عنْ عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ عَلَیْهِ‏ السَّلَام

‏ قَالَ: جَاءَ رَجُلٌ إِلَى النَّبِیِّ صَلَّى‏ اللَّهُ‏ عَلَیْهِ‏ وَ آلِه‏ فَقَالَ یَا رَسُولَ اللَّهِ مَا مِنْ‏ عَمَلٍ‏ قَبِیحٍ‏ إِلاَّ قَدْ عَمِلْتُهُ فَهَلْ لِی مِنْ تَوْبَةٍ فَقَالَ لَهُ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى‏ اللَّهُ‏ عَلَیْهِ‏ وَ آلِه‏ فَهَلْ مِنْ وَالِدَیْکَ أَحَدٌ حَیٌّ قَالَ أَبِی قَالَ فَاذْهَبْ فَبَرَّهُ قَالَ فَلَمَّا وَلَّى قَالَ رَسُولُ اللَّهِ لَوْ کَانَتْ أُمُّهُ.

امام سجاد علیه السلام فرمود:
مردى نزد رسول خدا صلّی الله علیه و آله و سلّم آمد و گفت: یا رسول الله هیچ کار زشتى نمانده مگر اینکه مرتکب شده‌ام، آیا راهی برای توبه دارم؟

پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله و سلّم فرمود: آیا پدر و مادرت زنده اند؟ گفت: پدرم زنده است. حضرت فرمود: برو به او نیکى کن.

راوی گفت: وقتی که آن مرد می‌رفت، حضرت فرمود: ای کاش مادرش زنده بود؛ یعنی اگر مادرش زنده بود و به او نیکی می‌کرد، زودتر آمرزیده می‌شد.

بحار الانوار، ج 71 ص 82

✳️ عن الامام علی علیه السلام

إِذَا وَصَلَتْ إِلَیْکُمْ أَطْرَافُ اَلنِّعَمِ فَلاَ تُنَفِّرُوا أَقْصَاهَا بِقِلَّةِ اَلشُّکْرِ.

هنگامى که مقدمات نعمت ها به شما روى آورد ادامه آن را به واسطه کمى شکرگذارى از خود دور نسازید.

نهج البلاغه ، حکمت ١٣

🔵 پاسخ آیت‌الله بهجت(ره) به یک شبهۀ فراگیر(1)

🔴 چرا بعضی‌ها آسوده‌تر از ما زندگی می‌کنند و کمتر رنج می‌کشند؟

آیت الله بهجت(ره):

🔸 هر کسی کاسه‌ای از ابتلائات دارد که مطابق وجود و استعداد اوست و کاسه‌های اشخاص از بلایا پر شده است، ولی خدا که همه را دوست دارد؛ آیا در برابر طوفان‌های حوادث، ما را در وسط کشتی رها کرده است؟! و یا همواره به فکر ماست؟!

🔸 درست است که بعضی از افراد در مادیات و ثروت از تو بالاتر هستند، اما آیا عمر او، صحت او، توسعۀ او از لحاظ اولاد و… از تو بیشتر است یا اینکه تو در این امور و دیگر نعمت‌های ظاهری و باطنی از او برتر هستی؟!

🔸 همه‌چیز را من‌حیث‌المجموع(به‌طور کلی) باید نگاه کرد، خداوندِ علیم و حکیم همۀ بلاها را با عدل و ترازوی مساوات تقسیم کرده است؛ «أَلْمَصائِبُ بِالسوِیةِ مَقْسُومَةٌ بَینَ الْبَرِیةِ» (الدعوات، ص288)

