#تولیدی

#به_قلم_خودم

#تبلیغ_و_مبلغ

در بسیاری از آیات قرآن خداوند برای واگذاری و انجام وظایف به پیامبرش از واژه ” قل ” استفاده می کند ، اما در مهم ترین تکلیف که امر ولایت است خداوند ، تعبیر ” بلغ ” را به کار می برد .
با یک برداشت آزاد و تا حدودی واقعی ، این واژه مفهوم ” رساندن ” را در بر دارد . یعنی ای پیامبر ! آن چه را که بر تو نازل می شود ” برسان ” نمی فرماید “قل ” چرا ؟

زیرا تبلیغ ، رساندن حقیقت و واقعیت به مخاطبان وحی است ،
چه واقعیتی ؟
آن چه پیامبر مأمور ابلاغ آن است و پایه و اساس عالم خلقت و آفرینش بر آن استوار است ، رسالتی است عملی که بدون انجام آن ، ابلاغ وحی به تکامل نمی رسد . چرا ؟ زیرا در آخرین و مهمترین مأموریت الهی که بیشترین تلاش و ازخودگذشتگی رسول خدا نهفته و بالاترین درجه ایثار و شجاعت پیام آور وحی در آن خلاصه می شود انجام رسالت به گفتن تنها ، خلاصه نمی شود و باید این پیام مهم الهی در قالب ابلاغ و رساندن به قلب مردم باشد .
شاید به این دلیل که وقتی صحبت از یک رسالت بسیار مهم و اثر گذار است ، خداوند به پیامبرش می فرماید : با اجرای این دستور ! کار تبلیغ و نبوت تو کامل می شود ، در حدیث کساء می خوانیم :
إنی ما خلقت سماء مبنیة و لا أرضا مدحیة ولا قمرا منیرا ولا شمسا مضیئة… إلا فی محبة اولیاء خمسة….
تبلیغ ، کار ساده ای نیست ، باید قیام کرد و با جان و دل به سراغ مردم رفت کما این که وجود مبارک و مقدس نبی اکرم صلوات الله علیه ، خود به درب خانه دشمنان اسلام می رفت و آنان را به خداپرستی دعوت می کرد و چه صدمه ها و رنج ها که در این راه متحمل شد تا آن جا که بارها و بارها از دست جاهلان و بت پرستان آسیب جسمی دید و خم به ابرو نیاورد لذا همان گونه که هر چیزی زکاتی دارد فرموده اند :
زکوة العلم نشره
پس تبلیغ ، صرفا سخنرانی کردن بدون پشتوانه عملی نیست ، بلکه طلاب عزیز و بزرگوار موظفند قبل از هر چیز در تهذیب نفس خود و تخلق به مکارم اخلاق بکوشند و همگام با آن دستورات و مبانی دین و ولایت را به قلب مخاطب برسانند به تعبیری مستمع باید ، معارف دینی را هم به صورت عملی و از طریق رفتار و کردار مبلغ دریافت کند و هم با وظایف شرعی و دینی خود از طریق گفتار و تبلیغ آشنا گردد .مخصوصا نسبت به مسئله سرنوشت ساز ولایت که پایه و اساس دین است.
استاد شهید مطهری مطلبی دارند تحت این عنوان که مضمون آن چنین است :
شهادت گر چه فیض بزرگ و لیاقت عظمایی است اما شهید فقط یک بار و با یک ضربت به شهادت می رسد ، اما کار پیچیده تبلیغ بگونه ای است که گویا مبلغ در جریان ابلاغ دین به مردم ، بارها و بارها شهید می شود . چگونه ؟
مبلغ در مسیر کار خود با انواع هجمه ها و نظریات مخالف و بعضا زخم زبان ها و دشمنی ها روبروست که باید در مقابل همه آنها برای رضای خدا صبر و سعه صدر پیشه کند .
یک مبلغ باید بداند که در عرصه تبلیغ چه مشکلاتی در پیش رو دارد و راهکار مواجهه با آن را بخوبی بلد باشد.
اگر مبلغی بتواند این مفاهیم را در خود تقویت کند ، لایق آن است که تاج افتخار بندگی و طلبگی را از آن خود کند و به این مقام برسد که نبی مکرم اسلام فرمود :
” یا علی ! اگر انسانی به دست تو هدایت شود ، برای تو بهتر است از آن چه آفتاب بر آن بتابد ” .
و یا این که نقل شده که نجات یک انسان نجات همه انسان هاست (جسمی و معنوی )
آن گونه که نبی مکرم اسلام تبلیغ را به جایی رساند که از مردمی بت پرست و بیابان نشین ، امتی واحده و خداپرست ایجاد نمود و سیدالشهداء امر ابلاغ را تا گودی قتلگاه ادامه داد و دین اسلام را از انزوا و انحطاط نجات بخشید .
امروزه وظیفه مبلغان دینی است که با پیروی از روش و سنت رسول الله و با استمداد از دو بال تقوی و علم ، مردم را به سوی راهکارهای عملی هدایت کنند و به آنان بفهمانند که تکلیف در جامعه امروزی، در قبال خون شهدا و نظام مقدس جمهوری اسلامی و بالاتر از همه مسئله حیاتی ولایت فقیه و رهبری چیست ؟
این که امروزه مبلغ منتظر منبر و محراب آماده باشد شاید کار منطقی و عاقلانه ای نباشد بلکه
باید از فرصت ها بهره جست و فضای جامعه را اعم از حقیقی و مجازی به سمت تبلیغ و ارشاد و شبهه زدایی ، سوق داد.

