#تولیدی

#آه_‌صبح

چند روزی است با این قلم سَر دعوا دارم! چرا؟
راستش را بخواهید حاضر نیست زیر بار واقعیت برود هر چه می‌گویم: اینها شرح حال آنروزِ من است تن به نگارش نمی‌دهد اما، من دست بردار نیستم مگر دروغ می‌گویم!

خب!
فکرش نمی‌کردم سردار اینقدر مشهور بوده در گمنامی! و تا این حد برای انقلاب و مردم زحمت کشیده!
با دیدن ازدحام تشییع کننده‌ها خودم را باختم! نه اینکه فکر کنید از سر تواضع … نه!!! از روی شرم و از سر خجالت … کم آورده بودم!
چقدر تا قبل از آنروز مَنَمْ می‌زدم و فکر می‌کردم اگر چند صباحی تبلیغ و تحقیق نمی‌کردم دنیا کن فیکون می‌شد و مردم دنیا کافر!

غافل از آنکه سرداری در دل شب با پای پیاده و نمک در چشم، مشغول پیمودن راهی طولانی برای رسیدن به سعادت ابدی است و دست‌های پر مهرش سخاوت آسمان را زیر سوال برده و عرصه را بر زمین تنگ کرده تا آنجا که:

انگشت و انگشتر را با هم بریدند و داغ فراقش را بر دل عالَم و آدم گذاشتند … اما آنروز :

روز تولد سردار برای من و روز حقارت نَفْس من در روبرو شدن و آشنایی هر چه بیشتر با انسانیت و معرفت و بزرگی! او و در اصل عید قربان بود.

از یک سو قربانی شدن مرد میدان به پای ارزشها و آرمان‌های ولایت و شهادت و از طرف دیگر فدا شدن دل من در میان اقیانوس بی‌نظیر اخلاص و توکل.

هر چند تلخ بود اما روزی فنا نشدنی بود که قاب خورشید ادب و مجاهدت را، در خانه یخ زده قلبم نصب کردم و زندگی من و خاطرات سردار از آن لحظه ناب شروع شد!
حالا!
هر جا دل می‌خواهد رخ نمایی کند حواسش به چشمان نافذ و جذاب سردار است که او را رصد می‌کند و می‌گوید:

“می‌رسد آواز عشق از چپ و راست”
“منطق الطیر سلیمانی! کجاست"؟؟؟

#تولیدی

#به_قلم_خودم

#حماسه #نهم #دیماه

مذهبی بودن خوب است اما به شرط اینکه توام با بصیرت باشد. یعنی چه؟

یعنی!
باید زمان شناس و زمانه شناس باشی وگرنه راه به جایی نخواهی برد حتی اگر کارنامه زندگی‌ات سرشار از عمل صالح باشد چرا؟

زیرا بصیرت درست مانند قبله‌نما عمل می‌کند. اگر هزاران رکعت نماز در دل شب خوانده و روزها روزه گرفته باشی اما جهت و قصدت، توحید و رضای دوست نباشد هرگز، بهره‌ای نخواهی برد و با اندک تردیدی، به گرداب هلاکت و تشویش می‌افتی و آثار سجده بر پیشانی! سر از لشکر نفاق بر‌می‌آوری!؟ چرا؟

زیرا ملاک تشخیص حق از باطل، فقط تقواست:

وَ مَنْ یَتَّق الله یَجْعَل لَهُ فُرقاٰنا
به تعبیری اگر:
خودت را جزئی از جامعه دین‌مدار و مذهبی دانستی! و خوب و بد و نفع و ضرر و دوست و دشمنِ ملت و آرمانت را به موقع و عاقلانه و مدبرانه، تشخیص داده و به دنبال آن، مطیع امر مولایت بودی خداوند، فرقان یعنی قوه تشخیص حق از باطل را به قلب تو عطا می‌کند تا:

در تند باد حوادث و گردباد فتنه‌ها، حق را از ناحق بازشناسی و گرفتار موج کف‌آلود و سیاه فتنه نشوی!

آری
در مسیر جانبازی در راه حفظ ارزشها و هویت‌های دینی و ملی، آنهایی به درجه فرقان دست یافتند که همیشه و در همه حال، بیدار و پیرو علی‌ های مکتب خویش بودند و دشمن را حتی در لباس دوست! شناخته و در برابر اهانت به ارزش‌های عاشورایی! هرگز سکوت نکردند.
همان‌هایی که در سنگر تشیع و تحت لوای تَفَقُّه جعفری، چشم فتنه را کور کردند و حماسه‌ای از جنس انتظار و انتقام و انتخاب و اقتدار به موقع خَلق کردند.

درود خدا بر حماسه سازانی که بار دیگر “حماسه‌ای حسینی” آفریدند و شجره مبارکه انقلاب را برای همیشه از آفتِ خزان و پژمردگی حفظ نمودند.

