#تولیدی

#به_قلم_‌خودم

چرا حضرت زینب کبری (سلام‌الله‌علیها) فرمود:

ما رَأَیْتُ إلّا جَمیلَا
آیا
شهادت هفتاد و دو تن در یک روز و شهادت شش ماهه برادر و فریاد #یا #غیاث #المستغیثین امام و مولای خود در گودی قتلگاه و یا اسارت چهل روزه و شهادت یادگار سه ساله برادر، زیبایی دارد؟
و یا آتش زدن خیمه‌ها و جدا شدن دستان علمدار کربلا و آواره شدن اهل حَرَم زیباست؟
معمولا
آدمی! چیزی را زیبا می‌داند که یا برایش جلوه و جاذبه داشته و یا تمایل و علاقه‌ای به وقوع و یا وجود آن داشته باشد.
اما
آیا #عقیله #بنی #هاشم مایل به دیدن چنین صحنه‌هایی بود؟
اجازه دهید:
کمی از اوضاع آمال و آرزوهای محدود دنیایی، فراتر برویم و اهداف آرمانی و مقدس را دنبال کنیم تا متوجه دلیل فرمایش این بانوی کربلایی شویم.
گاهی بلایی به انسان می‌رسد و خواسته یا ناخواسته در برابر آن صبر و بردباری می‌نماید و در مقابل منتظر پاداش عظیمی از طرف خداوند متعال است.
ولی
تربیت شدگان مکتب وحی، نه تنها مصائب دنیا را، بلا نمی‌دادند بلکه آن را هدیه و فضلی از جانب خداوند دانسته و در ازای صبر در مقابل اینگونه امتحانات و ابتلائات نه تنها، انتظار پاداش و اجر و مزدی ندارند بلکه، خود را ملزم به صبر و شکر و بالاتر از همه، احساس رضایت قلبی از وضع موجود دانسته، و فقط به انجام تکلیف و وظیفه به احسن وجه و مقبول رضای حق اندیشیده و تا رسیدن به هدف نهایی و تحقق آرمانهای مشروع دین اسلام، تلاش و مجاهدت می‌نمایند و این، برای آنان بزرگترین اجر و پاداش و ثواب است.
لذا
آنچه در حادثه کربلا، جمیل و زیبا بود:
اولا: امتحان از طرف صاحب جمال یعنی حضرت رب‌العالمین بود و هر نقشی خالق زیبایی‌ها بزند زیبا و دوست داشتنی است چه در جهت میل قلبی آل عترت باشد و چه ظاهرا در جهتی دیگر چرا که، مهم خواسته دوست است نه میل شخصی …….
ثانیا:
این موهبت و منت بزرگی از طرف خداوند و صاحب جمال است که، انوار رحمت و فضلش را در قالب صبر و شکر و رضایت بر دل و جان و لسان عبد خالص خود جاری سازد.
ثالثا
رضایت قلبی از مصائب و بلایا و همه را زیبا دیدن، و مهمتر از همه راضی بودن و تسلیم محض در برابر فرامین الهی، نصیب هر انسانی نمی‌شود و به سعه صدر زیادی نیاز دارد که قهرمانان کربلا از این موهبت برخوردار بودند و این نهایت درجه عبد و راضی به قضای الهی بودن است و اجر و پاداشی بالاتر از این متصور نیست که، این خود عامل اصلی شکرگزاری و زیبا دیدن حادثه است.
رابعا
هرگاه انسانی در اوج ابتلا، راضی و تسلیما لأمرک و راضیا بقضائک باشد، معنیش این است که، اول خداوند راضی از این امور مستحدثه است کما اینکه فرمود: خداوند دوست دارد مرا کشته ببیند. و از طرفی آنجا که امام دلشاد است به اینکه: خدایا خشنودم که تو می‌بینی! این حاکی از رضایت طرفینی عاشق و معشوق است و به تبع آن، آنچه از بلا و مصیبت بر زینب کبری (سلام‌الله‌علیها) وارد شد که مرید در همه حال تابع مراد و امام خویش است.
لذا فرمود:
جز زیبایی چیزی ندیدم و نفرمود همه چیز را زیبا دیدم چرا؟
چون این خوان گسترده تاریخی ایمان و جهاد و عقیده، سراسر معرفت و امنیت و آزادی مشروع و حیات طیبه و نهایتا بهشت قلبی و جنت آخرتی که همانا شفاعت و همجواری مولا حسین‌ ابن علی (علیه‌السلام) است و این برکت نه تنها زیبا و جمیل است بلکه هر صاحب جمال دنیایی را در هر طیف آرمانی و عقیدتی، به زانوی تسلیم و ابراز ادب وادار می‌سازد.
و
این است رمز ماندگاری مکتب عاشورا به روایت و تبلیغ سفیر قهرمان کربلا!
و
اگر امروز دفاع از حریم مقدسش، مکتب شهید سلیمانی را رقم می‌زند و سپاه قدس و همدلانش را به قربانگاه عاشقی می‌فرستد، نتیجه همان جمال و جمیل بودن واقعه کربلاست که هر چه از جمال دوست! سر بزند جمیل و طلب کردنی است و دلداده و عاشق، بسیار دارد.

رشته‌ای بر گردنم افکنده دوست
می‌کشد هر جا که خاطر‌خواه اوست