با خدا حرف بزن
با مخلوق اگراشتباه حرف بزنی
مچت را می گیرند!
اما خدا اینطور نیست؛
خدا به حرفهایت گوش می دهد
واین گوش دادن باعث مےشود ڪه حرفزدن یاد بگیری!
#حاجاسماعیلدولابے
#تولیدی
#به_قلم_خودم
نیامده بودند که در اوج موشک باران و خشونت، در ایران! قهرمان سازی شود و بین مرگ و زندگی و دود و آتش، فریاد اللهاکبر! از دل رسانه ملی به قلب جهانیان ارسال شود.
هدف این نبود که دنیا! بهتر و بیشتر مغزهای متفکر و دوراندیشِ سرداران و جان برکفان امام خامنهای را بشناسد.
آنها نمیخواستند با هجوم وحشیانه خود، مردم را در هر جبهه و لباسی مثل یک ید واحده ببینند و حتی از به ظاهر طرفداران خود سیلی بخورند.
ابلهان کوتهفکر به نقش رهبری! و مدیریت حکیمانه او حتی لحظهای فکر نکرده و ایران را سوریه دوم تصور کردند.
شعورشان قد نمیداد که ایران اسلامی یک امت متحد و مطیع رهبر و ایثارگر و شهادت طلب است.
گمان کردند با ترور و شهادت دانشمندان هستهای، غنیسازی اورانیوم متوقف شده و ایران تسلیم تهدیدهای معلق دیوانههای زنجیری خواهد شد.
به تعبیری غلطی کردند که بیچاره و ذلیل شده و به خاک سیاهِ رسوایی و پشیمانی افتادند.
الان با این باتلاقی که برای خود ایجاد کردند نه راه فرار دارند و نه توان ماندن!
شاید هنوز عدهای کج فهم و بدخواه این عقب نشینی و التماس برای صلح را، نوعی روش نظامی و جنگی از طرف دشمن تصور کنند اما:
حاشا و کلا!
که فرمانده این امت مجاهد و در انتظار ظهور، حکیمی است که یک کلمه به خطا نمیگوید؛ و او بود که تبریکهای خالصانهاش را نثار دلهای مشتاقان و مومنین نمود و از آنان قدردانی کرد.
هر چند که:
به قولی! صهیونیست خبیث پس از هفتاد سال درندهخویی، نتوانسته از پس یک ملت دو میلیونی برآید اما، رهبر و ولیّ مقتدر ایران ظرف کمتر از بیست روز، همانگونه که سالها قبل وعده داده بود!
#تل #آویو #و #حیفا #را #با #خاک #یکسان #کرد
لذا بالاترین تبریک را باید به فرماندهی گفت که، اینچنین! جنگ بیسابقه با ابرقدرتهای جهان را، مدیریت و نقش اثرگذار ولایت را به جهانیان معرفی نمود.
پروفسور اورسینی جامعه شناس معروف جهان:
آیت الله خامنهای برای حفظ خود و حکومتش مبارزه نمی کند، بلکه مبارزه می کند که 90 میلیون ایرانی تبدیل به 90 میلیون برده غرب نشوند. این جنگ، جنگِ آیت الله خامنهای بر علیه ایرانیان نیست بلکه جنگ مردم سربلند و غیوری است که نمی خواهند به بردگی غرب تن دهند.
آیت الله شبیری زنجانی نقل نموده اند که آیت الله خویی گفته بود: ما در نجف اشرف در خانه بسیار کوچکی زندگی می کردیم. خانواده ما روضه می گرفت و مزاحم مطالعه من بود. من به ایشان گفتم: روضه خوانی در منزل مزاحم مطالعه من است، روضه ترک شد، ولی من مبتلا به چشم دردی شدم که هر چه به دکتر مراجعه کردم، خوب نشد و دکترها از معالجه آن مأیوس شدند.
متوسّل شدیم، در عالم خواب به من گفتند: بنا بود شما کور شوید، ولی حالا که متوسّل شدید، با تربت استشفا کنید، با تریت استشفا کردم، چشمم خوب شد.
📗جرعه ای از دریا ج 2 ص681
#تولیدی
#به_قلم_خودم
شاید در شرایط عادی براحتی نتوان اهمیت و قدرت حرکت انقلابی امام حسین (علیهالسلام) را درک کرد زیرا، در اوضاع مساعد و مناسب همه امور بر وفق مراد است و عزاداریها و سوگواریها به خیر و خوبی برگزار میشود. و شاید در آن اوضاع و احوال طبیعی، چندان متوجه اثرگذاری عمیق و درونی برپایی و بزرگداشت اینگونه مراسم نشویم.
اما در شرایط بحرانی که گاه مرز ارتباطی بین انسان با ایمان و عقیده، مانند پل صراطی باریک و بُرنده میشود و آدمی در هوای مهآلود حوادث نو و شبههناک قرار میگیرد و به تعبیری، خودِ واقعیاش را گم میکند و در به در به دنبال روزنهای از هدایت و روشنایی میگردد، این بزرگداشت و تجدید عهد با قیام عاشورا و تحول حسینی است که همچون کِشتی نجاتی، دست غریقان و گمگشتگان را میگیرد و با خود به ساحل نجات میبَرد.
بدانیم! تنها راه نجات، حاجت بردن به درگاه سیدالشهداست و چارهای برای رهایی از غمها و مشکلات، جز معتکف شدن در بارگاه آقا ابا عبدالله (علیهالسلام) نیست.
هرگز نباید از این راز نهان پروردگار عالمیان غافل شویم که آسانترین راه نجات را، حب الحسین و خدمت به عزاداران آن حضرت میداند.
پس از این فرصت بینظیر نهایت بهره را برده و همچون قطرهای با ملحق شدن به سیل خروشان رهپویان عاشورایی، قلم عفو بر لغزشهایمان را از صاحبِ این عزا بگیریم و برای ظهور و حضورش دعا کنیم.
آری محرّم و عاشورا و گریه و روضه و … همه و همه بابالشفا و حلقةالنجاة از همه گرفتاریها و بیماری و دردها و رنجهای لاعلاجی است که بر روح و جان و جسممان سایه افکنده!
پس قدر بدانیم این لیلةالقدرهایی که سریع میگذرند و اما اثری به پهنای تاریخ زندگی و سازندگی همه انسانها در همه امور دارند اگر خودمان بخواهیم.
