#بسم_الله_‌الرحمن_الرحیم
#تولیدی
#به_قلم_خودم
#با #دین #زندگی #کنیم

اگر به مضمون دعاها که از ائمه و اهل بیت (سلام‌الله‌علیهم) وارد شده دقت کنید به خوبی نشاط و سرزندگی ناشی از زندگی دینی را در محتوای آنها می‌یابید.
اینکه معصومین ما مرتبا در دعاهایی مثل دعای مجیر‌ یا مناجات شعبانیه و یا دعای ابوحمزه و‌…‌ طلب خیر و رحمت و مغفرت می‌کنند فقط برای عالَم قبر و مردن نیست.

و اینکه امام با خدای خود نجوا می‌کند که:
کسالت و تنبلی را از من دور کن!
و عیش و خوشی من را کامل گردان!
و یا نشاط قلبی به من عطا کن
و نظایر اینها!!!

معنای همان درخواستی است که در زیارت عاشورا از خداوند طلب می‌کنید:

اللهم اجعل محیای محیا محمد و آل محمد
یعنی:
مهمترین بخش سرنوشت‌ساز زندگی ما در مرحله اول این جهان است حتی، اگر طالب شهادت هم باشی باز پله آخر است! یعنی تا خوب زندگی نکنی! تا سَبْک زندگیت را بر مدار محبت شیرین الهی استوار نکنی! هرگز «مماتی ممات محمد و آل محمد» نصیبت نمی‌شود.

چه می‌گویم؟
حرفم این است که دین اسلام برای زندگی کردن صحیح آمده و الا این همه دستور و آیات و روایات در باب اخلاق و معاشرت و لقمه حلال و آداب زندگی و بخشش و ایثار آیا برای خانه آخرت است؟ نه! چرا؟
چون:
الدنیا مزرعة الآخرة پس:
طالب هر چه هستی باید قدم اول را در همین کره خاکی برداری و آن پله آخر خواه شهادت یا مرگ طبیعی باشد قُتِلوا أو ماتوا پاداش و اجر خودش را دارد.
هدف از طرح این مسئله چیست؟
متاسفانه مدلهای زندگی غربی امروز با تقسیم دوره‌های عمر به کار و بازنشستگی و القابی نظایر آن، افراد را در مقطع سنی خاص و صرفا پس از چند دهه کار و تلاش، منفعل و افسرده می‌سازند بگونه‌ای که بعضا اشخاص امید و روحیه مثبت خود را از دست داده و احساس بیهودگی و اضافه بودن می‌کنند در حالی که بقول استاد قرائتی، در اسلام چیزی بنام بازنشستگی نداریم و ائمه ما تا آخرین لحظه عمر خود در حال تلاش و مجاهدت و کار بودند.
پس:
یادمان باشد که:
اولا دین برای بهتر زندگی کردن آمده و دستوراتش دقیقا منطبق با یک سبک سرشار از امید و نشاط و کار و تلاش است.
ثانیا:
در هر شغل و سن و مرحله‌ای هستیم باید به آینده خوشبین و امیدوار باشیم همانطور که امام و رهبر انقلاب بارها فرموده‌اند.
ثالثا:
فرصتها را از دست ندهیم و یک یا علی بگوییم و در هر درجه علمی و معنوی و اجتماعی هستیم با تلاشی سازنده به فکر فردایی بهتر برای خود و نسل آینده باشیم.
و نهایتا هیچ کار و خدمتی را کوچک ندانیم و مطمئن باشیم که هر قدمی برای خدا برداریم او می‌بیند.