اسلام به مظلوم مى ‏گوید:
اى مظلوم! تن به ظلم دادن نوعى ظلم کردن است.
 در مقابل ظالم پرخاشگر باش :
لا یُحِبُّ اللَّهُ الْجَهْرَ بِالسّوءِ مِنَ الْقَوْلِ الّا مَنْ ظُلِمَ(نساء : 184)‏
قرآن مى ‏گوید بدگویى پشت سر یک مسلمان بد است، از آن بدتر این است که انسان وقتى بدگویى مى‏کند فریاد بکشد و فحش بدهد.

ولى همین بد در یک مورد جایز مى ‏شود؛
یعنى بدگویى بکن، فریاد بکش،
تظلّم بکن آنجا که مظلوم واقع شده ‏اى.

 على علیه السلام فرمود:
فَوَ اللَّهِ ما غُزِىَ قَوْمٌ قَطُّ فِى عُقْرِ دارِهِمْ الّا ذَلّوا (نهج البلاغه ،خطبه 27)
سوگند به خدا هرگز با قومى در میان خانه ‏شان جنگ نشده مگر آنکه ذلیل و مغلوب گشته ‏اند.
 باز على فرمود:
لا یَمْنَعُ الضَّیْمَ الذَّلیلُ وَ لا یُدْرَکُ الْحَقُّ الّا بِالْجِدِّ(نهج البلاغه ، خطبه 29)
هرگز آدم زبون نمى ‏تواند با ظلم مبارزه کند و جلو ظلم را بگیرد، و هرگز به حق نمى ‏توان رسید مگر با جدیت و کوشش‏.

📙مجموعه آثار استاد شهید مطهرى ، ج‏25، صص 177و178