#تولیدی
#به_قلم_خودم
فتنه و نسل کشی از کوچه‌های مدینه شروع شد از همان لحظه‌ای که درب خانه دردانه رسول الله را بی‌شرمانه آتش زدند و مردم هم عین خیالشان نبود. می‌دانید یعنی چه؟
یعنی دشمن آنجا جسور و بی‌پروا عمل می‌کند که خواب غفلت، جامعه را فرا گرفته و دنیا طلبی کور و کرشان کرده!
هیهات!
هیهات!
آیا ما هم خوابیم؟ که دشمن گستاخانه حیای دینی و ملی را نشانه گرفته؟ آیا مسئولان ما خوابند یا خودشان را به بی‌خبری زده‌اند؟
کرونا مهم بود! بله شکی نیست اما آیا حفظ دین مردم به اندازه مراقبت از سلامتی‌شان ارزش ندارد؟ واقعا به کجا داریم می‌رویم یا واضحتر آنکه، به کجا ما را می‌بَرند؟
این یکی می‌گوید:
نباید تند‌روی کرد! دیگری می‌گوید: جزء قانون اساسی نیست؟
آیا صدیقه کبری (سلام‌الله‌علیها) نمی‌توانست دفاع از ولایت را توجیه کند و خود را به دل آتش نسپارد؟ آیا نمی‌شد نپذیرفتن مردم را بهانه کرد و تن به پهلوی شکسته و بازوی کبود شده نداد؟
چرا! می‌شد.
راحت می‌شد شانه از زیر بار مسئولیت دین پذیری و دفاع از حریم شرع و قانون خدا خالی کرد و رویگردانی این و آن را بهانه کرد. اما چرا حضرت! با جان و مال و حتی فدا نمودن همه هستی و فرزندانش و حتی محسن شش ماهه‌اش به مبارزه با دشمنان مکار و حیله‌گری برخاست که، هدفشان براندازی نظام اسلامی و نابودی قانون خدا و رسول خدا بود.
بله!
اگر عده‌ای پای دلشان به مرداب دنیا طلبی زنجیر شده، امت شهید داده چه تقصیری دارند که باید به بهای غفلت و بی‌مسئولیتی آنان، این همه بی حیایی و حرمت شکنی علنی را تحمل کنند آن هم، در کشوری که هدفش زمینه سازی ظهور است؟
چرا هیچکس به فکر نیست؟ نه اینکه کاری نشده یا نمی‌شود اما مَثَل اقدامات فعلی جامعه ما در قضیه کشف حجاب و علنی شدن مفاسد، مانند این است که با یک سطل آب، بخواهید جنگلی از آتش را خاموش کنید.
اما
تکلیف چیست؟
اول مطالبه گری: تجربه نشان داده هر جا مردم اراده کرده و به دل میدان آمده‌اند، مسئولین ذیربط حساب کار دستشان آمده و بالاخره اقداماتی کرده‌اند.
و
بعد تصحیح و تصویب یک قانون منسجم و خدشه‌ناپذیر در باره اجرا و عملی شدن حکم حجاب توسط مجلس شورای اسلامی است و همین است که رهبر معظم انقلاب بارها و بارها بر انتخاب افراد صالح، تاکید نموده‌اند.
از همه مهمتر احیای فریضه والای امر به معروف و نهی از منکر است که باید به صورت جدی از طرف همه نهادها و ادارات و آموزش عمومی، دنبال شود و به اینکه در چند گوشه شهر و کشور عده‌ای اقدام کنند و نهایتا بدون هیچ پشتوانه‌ای یا محکوم شوند و یا مورد ضرب و شتم قرار گیرند بلکه، باید به یک فرهنگ عمومی با حمایت عملی قانونی تبدیل شود.
مسئله بعد ادارات، شرکت‌ها اعم از خصوصی و دولتی و مراکز آموزشی و نظایر آن مثل فرودگاه‌ها و مراکز ارائه خدمات عمومی هستند که بدون مسامحه و با قاطعیت از ارائه خدمات به افراد بی‌حجاب خودداری کنند.
اگر
امروز به خود نیاییم فردای جامعه، شاهد افزایش روزافزون آمار طلاق و بچه‌های بی‌سرپرست و عدم قبول مسئولیت ازدواج از طرف دختران و پسرانی خواهیم بود که گرفتار ولنگاری اجتماعی شده و حاضر به تن دادن به مسئولیت و اداره زندگی نیستند.
مخاطب گرامی!
اینها نه به منزله سیاه نمایی و نه بهانه‌ای برای مایوس شدن و ناامیدی است بلکه، هشداری آگاهانه است که اگر اراده کنیم همان گونه که کرونا را شکست دادیم و یا در دفاع مقدس، پیروز میدان مبارزه شدیم قطعا، در این زمینه هم می‌توانیم اگر بخواهیم!
و از طرفی این تذکرات به منزله نادیده گرفتن خدمات و تلاش شبانه روزی دولت و مسئولان متعهد نیست بلکه شاکر و قدردان زحمات افراد خدوم و مسئولیت پذیر بوده و هستیم.
اما
یادمان باشد هر جا صحنه مبارزه به نفع ملت ما تمام شد، مجاهدانی در کف میدان بودند که شعارشان تبعیت از ولیّ زمانه بود و همت و عملشان، گناه ستیزی و مقاومت در برابر حرمت شکنی و بی تعهدی بود.