🔻 در محضر بهجت، ج2، ص380، نکتۀ1214

@Panahian_ir

#نهج‌_البلاغه 

🌨اللَّهُمَّ انْشُرْ عَلَيْنَا غَيْثَکَ وَبَرَکَتَکَ، وَرِزْقَکَ وَرَحْمَتَکَ; وَاسْقِنَا سُقْيَا نَاقِعَةً مُرْوِيَةً مُعْشِبَةً، تُنْبِتُ بِهَا مَا قَدْ فَاتَ، وَتُحْيِي بِهَا مَا قَدْ مَاتَ، نَافِعَةَ الْحَيَا، کَثِيرَةَ الْمُجْتَنَى، تُرْوِي بِهَا الْقِيعَانَ، وَتُسِيلُ الْبُطْنَانَ، وَتَسْتَوْرِقُ الاَْشْجَارَ، وَتُرْخِصُ الاَْسْعَارَ; إنَّکَ عَلَى مَا تَشَاءُ قَدِيرٌ

⛈بار خدايا ! باران و برکات و رزق و رحمتت را بر ما بگستران، و بارانى بر ما بفرست نافع و سودمند و بارور کننده، که آنچه را خشک شده با آن برويانى، و آنچه را مرده، زنده کنى، آبى بسيار پر منفعت، پر بار که تپه ها و کوهها را با آن سيراب نمايى، رودخانه ها را به راه اندازى، درختان را پر برگ سازى، و قيمتها را با آن پايين آورى، تو به هر چه اراده کنى توانا هستى.
📘#خطبه_143

یک درخت سیب بود و

یک پسر بچه ی کوچک..

این پسر بچه همیشه با درخت بازی میکرد

از تنه درخت بالا می رفت از سیب هایش

می خورد .

و در سایه اش می خوابید زمان گذشت

پسر بچه بزرگ تر شد و دیگر توجهی به

درخت نداشت

درخت گفت: بیا با من بازی کن

پسر گفت:

من دیگر علاقه ای به بازی ندارم

وسایلی برای زندگی احتیاج دارم که باید

بخرم ولی پول ندارم

درخت گفت: میتوانی سیب هایم را

بفروشی و پولی بدست بیاوری

پسر سیب ها را چید .

فروخت و نیازهایش را برطرف کرد

و درخت هر چه صبر کرد خبری از پسر نشد.

مدتها بعد پسر که مرد جوانی شده بود

با اضطراب به سراغ درخت امد

درخت پرسید: چرا غمگینی؟

بیا و در سایه ام بنشین

پسر گفت:

خانه ای نیاز دارم که سر پناهم باشد

درخت گفت: 

برای ساخت خانه از شاخه هایم

استفاده کن.

پسر با خوشحالی تمام شاخه های

درخت را برید.

و با انها خانه ای برای خودش ساخت.

دوباره پسر برنگشت و درخت تنها ماند.

پس از مدتی برگشت و گفت:

برای رفتن به سفر نیاز به یک قایق دارم

درخت گفت: می توانی از تنه ام قایق

زیبایی بسازی.

پسر تنه را برید و قایق ساخت و رفت..

پس از سالیان دراز برگشت .

پیر و غمگین و خسته.

درخت گفت:

من دیگر نه سیب دارم نه شاخه نه تنه

برای پناه دادن به تو حتی سایه هم ندارم

و فقط کنده ام مانده است.

پسر گفت از زندگی خسته ام و فقط

می خواهم با تو باشم.

و سال ها در کنار کنده ی درخت به سر برد.

اغلب ما شبیه آن پسر  هستیم،

و با والدین خود چنین رفتاری داریم !

تا کوچک هستیم دوست داریم

با انها بازی کنیم

بعد تنهایشان می گذاریم

و زمانی به سویشان بر میگردیم که

نیازمند هستیم یا گرفتار.

پدر و مادر همه چیزشان را میدهند

تا شادمان کنند.

از وجودشان مایه میگذارند تا

مشکلات‌مان را حل کنند.

و تنها انتظارشان این است که

تنهایشان نگذاریم.

به والدین خود عشق بورزید.

فراموششان نکنید.

امروز و هر روز به پدر و مادر خود

ابراز احساسات کنید.

شاید فردا نه پدری باشد نه مادری

و نه احساسی.. 🦋

‌‎‌‌‎‎‌‌ @Dastan