شاید اگر آن روز آقا امام حسین (علیه‌السلام) خانواده خود را به کربلا نمی‌آوردند امروزه هم، در پیاده‌روی اربعین به مردم دنیا می‌گفتند:
فقط مردهای مبارز بیایند!!!
اما
امام با روش رفتاری خود به جهانیان فهماند که، زن و فرزند هم در دوام و بقا و یا به تباهی کشاندن اوضاع جهان هستی نقش دارند آنهم نه به صورت نمایشی بلکه، کاملا مشهود و عینی و اثر‌گذار …
آنگونه که:
عقیله بنی‌هاشم زینب کبری (سلام‌الله‌علیها) در تبلیغ خود پس از حادثه عاشورا، اوضاع را به نفع خاندان پیامبر و کلا جهان اسلام تغییر داد و پایه‌های سست و لرزان حکومت مستبد بنی‌امیه را ویران نمود.
نقش زنان و دختران و فرزندان امام، آنقدر پر‌رنگ بود که دختری سه ساله در زندانی ویرانه و در حال اسارت، انقلابی بپا کرد که تا قیامت، اثرش ماندگار و حماسه آفرین است.
و یا
کودکی شش ماهه که با گریه خونین خود، دل عالَمی را چون گهواره‌اش! تکان می‌دهد.

و ….
رباب که برای اینکه مولا و ارباب و همسر خود را ناراحت و شرمنده نبیند حتی، برای دیدار گلوی بریده طفلش از حَرَم بیرون نمی‌آید.

و …..
یا قاسم سیزده ساله که، تا هستی خود را قربانی راه سیدالشهدا نمی‌کند آرام و قرار نمی‌یابد!

کربلا سرمنشا تمام ارزش‌های خوب و مطهر و ماندگار است که، همه را یکجا در دل خود جای داده و تا ابد برترین پیام را در حمایت از حقوق زنان و کودکان سَر داده و در عین حماسی بودن، سراسر رحمت و رافتی‌ بی‌بدیل است که تا آخرین لحظات و در اوج محاصره و رذالت دشمن، همچنان امام به اهل خیام و زنان و کودکان نظر محبت آمیز دارد و در اوج مبارزه و شهادت طلبی هم، از نقش خانواده و همراهان خود غافل نیست.

اگر
#حسین (علیه‌السلام) جنس غمش فرق دارد و اربعینی بی مثل و مانند! برای این است که حماسه‌ای بی‌نظیر نسبت به تمام جنگهای دنیا طلبانه دارد! جنگی که فرمانده‌اش فرزند فاتح خیبر و سیده نساء عالمین است و از نسل پیامبر رحمت است.

حماسه کربلا گرچه شهادت را پیروزی و پیروزی را در رضایت حق و فنای فی‌الله می‌داند اما این پیام را به جهانیان می‌دهد که:
اسلام دینی است که دنیا و آخرت را در کنار هم و آنهم فقط در جهت رضای الهی می‌پسندد و حتی در اوج حماسه، خانواده را دل خود به همراه دارد و از زنان و دختران و کودکان غافل نیست و تکریم آنان را در همه حال وظیفه می‌داند آنگونه که:

در
هشت سال دفاع مقدس ایران اسلامی، چه بسیار فرماندهان مجاهد و پرتلاش که از زندگی و زن و فرزند غافل نبوده و چه بسیار عزیزان رزمنده‌ای که در همین دوران، ازدواج نموده و عده زیادی از همین پیشتازان میدان شهادت، یادگاران عزیزی از فرزند دختر و یا پسر به یادگار گذاشتند یعنی که:

در اوج خدا طلبی و شهادت جویی و مجاهدت، به وظایف این دنیای خود توجه تام داشته و تکریم والدین را نگویم که با دعای آنان به عرش رسیدند و به وصال محبوب ملحق شدند.