#تولیدی
#به_قلم_خودم

دخترک رنگ به صورتش نمانده بود، دست و پایش می لرزید و با لکنتی که از ترس به زبانش افتاده بود مرتبا می گفت:
«خانم بخدا مال ما نیست، دوست پسرم بهم داد.»
خانم جواب داد:
«می دانی جرم حمل این سلاح چقدر سنگین هست؟ آخه چطوری این کلت کمری را به تو دادند؟»
و این بار با گریه ای بلندتر، دخترک داد زد:
«خانم! بخدا وسط دعوا، وقتی مامورها آمدند داد به من و گفت مواظب خودت باش!»

به یاد روزی افتادم که فیلم «من ترانه پانزده سال دارم.» را به اسم دفاع از حقوق زن ساختند غافل از اینکه، کاملا برنامه ریزی شده آنان را برای چنین روزهایی تربیت می کردند برای فرار از جرم حمل سلاح آنهم درست وسط میدان درگیری!
و خانم ادامه داد:
«چه مدت هست با او آشنا شدی؟»
«اصلا رابط دوستی شما کی بود؟»
و
باز دخترک فریب خورده که نمی دانست از کجا ضربه خورده در حالی که اشک های صورتش را با پشت دست پاک می کرد جواب داد:

«خانم! چند روز قبل برایم پیام دادند که شما در مسابقه دوچرخه سواری برنده شده و برای گرفتن جایزه تان تا فردا به فلان آدرس بیایید. آخر یکی به من بگوید اینها از کجا جریان دوچرخه سواری و مسابقه را می دانستند و من نادان هم یکراست به آدرس داده شده رفتم و حتی به مادرم جریان را نگفتم یعنی آنها از من خواستند تنها بروم تا به اصطلاح خانواده ام را غافلگیر کنم! اما رفتن همان و در تله این دوستیِ شیطانیِ از پیش تعیین شده همان! به طوری که آریا! همان دوست پسرم، من را به منزل رساند و هنگام پیاده شدن کادویی دستم داد و گفت: این هم جایزه ات.
وقتی کادو را باز کردم یک پرچم سفید رنگ بود که روی آن شعاری مسخره در حمایت از حق زن نوشته بود.»
خانم مامور پرسید:
«تو که تا این حد آنان را شناختی برای چه رابطه دوستی را ادامه دادی؟»

دخترک گفت:
«خانم! پسر بدی نبود و من هم تنها فرزند خانواده ام هستم و حوصله ام سر رفته و او هم قول داد هر روز صبح پس از رفتن پدر و مادرم سرِ کارِ روزانه، من را تا مدرسه برساند. ماشینش هم خیلی زیبا بود ولی حیف که یک هفته طول نکشید که این دعوا و سر و صداها و بقیه هم که خودتان دیدید.»
حالا
می فهمم آن روزها که امام کاروان خبر از هجمه نفوذی ها داد و آن به ظاهر متمدن ها، روسری دخترها را به چوبی که میراث خیزران مجلس یزید بود آویزان نمودند دشمن چگونه فرزندان این آب و خاک را فریب می داده و از سنگر علم و مدرسه به کف خیابانها کشاندند.

دخترک در حالی که روسری اهدایی خانم مامور را روی سرش می انداخت، دستبند به دست و برای پاسخگویی به جرمی که از ماهواره نشینان خائن عایدش شده بود به سوی ماشین پلیس به راه افتاد.

​#یادداشت #روز 

مکتب سلیمانی یعنی یک و بیست دقیقه‌ها تکرار می‌شود چرا؟

چون جسم سردار نیست اما هر قطره خون او تبدیل شد به پرچم سرخی در جهاد با استکبار خونخوار و صهیونیسم وحشی!

انتقام سخت یعنی دشمن توان و تحمل دیدن عاشقان سلیمانی را ندارد یعنی، ضعیف و ذلیل‌ شده و «دست و پاهای آخر را می‌زند», لذا وحشیانه و با درنده خویی هر چه بیشتر به مردم بی‌گناه و بی‌سلاح هجوم می‌برد و مظلومانه به خاک و خون می‌افتند.