امروزه مبلغان دینی در سنگر مبارزه با منکرات و بدعتها و خرافات ، نقش عمده ای دارند که باید به جد ، آن را دنبال کرده و با مطالعه و تحقیق و پژوهش و با ارائه مطالب مستند ، عامه مردم خصوصا نسل جوان و نوجوان را از ورطه گمراهی و تزویرهای دشمن برهانند .

#تولیدی

#به_قلم_خودم

#معرفت_و_ادعیه

می خوانیم :
اللهم أغن کل فقیر
اللهم أشبع کل جائع
اللهم فک کل أسیر

هدف از این دعاها که تأکید شده یکماه پس از نمازهای واجب ذکر شود چیست ؟

یک معنا آن است که ای مسلمان ! همت خود را عالی گردان و محدود به خود مکن .
مگو خدایا فقط من را یا خانواده ام یا فقط دوستانم را ، نه ! بگو همه اهل قبور ، همه گرسنگان ، همه زندانیان ، همه….
خب ! طبیعی است که دست من و شما به رفع همه این نیازمندی ها نمی رسد ولی بقول شاعر :

همت بلند دار که مردان روزگار
از همت بلند به جایی رسیده اند

اما :
هدف دیگر این دعا شاید به عبارتی این باشد که ای مسلمان روزه دار !
نقش تو در این میان چیست ؟ تو چند گرسنه را می توانی سیر کنی ؟ چقدر با زبان تبلیغت می توانی قدم در راه آزادی زندانیان برداری ؟
خداوند که می داند تو یک نفر از عهده این همه بر نمی آیی ولی تو را می آزماید که چگونه سهم خود را ادا می کنی ؟
آب دریا را اگر نتوان کشید
هم به قدر قطره ای باید چشید
رمضان ماه برکت است و بهترین ایام برای تبلیغ و ترغیب مردم به کارهای خیر از اطعام طعام گرفته تا اصلاح امور جامعه و ترویج فرهنگ انقلابی و اسلامی و ….

سهم ما چقدر است؟

#تولیدی

#به_قلم_خودم

#فراق_یوسف

یوسف پیامبر علیه السلام در چاه انتظار افکنده شد تا هم خود مرتبت و جایگاه حقیقی اش را بازیابد و هم منتظرانش ، آزمونی بزرگ را تجربه کنند .
قریب چهل سال انتظار و ندبه ، امتحان کوچکی برای حضرت یعقوب نبود و در این مدت حتی از همان چاهی که یوسف منتظر در آن بسر می برد عبور کرد ولی بوی یوسف را نشنید !؟
پس از چهاردهه خون دل خوردن و اشک ریختن و نابینا شدن ، ناگهان ده روز قبل از موعد دیدار ، پدر بوی پیراهن یوسف را شنید و زمانی که امانت فرزند که همان ردای ولایت او بود ، بدست یعقوب رسید ، چشمان او بینا و روشن گشت .

