#تولیدی
#به_قلم_خودم
مذهبی بودن خوب است اما به شرط اینکه توام با بصیرت باشد. یعنی چه؟
یعنی!
باید زمان شناس و زمانه شناس باشی وگرنه راه به جایی نخواهی برد حتی اگر کارنامه زندگیات سرشار از عمل صالح باشد چرا؟
زیرا بصیرت درست مانند قبلهنما عمل میکند. اگر هزاران رکعت نماز در دل شب خوانده و روزها روزه گرفته باشی اما جهت و قصدت، توحید و رضای دوست نباشد هرگز، بهرهای نخواهی برد و با اندک تردیدی، به گرداب هلاکت و تشویش میافتی و آثار سجده بر پیشانی! سر از لشکر نفاق برمیآوری!؟ چرا؟
زیرا ملاک تشخیص حق از باطل، فقط تقواست:
وَ مَنْ یَتَّق الله یَجْعَل لَهُ فُرقاٰنا
به تعبیری اگر:
خودت را جزئی از جامعه دینمدار و مذهبی دانستی! و خوب و بد و نفع و ضرر و دوست و دشمنِ ملت و آرمانت را به موقع و عاقلانه و مدبرانه، تشخیص داده و به دنبال آن، مطیع امر مولایت بودی خداوند، فرقان یعنی قوه تشخیص حق از باطل را به قلب تو عطا میکند تا:
در تند باد حوادث و گردباد فتنهها، حق را از ناحق بازشناسی و گرفتار موج کفآلود و سیاه فتنه نشوی!
آری
در مسیر جانبازی در راه حفظ ارزشها و هویتهای دینی و ملی، آنهایی به درجه فرقان دست یافتند که همیشه و در همه حال، بیدار و پیرو علی های مکتب خویش بودند و دشمن را حتی در لباس دوست! شناخته و در برابر اهانت به ارزشهای عاشورایی! هرگز سکوت نکردند.
همانهایی که در سنگر تشیع و تحت لوای تَفَقُّه جعفری، چشم فتنه را کور کردند و حماسهای از جنس انتظار و انتقام و انتخاب و اقتدار به موقع خَلق کردند.
درود خدا بر حماسه سازانی که بار دیگر “حماسهای حسینی” آفریدند و شجره مبارکه انقلاب را برای همیشه از آفتِ خزان و پژمردگی حفظ نمودند.