مبارکتان‌ باد! شهادت در راه احیای مکتب سردار بی‌ سر آن هم در سالروز شهادت حاج قاسم! 

چه زیبا به معراج رفتید در روزی که به نام بزرگ بانویی است که حتی ولادتش! یاد آور عاشورا و کربلاست. 

و حرفی با وحشی‌های تروریست و خونخوار و کودک کش:

بدانید اگر تمام قوایتان را تا آخر عمر ناچیزتان به کار گیرید و همه خائنان و مزدوران جهان را اجیر کنید، حتی نمی‌توانید به اندازه ذره‌ای خلل در ایمان و اراده این مردمی که عاشق ولایت فقیه و شهادتند، وارد کنید.
ننگتان‌ باد که خود را مسلمان می‌دانید اما حرمت دختر رسول الله را هم نگه نداشتید و با این عمل مذبوحانه، باور ما به ظلمی که در حق اهل بیت (سلام الله علیهم) نمودید، بیشتر شد و لعن‌ و نفرین و نفرت ما از شما بیشتر و بیشتر ….

درود خداوند بر شهدای راه حقانیت جمهوری اسلامی، و لعنت و نفرین خدا و قرآن و ائمه و همه مظلومان عالَم بر آمریکای جنایتکار و اسرائیل غاصب و ایادی‌ مزدورشان‌ در سراسر جهان إلی یوم القیامة.

​#تولیدی

#به_قلم_خودم 

دختر که نیکو تربیت شود (أُمّ أَبیهاٰ) میشود و زن که شایسته همسرداری کند لایق مقام (أُمّ الاَئمّه) می‌گردد یعنی:

اصل و اساس تربیت است اصلا مادری یعنی مربیگری! خواه استاد فرزندان و همسر خود باشد و خواه نسل جامعه را تربیت کند.

اما کدام تربیت؟ مسلما منظور ما از این واژه‌ای که ریشه در اسماء الهی یعنی «ربّ العالمین» بودن را دارد، آن هدایتی است که در اوج ظلمت و فساد و لجاجت، امثال زینب کبریٰ (سلام الله علیها) را رشد می‌دهد و حسنین (علیهما‌ السلام) را تربیت می‌کند. 

شاید تعدادشان در برابر هجمه ناهنجاریها و نسل کُشی‌ها و فساد مکارانی چون دستگاه بنی‌امیه، کم باشد اما از آنجا که لقب کوثر را دارد، دیگر کم و زیاد بودن دشمن و ظلم و بی‌حیایی و گستاخی معنا ندارد چرا‍؟

چون به فرموده قرآن کریم:

«کم من فئة قلیلة غلبت‌ فئة کثیرة»

هدف از طرح این موضوع آنهم در ایام میلاد سیده نساء العالمین چیست؟

هدف این است که عده‌ای با دیدن چند صحنه اجتماعی ناهنجار و یا چند فرقه گمراه و خائن و بد‌ اندیش، به خدا و رسول و آئین نجات بخش او، نا امید شده و گمان دارند که دنیا به آخر رسیده و دیگر هیچ کار و اقدامی بیفایده و بی‌ اثر است و اینگونه تفکر ناشی از چند عامل است مثلا:

عدم تربیت صحیح یا همنشینی با افراد ناصالح چه در فضای مجازی و یا در محیط اجتماعی و …..

پس: همه امور ریشه در تربیت دارد و همیشه نام پر ابهت مادر است که با پرورش دهنده افکار و افعال و در یک کلمه، تربیت دینی عجین شده و هر دختر یا پسری خوب یا بد می‌شود قبل از هر چیز از چگونگی اخلاق و اصالت مادری او سوال می‌کنند کما اینکه:

حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها) در دامان مادری پاکدامن و پدری که خاتم الانبیا و سید الاوصیا هست تربیت شده لذا:

تاریخ زندگی حضرت و سیده نساءالعالمین بیانگر این حقیقت است که اگر:

