آیت الله تهرانی (ره)

 یکی از علّت‌هایی که ما توفیق سحرخیزی نداریم و در وقت آن سنگین هستیم.

و گویا گوش‌هایمان صدای مَلَک منادی را که همه‌ی اولیاء الله را بیدار می‌کند نمی‌شود….

 این است که روح و قلب ما به خاطر دو مسأله سنگین می‌شود؛و به وقت سحر نمی‌تواند برخیزد و به ملاقات یار پر بزند‌و لذّت عبادت را نمی‌چشد

یکی از آن دو عامل ،
 لغو و لهو و زیاد حرف زدن است؛

و دیگری که خیلی انسان را سنگین می‌کند،
غیبت کردن است.

 من عیناً دیدم که غیبت روز ، توفیق سحرخیزی را از انسان سلب می‌کند.
📚 پندهای آسمانی/ ص 188