وقتی یعقوب از پیر و مراد و مرشد خود پرسید که چرا قبلا بوی پیراهن یوسف را احساس نمی کرده مرشد در جواب او گفت :
تو قبلا در انتظار یوسف برای دلتنگی خودت بودی اما امروز اقرار کردی که او بر تو ولایت دارد لذا تو منتظر ولی زمان خود بودی و این نوع انتظار است که کور را بینا می کند
این مطلب دقیقا بیانگر حال و روز ماست که ظهور یار را جهت رفع گرفتاری ها و مشکلات شخصی مان می خواهیم نه از آن جهت که او بر ما ولایت دارد و غیبتش بر امت اسلامی گران و سخت است.
لازم نیست انتظار ما ، شخصی باشد چرا که آقا فرمودند :
ما به احوال شما آگاهیم و در رسیدگی به اوضاع شما کوتاهی نمی کنیم
پس ! امام غائب را چه نیاز به انتظاری از سر نیاز ؟ بلکه ولی زمانه در طلب دوستان و شیعیانی است که حقیقتا او را بطلبند و برای حضورش دعا کنند نه آنکه چون گرفتار شدند او را بخوانند هر چند که حضرت صاحب الامر از باب رأفت و رحمت فرموده اند :
دعای فرج را زیاد بخوانید که در آن گشایشی برای کارهای خودتان نیز هست
و
بی جهت نیست که شاید بارها و بارها چون جناب یعقوب که از چاه یوسف گذر کرد ولی بوی او را نشنید ، آقا و مولایمان را ببینیم ولی نشناسیم و بوی محبوب را حس نکنیم اما:
از آنجا که ناامیدان در ردیف کافرانند باید دعای فرج خواند و به انتظار نشست به امید روزی که :

#تولیدی

#به_قلم_خودم

#فزت_و_رب_الکعبة

همه می دانیم که زندگانی پر فراز و نشیب مولای متقیان علی ابن ابیطالب سلام الله علیه ، مملو از لحظات افتخار آفرین آنهم در رکاب پیامبر خدا صلوات الله علیه است :
از شرکت در جنگهای مهم صدر اسلام همچون احد گرفته تا لیلة المبیت که جان مبارکش را برای دفاع از نبی خدا به خطر انداخت.
فتح قلعه و جدا کردن دروازه خیبر به دستان یداللهی اش و جنگ با عمروبن عبدود که همه اینها کارنامه درخشانی است که نمونه اش فقط در زندگی دلداده و عاشقی چون علی علیه السلام می توان یافت .
اما هرگز و در هیچ فتح و ظفری نفرمود فزت و رب الکعبة
آن هنگام که ولی خدا با دستان مبارک پیامبر در غدیر به ولایت و امامت برگزیده شد و یا آن روزها که در جنگ با قاسطین و مارقین به پیروزی نائل گشت چنین جمله ای را نفرمود .
علی علیه السلام مرد عدالت و تقواست و هرگز سخن لغو بر زبان نمی راند پس علی را چه می شود که در لحظه ضربت خوردن ، فریاد فزت و رب الکعبه را ندا داد ؟