تربیت ریشه‌دار و بر اساس فرمایشات قرآنی باشد، اگر دختر در دامان اهل بیت یا پیروان آنان رشد و نمو کند و به دستورات دینی و الهی در عمل پایبند و معتقد باشد، دشمن هر اندازه هم دیو صفت و به ظاهر قوی باشد و دم و دستگاه طاغوتی و فاسد و عریض و طویلی چون معاویه و یزید داشته باشد که، علنا میگساری و بساط لهو و لعب و حرمسرا (مسیحیت و یهودیت آمریکایی) راه می‌اندازد و عربده کشی می‌کند و زور و سلاحش را به رخ مردم و مظلومان جامعه می‌کشد و … باز هم در برابر دین باوران ولو یک زن به نام «فاطمه» باشد زانوی ذلت و التماس و تسلیم به زمین می‌زنند تا شاید لحظه‌ای، آنان را انسان حساب کند اما هیهات!

و

یک سوال از آنهایی که مرتبا روحیه ناامیدی را در اذهان نسل انقلابی جامعه، تکرار می‌کنند که:

اگر شما در کربلا بودید و آن همه ظلم را به خاندان رسول خدا مشاهده می‌کردید چه می‌گفتید؟

لابد قرآن را کنار گذاشته و فاتحه دین را می‌خواندید اما دیدید که تنها، یک زن که تربیت شده فاطمه زهرا (سلام الله علیها) بود. همه آن ارعاب و تحریم‌ها و مکر و حیله های اموی را که برای براندازی دین و آئین محمدی(صلوات الله علیه) طراحی شده بود نقش بر زمین کرد و پرده از چهره سیاه نفاقشان برداشت و برای همیشه بی‌هویت‌ و بی آبرو و بدون اعتبار نمود. آری فقط یک زن اما زنی که تربیت شده دامان اهل ولایت و نبوت بود.

پس می‌توان در همه اعصار و دوره‌ها امیدوار بود به نقش زن! خواه مادر باشد یا خواهر یا دختر! مهم عقیده و فرهنگ دینی است که آنقدر وسعت و قدرت دارد که می‌تواند کوثر باشد و نه تنها یک فرد و نسل و جامعه را، بلکه برای همیشه تاریخ الگویی ترسیم کند که، افراد شنوا و بینای حقیقی که جان و روحشان با حقیقت دین پیوند خورده را هدایت و اصلاح کند.

و این است که مادر امامت، قرآن ناطق و تفسیر عملی کتاب حق است که فرموده:

(و نرید أن نمن علی الذین استضعفوا فی الارض و نجعلهم الوارثین) 

و چه هدیه‌ای بالاتر از این که در مکتب فاطمی، نه جای نا امیدی و نه محل تسلیم و انفعال است بلکه:

(و من یتق الله یجعل له فرقانا)

و

این بشارت برای آنانی است که عقیده ندارند باید دست روی دست گذاشت تا امام عصر (علیه السلام) بیایند و جامعه را از ظلم و فساد و بی‌حیایی رهایی بخشند! بلکه به فرموده کتاب وحی:

(الذین جاهدوا فینا لنهدینهم سبلنا)

امید که فاطمی زندگی کنیم و زهرایی عمل نماییم و زینبی ادامه دهیم.

⭕️شهید بَرنده است، بُرنده است، ماندگار است، ابدی است. مقام دارد، مقام می‌دهد. روشن است، راه را روشن می‌کند. اثر می‌گیرد، اثر می‌دهد.

#شهید
#حاج_قاسم_سلیمانی

#تولیدی

#به_قلم_خودم

در حال مطالعه وصیت نامه سردار شهید هستم! اما:

هر سطر که می‌خوانم بیشتر بر حیرتم افزوده می‌شود براستی که بود حاج قاسم؟

چگونه این همه معرفت و ایثار و اخلاص یکجا جمع شد و ما او را نشناختیم! یعنی اجازه نداد که آقا زاده باشد! بلکه مانند سربازی گمنام شب و روز، چهل سال مجاهدت خود را در میدان جهاد ظاهر و باطن به کار بست، و به تعبیری با دلی شکسته و نمک در چشم و پاهایی که گاه می‌دویدند و گاه می‌جهیدند، سنگر به سنگر و شهر به شهر، امنیت و آرامش خود را فدای مظلومانی نمود که فریاد هل من ناصرشان بلند بود. و برایش فرقی نداشت ثار‌اللهی‌ های شهرش باشند یا زهرایی‌های شلمچه و یا علمداران هویزه و دشت عباس!

