حضرت امام خامنه ای(مدظله العالی):

آنچه که مسائل را دشوار می‌کند،
نَفْس ماست،
هواهاى ماست،
خواسته‌هاى ماست،
محاسبات مادّی ماست.
اگر اینطور باشیم، چه خواهد شد؟
چه ضررى می ‏رسد؟ از چه‌ چیز باز می ‏مانیم؟

وقتی‏که #من در بین نبود،
#خود در بین نبود،
#شخص در بین نبود،
#هواى_نفس در بین نبود
و همه‌چیز براى خدا بود،
همه‏ #کارهاى_بزرگ، آسان می ‏شود.

📚 1372/03/19
#خودسازی

🔶 قبلا هم رای دادیم و اتفاقی رخ نداد!

➖ سوال پرسیدند: قبلا هم رای داده‌ایم و اتفاقی رخ نداده، مشکلات آن‌طور که انتظار میرفت برطرف نشدند و اصلاح جامع و گسترده صورت نگرفته ‌است. پس چرا الآن باید رأی بدهم؟

​علم و اخلاق آسمانی, ایمان, تقوا, پاکی, صبر و… اینها گناهان نابخشودنی مردی از خاندان پیامبر (ص) بود.

چه گناهی بالاتر از این که مردی با امواج دانش خود کاخی که خلیفه بر جهل مردم بنا نموده ویران کند. 

مردم مدینه ((انک لعلی خلق عظیم)) را در لبخند پیامبرگونه موسی بن جعفر(ع) می بینند. 
در نگاهش ((و الکاظمین الغیظ)) موج می زند. 
آرامش قدمهایش توفان به پا میکند در دلها, بالاتر از این مگر گناهی هست؟ 
 اینگونه اگر باشد، مردم خواهند گفت: ((رسول خدا (ص) در مسجد است، هارون الرشید بر منبر چه می کند؟))
زندان دیگر بی فایده است. 
باید نباشد این مرد تا خواب آشفته نبیند خلیفه. 
چاره ای نیست باید خرما بیاورند برای آقا تا میل کنند…
صبح فردا ندا می دهند: هر کس می خواهد موسی بن جعفر را برای آخرین بار ببیند بیاید. بغداد پر می شود از ناله و شیون. همان ها که زهر داده اند به امام(ع) حالا آمده اند تا با عزت و احترام به خاکش بسپارند. کفنی قیمتی تحفه آورده اند برای امام. تمام قرآن بر آن نقش بسته. یک گوشه اش نوشته است: ((قُلْ لَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبَىٰ))
باد صبا