#تولیدی

#به_قلم_خودم

#عطر_‌#داوودی

امام حسین (علیه‌السلام) در دعای عرفه می‌فرماید:

وَ إنْ شَکَرْتُکَ زِدْتَنیٖ
و اگر شکرت بجای آوردم بر نعمتم افزودی
و این:
مصداق این فراز از قرآن کریم است که:

لَئِنْ شَکَرْتُمْ لَأَزیدَنَّکُمْ
یعنی:
هم طبق آیات و هم بر اساس روایات، شکر نعمت قبل از آنکه برای نعمت مشکور، آثار و برکاتی داشته باشد در مرحله اول، خیر و موهباتش به خودمان بازمی‌گردد.

لذا
مامور به شکر نعمت‌های الهی اعم از مادی و معنوی شده‌ایم که در هر دو حالت، خودمان سعه صدر یافته و ظرف وجودی‌مان برای کسب معارف و نعمات و هدایای الهی، وسیع‌تر شده و نهایتا مثل قطره‌ای که به دریا وصل می‌شود، همت و طبع و آرز هایمان به سوی ارزش‌های متعالی به جریان می‌افتد و ما را از راکد بودن و تنگ نظری نجات می‌بخشد.

و اما:
نعمت چیست؟ برای چه موهبت‌هایی باید شکرگزار خدا وند باشیم؟ آیا صرفا امکانات مادی یا نه؟ خیلی بالاتر از اینها؟
خدای مهربان آنقدر نعمت داده که لا تحصیها قابل شمارش نیستند ولی بعضی از آنها، ارزشی خاص دارند و شاید بتوان گفت بی‌نظیرند مثل:

نعمت پدر و مادر یا مهمتر از آنها وجود پرفیض پیامبر ائمه اطهار (علیهم السلام) که طبق فرمایش رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌و‌سلم) پیامبر و ولیّ او پدران امتند اما پدر معنوی! هر چند که درخواست و حاجات مادی ما را بی‌جواب نمی‌گذارند.

براستی:
چرا پیامبر خدا چنین فرمود، این چه حقی است که در حد حقوق والدین و بلکه بالاتر از آن است؟
این حق علاوه بر ولایت، حق راهنمایی و ارشاد و نجات از گمراهی است. لذا فرموده اند:

و یزکیهم و یعلمهم الکتاب و الحکمة
یعنی استاد و معلم معنوی بر گردن انسان حق پدری دارند، حق حیات معنوی دارند که اگر شکرگزار آنان باشیم، خودمان شرح صدر می‌یابیم و آنگونه که امام در دعای عرفه می‌فرماید:

اگر شکرت بجای آوردم بر نعمتم افزودی
یعنی:
شرط افزایش رزق معنوی، شکر نعمت است از واسطه‌های فیض که، پس از انبیا و ائمه، اساتید و علما و فضلایی هستند که گمنام و خالصانه و بی‌منت، چراغ علم و بینش را فراراه ما روشن نگه می‌دارند تا بسلامت از شک و تردیدها و عیوب روحی و اخلاقی، گذر کنیم و به وادی امن و سلامت و نجات برسیم.

آری!
اساتیدی که بین خود و خدای خود، عهدی دیرینه و راستین دارند، زندگی و راحتی جان و آسایش تن را فدای راه تزکیه و تعلیم دیگران می‌کنند و آنان را مانند فرزندان خود، دلسوزانه پرورش و تعلیم می‌دهند.

برای انسان‌هایی چون بانوی ایثارگر و مجاهده‌ای فاضله و گمنام، استاد عزیز و گرانمایه خانم داوودی (رحمت‌الله علیها) که #عطر*_*#داوودی‌* اشبا شمیم یاس فاطمی، در هم آمیخت و رائحه‌ای ماندگار از اخلاص و صفا و عشق به خدمت را از خود بر جای گذاشت که باید گفت:*

طوبیٰ لها
آری!
راز ماندگاری، خوشنامی در گمنامی و ایثار در هنگام نیاز و ازخودگذشتگی در همه حال و صبر و سعه صدر و اخلاق کریمه در کنار خدمت صادقانه و خالصانه است*
و
چنین #عطر #داوودی است که ابدی و جاودانی است و الا:

نه هر که عطر فروخت عطار باشد و نه هر عطری را لیاقت ماندگاری
عطرهایی با طراوت و زنده می‌مانند که با خود عطر و بوی شهادت را دارند و چون شهدا زیستن، و در راه مجاهدت و احیای خط و خون سرخشان مجاهده کردن را، در جامعه دینی و علمی احیا می‌کنند

#عطر#داوودی