#تولیدی

#به_قلم_خودم

بیست و هفتم آذر ماه، سالروز شهادت دکتر مفتح بنیانگزار وحدت حوزه و دانشگاه است که با اجرای این طرح، خدمت ماندگار و موثری را به انقلاب و انقلابیون نمود.

شهید مفتح که خود از خانواده‌ای روحانی و متدین بود سالهای گرانمایه عمرش را صرف تحصیل در محضر اساتیدی مانند امام راحل و علامه طباطبایی کرد وهمزمان به فعالیت‌‌های مذهبی و مبارزات سیاسی علیه رژیم منحوس و طاغوتی پرداخت و بارها تبعید و زندانی و شکنجه شد.
وی
در طول دوران مبارزاتی خویش با بهره‌گیری از تفسیر آیات قرآن کریم و صحف اخلاقی و مذهبی، به ارشاد جوانان و روشنگری دو قشر دانشجو و طلبه پرداخت.
و
خود نیز جزء اولین عاملان این امر مهم بود که علاوه بر تحصیل در سطوح بالای حوزه و کسب اخلاق و معارف اسلامی، موفق به اخذ درجه دکتری در رشته فلسفه از دانشگاه گردید و در این مسیر انتخابی یعنی استادی در دانشگاه، از طرف عده‌ای که بینش کامل و صحیحی از علوم و اثر اتحاد حوزه و دانشگاه نداشتند، مورد سرزنش قرار گرفت اما او به انتخاب راهش ایمان داشت و همواره در رکاب انقلاب و یار و یاور خمینی کبیر بود و حضوری موثر در پیشبرد اهداف انقلاب و پیروزی آن داشت.
تکریم یاد شهدا صرفا نباید به لفظ و نوشتار خاتمه یابد بلکه باید سرفصل جدیدی برای برنامه زندگی همه گروه‌ها، خصوصا طلاب و داشجویان باشد. چگونه؟
بله! چگونه؟
امروزه که جهان استکبار بیش از هر زمان دیگری، اهداف مقدس انقلاب و ارزش‌های دینی و علمی را مورد هدف سوء خود قرار داده لازم است که:
تعاملات گسترده و تاثیرگذاری بین دو قشر طلبه و دانشجو صورت پذیرد. چرا؟
زیرا
جامعه امروز ما! گرفتار بحران‌ها و مشکلات عدیده فرهنگی و اجتماعی و مذهبی و مهمتر از همه پژوهشی و مدیریتی است و براستی چه گروه‌هایی بهتر از حوزویان و دانشگاهیان که، در چارچوب قانون و معیارهای ارزشی انقلاب، با یکدیگر تبادل فکری و مدیریتی داشته و چالش‌های موجود را حل و فصل نمایند.
آیا
حوزه به تنهایی قادر به حل همه معضلات فرهنگی و اجتماعی و اقتصادی است؟ یا دانشگاه‌ها بدون همراهی طلاب می‌توانند گرفتاری‌های موجود را رفع کنند؟
قطعا
هیچیک به تنهایی موفق به حل همه مشکلات حتی در عرصه علمی، نیستند چرا که این دو، به منزله دو بال هستند برای ارائه بهترین راهکارها و بهبود مدیریت کشور در همه عرصه‌های اجتماعی. و بدون همکاری و تبادل نظر و مدیریت عملی این دو قشر مهم و فرهیخته، هیچ کاری به معنای واقعی خود، سر سامان نمی‌یابد.
همانقدر
که حوزه در مسیر ترویج مذهب ناب دینی تلاش و کوشش می‌کند در اجرا عملا به طیف دانشگاهی نیازمند است و از طرفی نیروی دانشگاهی گرچه به بالاترین رشد علمی در جهان برسد در انتخاب خط مشی دینی و پیشگیری از انحراف مسیر به حوزه و علمای دین نیازمند است.
پس
لازم است به دور از هر تعصب غلط و افراطی، هر دو قشر آگاهانه و با بهره‌گیری از ثمره علمِ مذهبی و مذهبِ توام با دانش و بصیرت انقلابی، فصل جدیدی در بهبود وحدت بین حوزه و دانشگاه، و روند افزایشی و کاربردی آن در جهت حل مسائل روز، و دغدغه مندی‌های روشن‌بینانه رهبر انقلاب برداشته و با این تحول مثبت، قدمی مهم در آغاز گام دوم انقلاب اسلامی و در امتداد اهداف شهدای عزیزی مانند مفتح‌ها و سلیمانی‌ها و احمدی‌روشن‌ها و … بردارند که همه اینان نمونه بارز شهدای راهی هستند که علم و مذهب را با هم داشتند و بیشترین خدمت را به جهان اسلام و علمِ روز! نمودند.

اللهم وفق لما تحب و ترضی

*قرآن بخوان و بالا برو!*

*نتیجه پا از گلیم خود درازتر کردن!*