالله در واقع اولی‌تر از همه، خودِ صاحب معرفت را شهید میدان جهاد اکبر می‌کند و سپس، با هر نَفَس اکسیری خود، حیاتی ابدی به انسانی پوینده و جوینده، در قالب شهید، می‌بخشد مگر نه اینکه:
به تعبیر قرآن کریم هر موتی که در راه خدا باشد، رزق حَسَن به دنبال دارد و آن رزقی است که، بنده آنچنان مجذوب آن می‌شود که نمی‌تواند از آن چشم بردارد!

و لذا فرمودند:
إذا ماتَ الْعالِم ثُلِمَ فِی‌الْإسْلامِ ثُلْمَةً لا یَسُدُّها شَیءٌ إلیٰ یَومِ الْقِیامَة
و چقدر؟ زمان نیاز داریم تا یک چنین علامه‌ای تربیت شود؟

شاید اگر آن روز آقا امام حسین (علیه‌السلام) خانواده خود را به کربلا نمی‌آوردند امروزه هم، در پیاده‌روی اربعین به مردم دنیا می‌گفتند:
فقط مردهای مبارز بیایند!!!
اما
امام با روش رفتاری خود به جهانیان فهماند که، زن و فرزند هم در دوام و بقا و یا به تباهی کشاندن اوضاع جهان هستی نقش دارند آنهم نه به صورت نمایشی بلکه، کاملا مشهود و عینی و اثر‌گذار …
آنگونه که:
عقیله بنی‌هاشم زینب کبری (سلام‌الله‌علیها) در تبلیغ خود پس از حادثه عاشورا، اوضاع را به نفع خاندان پیامبر و کلا جهان اسلام تغییر داد و پایه‌های سست و لرزان حکومت مستبد بنی‌امیه را ویران نمود.
نقش زنان و دختران و فرزندان امام، آنقدر پر‌رنگ بود که دختری سه ساله در زندانی ویرانه و در حال اسارت، انقلابی بپا کرد که تا قیامت، اثرش ماندگار و حماسه آفرین است.
و یا
کودکی شش ماهه که با گریه خونین خود، دل عالَمی را چون گهواره‌اش! تکان می‌دهد.

و ….
رباب که برای اینکه مولا و ارباب و همسر خود را ناراحت و شرمنده نبیند حتی، برای دیدار گلوی بریده طفلش از حَرَم بیرون نمی‌آید.

و …..
یا قاسم سیزده ساله که، تا هستی خود را قربانی راه سیدالشهدا نمی‌کند آرام و قرار نمی‌یابد!

کربلا سرمنشا تمام ارزش‌های خوب و مطهر و ماندگار است که، همه را یکجا در دل خود جای داده و تا ابد برترین پیام را در حمایت از حقوق زنان و کودکان سَر داده و در عین حماسی بودن، سراسر رحمت و رافتی‌ بی‌بدیل است که تا آخرین لحظات و در اوج محاصره و رذالت دشمن، همچنان امام به اهل خیام و زنان و کودکان نظر محبت آمیز دارد و در اوج مبارزه و شهادت طلبی هم، از نقش خانواده و همراهان خود غافل نیست.

اگر
#حسین (علیه‌السلام) جنس غمش فرق دارد و اربعینی بی مثل و مانند! برای این است که حماسه‌ای بی‌نظیر نسبت به تمام جنگهای دنیا طلبانه دارد! جنگی که فرمانده‌اش فرزند فاتح خیبر و سیده نساء عالمین است و از نسل پیامبر رحمت است.

حماسه کربلا گرچه شهادت را پیروزی و پیروزی را در رضایت حق و فنای فی‌الله می‌داند اما این پیام را به جهانیان می‌دهد که:
اسلام دینی است که دنیا و آخرت را در کنار هم و آنهم فقط در جهت رضای الهی می‌پسندد و حتی در اوج حماسه، خانواده را دل خود به همراه دارد و از زنان و دختران و کودکان غافل نیست و تکریم آنان را در همه حال وظیفه می‌داند آنگونه که:

در
هشت سال دفاع مقدس ایران اسلامی، چه بسیار فرماندهان مجاهد و پرتلاش که از زندگی و زن و فرزند غافل نبوده و چه بسیار عزیزان رزمنده‌ای که در همین دوران، ازدواج نموده و عده زیادی از همین پیشتازان میدان شهادت، یادگاران عزیزی از فرزند دختر و یا پسر به یادگار گذاشتند یعنی که:

در اوج خدا طلبی و شهادت جویی و مجاهدت، به وظایف این دنیای خود توجه تام داشته و تکریم والدین را نگویم که با دعای آنان به عرش رسیدند و به وصال محبوب ملحق شدند.