برای سردار جا و مکان مهم نبود، رنگ و نژاد اصل نبود، برای او عقیده و آرمان و ارزش‌های انقلاب، هدف بود.

حاج قاسم حیاتش را در مسیر شهادت سپری کرد و عمرش را خرج مظلومین و مستضعفان عالَم! خواه ایرانی باشند یا افغان، سوری باشند یا اهل یمن، عراق باشند یا لبنان! حاجی متعلق به مردم بود اما مردمی که فارغ از هر قبیله و نژادی، مسلمان بودند و دین گرا!

حاج قاسم گویا دلش دست خودش نبود و دوستان شهیدش مثل حاج احمد کاظمی و یوسف الهی و … دل او را هم با عروج خود به عرش برده و او، روی همین کره خاکی! (که بعضی‌ها بلد نیستند حتی در حد یک انسان زندگی کنند و مثل حیوانات درنده خو و وحشی‌اند!؟) شهیدانه زندگی کرد و هزاران دلسوخته و بی‌پناه را، همچون ستاره جذب دل آسمانی خود نمود.

که بودی حاج قاسم؟ چرا از رنج‌هایت‌ با ما نگفتی؟ چرا درد‌هایت را در دل نهان کردی مبادا دلی بلرزد و شاید هم؟

و شاید هم همان گونه که در وصیت نامه‌ات‌ که گنجینه معارف و کتاب حقانیت ولایت و انقلاب اسلامی است، راضی نبودی‌ خم به اَبروی مولایت بنشیند و در بیابانها و کوه‌ها و سنگرها خمیدی‌ و چون دیده بانی تیز‌بین مرزهای ملی و دینی را رصد کردی مبادا خاری به پای مظلومی بنشیند و حال آنکه خودت با پاهای زخمی بر خارهای مغیلان قدم می‌زدی و با دستان یداللهی‌ات دشمن را شکار و «چشم فتنه» را کور می‌کردی تا غباری از هراس و ناامنی بر دل همنوعان و خاصه هم وطنانت ننشیند!

تو که بودی حاج قاسم؟ ما که دایره اندیشه مان فراتر از زمین و زمان نمی‌رود، سخت است بفهمیم چرا به بزرگان و اهل معنا هشدار دادی که رهبری را تنها نگذارید؟
چه می‌دیدی که تا این حد نگران و گوش به فرمان رهبرت‌ بودی و بی‌جهت نبود که در فراقت چنان گریست که دل عالَم را به لرزه درآورد!

تو که بودی؟ فراقت بسی سخت و جانفرساست برای ما اما هنوز نه به اندازه ذره‌ای از خون دلهایی‌که خوردی در میدان مبارزه با داعش خبیث و اسرائیل غاصب! نه نه … باید سالها بگذرد تا تو را شناخت شاید هم چهل سال مجاهدت لازم باشد برای درک وجود با عظمت و دوست داشتنی تو که به مردم شهر گفتی:

شما را از فرزندانم بیشتر دوست دارم!

و با این مهربانی و قلب رئوف و تواضعت آنهم در اوج اقتدار و دشمن ستیزی در جبهه نظامی و فرهنگی، آنچنان آتشی در دل ما دوست دارانت‌ افروختی که مثل محبت به مولایت حسین ابن علی (علیه السلام) تا قیامت سرد نخواهد شد.
و بی‌جهت نبود که مولا و مقتدایت راه و عقیده و حیات و جهاد و شهادت تو را به منزله یک مکتب و آرمان معرفی نمود.

حاج قاسم! ما گرفتاریم برایمان دعا کن که دست و دل و قدم و قلم‌مان در صراطی باشد که تو عاشقانه پیمودی و سرافرازانه به شهادت وصل نمودی!
«اللهم اجعل محیای محیا محمد و آل محمد و مماتی ممات محمد و آل محمد.»