#تولیدی

#به_قلم_خودم

بیست و هفتم آذر ماه، سالروز شهادت دکتر مفتح بنیانگزار وحدت حوزه و دانشگاه است که با اجرای این طرح، خدمت ماندگار و موثری را به انقلاب و انقلابیون نمود.

شهید مفتح که خود از خانواده‌ای روحانی و متدین بود سالهای گرانمایه عمرش را صرف تحصیل در محضر اساتیدی مانند امام راحل و علامه طباطبایی کرد وهمزمان به فعالیت‌‌های مذهبی و مبارزات سیاسی علیه رژیم منحوس و طاغوتی پرداخت و بارها تبعید و زندانی و شکنجه شد.
وی
در طول دوران مبارزاتی خویش با بهره‌گیری از تفسیر آیات قرآن کریم و صحف اخلاقی و مذهبی، به ارشاد جوانان و روشنگری دو قشر دانشجو و طلبه پرداخت.
و
خود نیز جزء اولین عاملان این امر مهم بود که علاوه بر تحصیل در سطوح بالای حوزه و کسب اخلاق و معارف اسلامی، موفق به اخذ درجه دکتری در رشته فلسفه از دانشگاه گردید و در این مسیر انتخابی یعنی استادی در دانشگاه، از طرف عده‌ای که بینش کامل و صحیحی از علوم و اثر اتحاد حوزه و دانشگاه نداشتند، مورد سرزنش قرار گرفت اما او به انتخاب راهش ایمان داشت و همواره در رکاب انقلاب و یار و یاور خمینی کبیر بود و حضوری موثر در پیشبرد اهداف انقلاب و پیروزی آن داشت.
تکریم یاد شهدا صرفا نباید به لفظ و نوشتار خاتمه یابد بلکه باید سرفصل جدیدی برای برنامه زندگی همه گروه‌ها، خصوصا طلاب و داشجویان باشد. چگونه؟
بله! چگونه؟
امروزه که جهان استکبار بیش از هر زمان دیگری، اهداف مقدس انقلاب و ارزش‌های دینی و علمی را مورد هدف سوء خود قرار داده لازم است که:
تعاملات گسترده و تاثیرگذاری بین دو قشر طلبه و دانشجو صورت پذیرد. چرا؟
زیرا
جامعه امروز ما! گرفتار بحران‌ها و مشکلات عدیده فرهنگی و اجتماعی و مذهبی و مهمتر از همه پژوهشی و مدیریتی است و براستی چه گروه‌هایی بهتر از حوزویان و دانشگاهیان که، در چارچوب قانون و معیارهای ارزشی انقلاب، با یکدیگر تبادل فکری و مدیریتی داشته و چالش‌های موجود را حل و فصل نمایند.
آیا
حوزه به تنهایی قادر به حل همه معضلات فرهنگی و اجتماعی و اقتصادی است؟ یا دانشگاه‌ها بدون همراهی طلاب می‌توانند گرفتاری‌های موجود را رفع کنند؟
قطعا
هیچیک به تنهایی موفق به حل همه مشکلات حتی در عرصه علمی، نیستند چرا که این دو، به منزله دو بال هستند برای ارائه بهترین راهکارها و بهبود مدیریت کشور در همه عرصه‌های اجتماعی. و بدون همکاری و تبادل نظر و مدیریت عملی این دو قشر مهم و فرهیخته، هیچ کاری به معنای واقعی خود، سر سامان نمی‌یابد.
همانقدر
که حوزه در مسیر ترویج مذهب ناب دینی تلاش و کوشش می‌کند در اجرا عملا به طیف دانشگاهی نیازمند است و از طرفی نیروی دانشگاهی گرچه به بالاترین رشد علمی در جهان برسد در انتخاب خط مشی دینی و پیشگیری از انحراف مسیر به حوزه و علمای دین نیازمند است.
پس
لازم است به دور از هر تعصب غلط و افراطی، هر دو قشر آگاهانه و با بهره‌گیری از ثمره علمِ مذهبی و مذهبِ توام با دانش و بصیرت انقلابی، فصل جدیدی در بهبود وحدت بین حوزه و دانشگاه، و روند افزایشی و کاربردی آن در جهت حل مسائل روز، و دغدغه مندی‌های روشن‌بینانه رهبر انقلاب برداشته و با این تحول مثبت، قدمی مهم در آغاز گام دوم انقلاب اسلامی و در امتداد اهداف شهدای عزیزی مانند مفتح‌ها و سلیمانی‌ها و احمدی‌روشن‌ها و … بردارند که همه اینان نمونه بارز شهدای راهی هستند که علم و مذهب را با هم داشتند و بیشترین خدمت را به جهان اسلام و علمِ روز! نمودند.

اللهم وفق لما تحب و ترضی