#تولیدی
#به_قلم_خودم

#حَوِّلْ_حَالِنَا_إِلَیٰ_أَحْسَنِ_الْحَال_یعنی_چه؟

یکی از دعاهای تحویل سال نو، دعای معروف یا مقلب القلوب و … است که در انتهای آن از خدا درخواست بهترین حال! را داریم. حتی حال خوب نه! بلکه بالاتر از آن، یعنی بهترین حال روحی که برای یک انسان متصور است. این حالت چگونه است؟
شاید:
بارها در مجالس شاد و یا عقد و عروسی بوده ولی دلخوش نبوده‌اید و یا برعکس گاهی انسان در مجلس عزا و مصیبت نشسته ولی سر حال و دلشاد است. تعجب نکنید!
مثلا
فرض کنید مجلسی که به ظاهر شاد اما همراه با گناه و نافرمانی خداوند است، نه تنها حال انسان را خوب نمی‌کند بلکه، آدمی را از محبوب و معبودش دور هم می‌سازد اما بفرض: شب قدر یا لحظه افطار یا حتی ایامی که در مجلس عزا و مصیبت ائمه اطهار هستیم یک احساس رضایت درونی داریم هر چند که، ظاهرا اسباب نشاط و سروری برپا نیست. چرا؟
چون حال خوب و نشاط درونی ریشه در ارتباط معنوی و روحی انسان با خالق خویش دارد یعنی به تعبیر قرآن کریم:
«تنها با یاد خدا دلها آرام می‌گیرد.» پس:

اینکه ما در زمان تحویل سال از خداوند، حال خوب را مسئلت می‌کنیم، در اصل آن ایمان و معنویتی را طلب می‌‌نمائیم که بالاترین و برترین حالات ممکن را برای ما خَلق می‌کند و نشاط و سروری وصف ناپذیر را به ما هدیه می‌دهد.

پس بیائیم به پیشواز سالی برویم که همه لحظه‌ها و ساعاتش احسن الحال باشد و سالی پربار و خوش یمن برای همه ارکان زندگی‌‌مان باشد انشاءالله

#تولیدی
#به_قلم_خودم

#برترین_حال_خوب_کدام_است؟

اگر شما از دهها نفر سوال کنید که:
بهترین لحظه عمر شما چه زمانی است؟ پاسخ‌های متفاوتی می‌شنوید مثلا:

روز تولد، سر سفره عقد، اولین زیارت، پیاده روی اربعین، عید نوروز، شب قدر، عید غدیر، بهار طبیعت و …بله! همه اینها می‌تواند بهترین لحظه زندگی یک فرد باشد اما، آن بهار و تولد و قدر واقعی کدام است؟

یکی از نام‌های حضرت حجت (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) #ربیع #الانام به معنای بهار آدمهاست! به نظر شما بهار آدمها یعنی چه؟

از دو دیدگاه به این واژه ترکیبی نگاه می‌کنیم:
یکی اینکه با فرا رسیدن فصل بهار و سرسبزی طبیعت، آدم‌ها به یک نشاط و طراوت خاصی می‌رسند.
اما
از نگاه دیگر:طبق روایات به این دلیل به امام عصر (علیه‌السلام) ربیع الانام گفته شده که:
ربیع به معنای باران بهاری است یعنی چه؟ بالاخره ربیع به فصل بهار گفته می‌شود یا به باران بهاری؟!
گفته‌اند:
بهار! بهار نمی‌شود مگر، با بارانی که بر سر کل موجودات عالَم و گل سر‌سبد آفرینش یعنی آدمیان می‌بارد و به واسطه آن باران رحمت است که بهار بوجود می‌آید! چه می‌گویم؟
یعنی این بهار طبیعت، صرفا یک فعل و انفعالات ظاهری نیست بلکه این تحول موجودات، ریشه در اصالتی عظیم‌تر و فراتر از عوامل مادی و طبیعی دارد و آن، وجود امام حیّ و حاضر است مگر:
در
زیارت جامعه نمی‌خوانیم:
وَ بِکُم یُنَزّل الْغَیْث
به وسیله شما و به یُمن وجود پر خیر و برکت شماست که از آسمان باران نازل می‌شود و این نزول فقط امور طبیعی مثل برف و باران نیست بلکه:

آنچه خیر است به دست شما و به امر خداوند بر خَلق نازل می‌گردد کما اینکه در حدیث کسا هم می‌خوانیم:
و خلق نکردم آسمان و زمین و … را مگر به سبب وجود شما اهل بیت (سلام الله علیهم)
پس
بهار حقیقی همان وجود و حضور حضرت است که توجه او به عالم و آدم است که سرسبزی و طراوت می‌آفریند و بهار را خلق می‌کند و بهار واقعی‌‌تر در ظهور آن حضرت است که:
رنج و درد از کل جهان و دلهای انسانها، رخت برمیبندد و نشاط و سرزندگی، دنیا و دلها را فرا می‌گیرد و در آن روز نه اثری از ظلم است و نه رد پایی از ظالم.
اللهم عجل فرجه و سهّل مخرجه