#تولیدی

#به_قلم_خودم

#من #اربعینی #ام
#دلنوشته #اربعین

حالا بهتر درک می‌کنم که خداوند چگونه پاداش سیدالشهدا را در مقابل آن همه ایثار و جانفشانی داد!

همین که آرام و قرار دلهایمان دست خودمان نیست و حرارت عشق #حسین آن را ذره ذره آب می‌کند! حال دلمان خوب نیست و هیچ درمانی جز رسیدن به #بین #الحرمین نیست!

مگر عشق هم درمان دارد؟ اصلا مگر عشق، یکطرفه هست که درمانش دست خودت باشد؟ نه نه … کار این عاشقی از درمان‌های عادی گذشته و باید خود ارباب علاجش کند.

تلخ است درست مثل طعم چای عراقی که نوشیدنش هر چند داغ و جگرسوز است ولی مزه‌اش با تمام عشق‌های به ظاهر شیرین دنیایی، تفاوت دارد!
این عشق را من و تو خلق نکرده‌ایم که درمانش آسان باشد! آنکه این عشق را به ودیعه در اعماق دلت نهاده، صاحب عشق است و فقط او می‌تواند این دل بی در و پیکر را سر و سامانی دهد و آرام کند.
مگر می‌شود عشق آسمانی را با این اسباب زمینی علاج کرد؟ نه
باید
فکری کنیم به حال این دل سوخته‌ای که این روزها حال و هوایش مثل همان لبهای خشکیده روز عاشورا در کویر کربلاست.
چه فکری؟ مگر عاشق را چاره‌ای جز وصال معشوق هست؟ نه نه!
باور کردنی نیست آقا! بخدا انصاف نیست مولا جان! این دلهای سوخته را واله و سرگردان خود سازی و بعد، رهایشان کنی به حال خود!!
نه
این از مرام شما، ارباب ما، دور است شما به دشمن هم رحم و انصاف داشتید چگونه باور کنم در این قدم‌های عاشقی مرا با این دل سوخته و چشمان اشکبار و چهره مصیبت زده از فراق، رها کنی و جواب ندهی!
نه
پذیرفتنی نیست آنهم از صاحب همه عشق‌های پاک و آسمانی! یقین دارم ناممان را در لیست زوار و رهپویانت ثبت می‌کنی!
شک ندارم!
#حسین مرامش دست رد به سینه عشاق زدن نیست! مگر می‌شود خودش تو را، سرگردان خودش کند و بعد تو را رها کند نه!

مرام آقا محبت است و وفا، آنگونه که در عاشورا عمل کرد. نگران نباش!
قطعا اگر دلت با مولا هست قدم هایت هم در مسیر اوست چه با پای تن و چه با پای دل!
پس
همه #اربعینی هستیم چرا که همه انشاءالله عاشق و دلداده او هستیم و بقول حاج قاسم:
ما ملت امام حسینیم!

#تولیدی

#به_قلم_خودم

بقول معروف مگس روی زخم می‌نشیند باید دید چه عواملی در جامعه انسانی ما، رخ داده که دشمن به خود جرات ترویج منکرات تا این حد و عادی سازی منکرات را داده است؟

درست است که یک طرف قضیه، دشمن است و از سویی افراد غافل و جاهل به گسترش این منکرات در جامعه دامن می‌زنند اما آیا سایر اقشار جامعه هیچ نقشی در رواج فساد ندارند؟

تعجب نکنید! تا در یک محیطی، زمینه مناسب فراهم نباشد نه دشمنان و نه دوستان نادان هرگز جرات روی آوردن به بی‌عفتی‌ها را ندارند مگر اینکه:
اولا: در هنگام ارتکاب مفاسد و خصوصا پوشش‌های نامناسب و خلاف حیا و عفت عمومی، عاملین به اینگونه جرائم، هیچ عکس العملی ندیده و احساس امنیت کنند.