شکی در عظمت و ابهت فوز عظمای شهادت ، آنهم در حال عبودیت تام و سجده بر معشوق برای آن حضرت نیست ولی شاید علی سلام الله علیه این تعبیر را بدان جهت به کار برد که دیگر :
مجبور نبود هر دم قاتلان فاطمه زهرا سلام الله علیها را ببیند تا آنجا که فرمود : بیست و پنج سال تیغ در چشم و استخوان در گلو داشتم . آیا بخاطر از دست دادن خلافتی بود که برای او به اندازه پر کاهی ارزش نداشت ؟ یا به آن دلیل بود که دشمنان زهرای مرضیه و امانت رسول خدا را در لباس به ظاهر حق می دید اما برای حفظ ارکان اسلام مأمور به سکوت بود ؟
آری ! در لحظه تحمل ضربتی زهرآلود که حاصل سالها کینه و عقده دین ستیزان در از دست دادن اجداد پلیدشان بود فریاد برآورد که :
بخدای کعبه قسم رستگار شدم بخدا که دیگر چهره نفاقتان را نخواهم دید و از شر مکر و حیله ها و زراندوزی ها ، دنیا طلبی و فسادهایی که بر مردم روا داشتید و آن را به نام علی و اسلام و دین تمام کردید ، راحت شدم !
آری !
دیگر علی ، طعنه ها و دشنام هایتان را نخواهد شنید و قاتلش را برای نماز بیدار نخواهد کرد آری به خدا قسم ، علی رستگار شد ، اما خدایا ، خائنانی که با ولایت و هدایت من بیدار نشدند را با بدتر از من قرین فرما و برای من بهتر از این قوم قدرناشناس ، برتر از اینان که همجواری در بهشت با رسول الله و فاطمه زهراست قرار بده !؟!؟!؟

#تولیدی

#به_قلم_خودم

#اسرار_شب_قدر

به تعبیر امام خمینی رحمت الله علیه :
اگر سر نزول ملائکة الله را در شب قدر بدانیم ، همه مشکلات ما آسان می شود
براستی چه سری در این نزول ملائک و روح که بقولی اعظم از جبرئیل است نهفته که گره گشای همه مشکلات و سختیها و رافع هموم و غموم است ؟
مگر انسان بدون مشکل و غم و غصه در این دنیای خاکی متصور است ؟ و چه راز و رمزی در لیلةالقدر و نزول ملائک و روح که اعظم از جبرئیل است نهفته که درد باطن و ظاهر را درمانگر است ؟

بقولی روح که برتر از فرشتگان است بر چه شخصی و برای چه امر مهمی به زمین اجلال نزول می کند و تدبیر و تقدیر امور بندگان را در هر کاری ، رقم می زند ؟
آیا این ادعای مهم ، مدعایی جز حضرت حجت عجل الله تعالی فرجه الشریف دارد ؟ آیا هدف از این شب پر قدر و مرتبه ، پیامی برتر و بالاتر از ولایت امام معصوم است ؟ و چه انسانی شایسته تر از ولی خدا ست که سرنوشت پیروان خود را به امر الهی رقم زند ؟
آری !
شب قدر که از هزارماه و به تعبیری یک عمر هشتاد ساله برتر است و یا به عبارتی :
شبی که ره صد ساله را می توان در آن پیمود فقط یک شرط دارد و آن هم قبول و گردن نهادن به امر ولایت است . همان ولایتی که خداوند قسم یاد کرده که اگر عبادت عالمیان را انجام دهی بدون حب علی ابن ابیطالب و به تبع آن سایر ائمه و من جمله امام عصر علیه السلام ذره ای مقبول درگاه احدیت نخواهد بود چرا ؟
مگر ممکن است که خداوند امتی را خلق کند و بر آنان قرآن صامت را نازل کند ولی راهنما و قرآن ناطق را که همان چهارده معصوم پاک هستند قرار ندهد ؟ و مگر نه اینکه خداوند وعده داده که هرگز زمین از حجت خدا خالی نخواهد بود ؟
پس:
لیلةالقدر شب تثبیت ولایت از علی ولی الله تا امام حاضر و حجت الله است.
پس:
شب قدر شب تجدید عهد با امام حی و حاضر است و با او پس از دعا و ندبه و رهایی از جهنم دنیا طلبی ، درخواست خیر می کنیم ، طلب وسعت رزق معنوی و مادی می نمائیم و از او می خواهیم ما را آنگونه قرار دهد که آنچه را برایمان مقدر می کند*رضا بقضائک و تسلیما لأمرک* باشیم !!
آیا اینگونه تعهدی آنهم با رضایت قلبی و ایمان و اعتقاد ، جای حتی فکر کردن به گناه برای منتظران می گذارد ؟ و آیا چنین زندگی جز تعبیر :
ما رأیت إلا جمیلا ست !