#تولیدی

#به_قلم_خودم
مبارزه با هوای نَفْس چه فایده‌ای دارد؟

اگر انسان در مقابل هوا و هوس‌های نفسانی ایستاد و جلو گردن‌کشی‌او را گرفت قلبش و روح و جانش پاک و مطهر و نورانی می‌شود و در این نورانیت اسرار زیادی نهفته است.
قلب که نورانی شد مثل آئینه می‌شود و نور خدا در آن متجلی می‌گردد و این نورانیت، به دنبال خود آتش عشق و محبت الهی را در دل شعله‌ور می‌سازد و آنگاه بقولی:

چون که صد آمد نود هم پیش ماست
یعنی:
هرگاه دل آئینه شد و نور خدا در آن متبلور گشت به تَبِع آن، اسماء و صفات الهی هم یکی پس از دیگری و بر اساس اعمال و نیات فرد، بر صفحه دل ظهور می‌یابند و شخص را متخلق به اخلاق خداپسندانه می‌کنند مثلا:

هرگاه دل تجلی‌گاه کریم بودن و علیم و حکیم و رحیم بودن خداوند شد، اعمال و رفتار انسان بالتبع کریمانه و عالمانه و حکیمانه و سرشار از رحمت و مهربانی خواهد شد و همینطور بقیه صفات.
اما بروز این انوار عرفانی چه سودی برای دیگران دارد؟
در پاسخ می‌گوییم:

از انسان کریم و علیم و حکیم چه انتظاری می‌رود؟ آدمی که، یک عمر با خواهش‌های دل جهاد کرده و پا روی تمایلات نفسانی نهاده و حالا شده مظهر اسماء الهی به عنوان خلیفة الله … رفتارش چگونه باید باشد؟
بله درست است!
عالمانه و حکیمانه و کریمانه و … اما آیا این صفات محدود به ذات شخص می‌شود یا مثل چشمه‌ای می‌جوشد و عالمیان و تشنگان طریق حقیقت را سیراب می‌کند؟
قطعا
یک روح متعالی و مزین به صفات حق، عالمانه رفتار می‌کند و حکیمانه عمل می‌نماید و کریمانه از ذخایر علمی و معرفتی خود مانند خورشیدی فروزان، می‌بخشد و جهانی را از تلالو خود روشن و بهره‌مند می‌سازد.

عارف بالله و آنکه مجذوب عشق معشوق شده چون، باران رحمتی است که می‌بارد و زمینهای تشنه را سیراب و دلهای خسته را آرامش می‌بخشد و در یک جمله: به زندگی معنا و جهت می‌دهد و در این معامله، سود کلان و اصلی از آنِ صاحب معرفت است.
و
به همین دلیل است که فرموده‌اند:
مِدادُ الْعُلَماء أَفْضَلُ مِنْ دماءِ الشُّهَداء
زیرا
از هر ذره فیض چنین عالِمِ عارفی، هزاران شهید تربیت می‌شوند!!! چگونه؟
مگر
نه اینکه شهادت، از خود گذشتن است پس، هر تابشی از انوار الهی عارف بالله در واقع اولی‌تر از همه، خودِ صاحب معرفت را شهید میدان جهاد اکبر می‌کند و سپس، با هر نَفَس اکسیری خود، حیاتی ابدی به انسانی پوینده و جوینده، در قالب شهید، می‌بخشد مگر نه اینکه:
به تعبیر قرآن کریم هر موتی که در راه خدا باشد، رزق حَسَن به دنبال دارد و آن رزقی است که، بنده آنچنان مجذوب آن می‌شود که نمی‌تواند از آن چشم بردارد!

و لذا فرمودند:
إذا ماتَ الْعالِم ثُلِمَ فِی‌الْإسْلامِ ثُلْمَةً لا یَسُدُّها شَیءٌ إلیٰ یَومِ الْقِیامَة
و چقدر؟ زمان نیاز داریم تا یک چنین علامه‌ای تربیت شود؟