ثانیا:‌متوجه شوند که چشم‌های خیره‌ای از دوست و دشمن، متوجه و مشغول به آنهاست و لذا از موفقیت خود در حضورِ با چنین وضع بی‌شرمانه‌ای در معابر و مجالس، احساس رضایت نموده و تشویق به ادامه مسیر انحرافی خود شوند.

ثالثا: قشر مذهبی لازم است کمی در ایمان خود تجدید نظر نموده و از عواقب نگاه حرام و آثار شوم آن در دنیا و آخرت بیشتر آگاه شوند.

راه حل چیست؟ وظیفه زنان جامعه خصوصا افراد مقید به شعائر دینی، شروع به تبلیغ و تقویت فرهنگ و ارزشها و باور دینی در بین قشر مردان خانواده خود نموده و به تعبیر واضح‌تر در این مسیر سخت و پر‌فراز و نشیب از آنان کمک بگیریم چگونه؟
اگر مردان خود را با خوش‌رفتاری به رعایت آداب نگاه کردن و روبرو شدن و برخورد با چنین افرادی آشنا سازیم شاید، تا حدودی موفق شویم.
مثلا
از مردانی که مشاغل آزاد دارند، درخواست کنیم که از این افراد در حین معاملات و مراودات روزانه، به طور جدی، رعایت حجاب را طلب کنند وگرنه آنان را تحویل نگیرند و به اصطلاح بی‌اعتنایی کنند البته، اگر جایی مصلحت را در امر و نهی می‌دانند و احتمال اثر می‌دهند، قضیه فرق می‌کند.

از مردان خود چه برادر چه فرزند یا همسر و پدر و سایر نزدیکانی که به هر شکل از ما حرف شنوی دارند، مصرانه درخواست حضور در جامعه با رعایت پوشش مناسب داشته و از آنان بخواهیم به، نامحرمان خصوصا افراد بی‌حیا و لاابالی، خیره نشده و کاملا بی‌توجه باشند و این امر مستلزم تقویت روحیه ایمان و آشنایی با فرهنگ زندگی شهدا و تقویت روحیه معاد شناسی دارد که قطعا اگر زنان وارد این عرصه خطیر شوند مانند زمان دفاع مقدس که همگام مردان بودند در این مبارزه سنگین نیز‌ طعم شیرین پیروزی را تجربه خواهند کرد.

امسال بیاییم به جای هر قدم پیاده‌روی اربعین به سراغ احیای ارزشهای فراموش شده برویم و ابتدا از خود و خانواده خود شروع کنیم و چه بسا که ثواب این کار، کمتر از حضور در پیاده‌روی اربعین نباشد مگر نه اینکه امام حسین (علیه‌السلام) برای احیای این دو فریضه به شهادت رسیدند.

خداوند در قرآن کریم به پیامبرش می‌فرماید:

فَاسْتَقِم کَماٰ أُمِرْت
یعنی آنگونه که خدا می‌خواهد استقامت کن!

انشاءالله به یاد هر عمود یک نفر را با فرهنگ مواجهه با منکرات آشنا ساخته و با مجهز نمودن آنان به سلاح ایمان و عمل، از مردان بخواهیم که همانگونه که راضی نیستند هیچ نگاه زهرآلودی به اهل و عیالشان دوخته شود خودشان، در این فرهنگ سازی عظیم پیشتاز شده و حداقل هر نفر، در حد حفظ خانواده خود از ناامنی بی‌حیایی و بی‌عفتی تلاش و مجاهدت کند.
و
این همان پیام اربعین زینبی است که چهل منزل را در میان حلقه اسارت دشمن طی کرد و اجازه نداد ذره‌ای گرد و غبار هوسرانی‌های دشمنان عاشورا بر چهره زنان آل الله بنشیند و چون کوهی استوار و با حفظ حجاب و ارزشمندی جایگاه زن و مرد مسلمان، پیام کربلا را تا ابد به گوش جهانیان رساند.