🔴 عجب ؛ هنوز بدن پاک شهید رئیسی در خاک آرام نگرفته و سالگردش رد نشده ، عدهای با وقاحت تمام، به جای قدردانی از مجاهدتهای خستگیناپذیرش، دنبال تخریب شخصیت او هستند؛ آن هم با تکرار طوطیوار چند شایعه رسانهای و اتهاماتی که هنوز در دادگاهها به هیچ حکم قطعی نرسیده.
رئیسجمهوری که سه سال و اندی شبانهروز وسط میدان بود؛ از زلزله کرمانشاه تا سیل گلستان، از فقر سیستان تا گرمای سوزان خوزستان. کسی که هر هفته با تیمش وسط مردم بود، نه پشت میز و زیر باد کولر، حالا باید آماج حملات کسانی شود که در زندگیشان یک روز هم طعم محرومیت را نچشیدهاند؟!
رئیسی همان کسی بود که بدون لکنت، با مفسدان درافتاد؛ همان که بساط بعضی آقازادهها و رانتخوارها را به لرزه انداخت. اما حالا برخی با وقاحت، روی اشتباه یا عملکرد خاکستری یکی دو وزیر، دارند کارنامه سراسر جهاد و اخلاص این شهید عدالتخواه را تخطئه میکنند! چرا؟ چون او محبوب دل مردم شد؟ چون با باندهای قدرت و ثروت معامله نکرد؟ چون ارباب رسانههای میلیاردی نبود؟ چون در نیاوران و زعفرانیه قصر نداشت؟
اینکه کسی بخواهد چهره مردی را که ریشه در عدالتطلبی داشت، با چنگ انداختن به یک یا دو پرونده مشکوک، زیر سوال ببرد، اوج بیانصافی، خباثت سیاسی و جفا در حق خون شهداست. مگر وزیری که هنوز در مظان اتهام است، دلیل میشود رئیسجمهوری که با تمام قوا در حال ریشهکن کردن فساد بود، متهم به حمایت از فساد شود؟ این یعنی یا نادانی محض، یا دشمنی حسابشده.
ای کاش منتقدانِ این روزها، یک صدم از جسارت و غیرت شهید رئیسی را داشتند. ای کاش بهجای کینهپراکنی سیاسی، کمی انصاف داشتند و دستکم بعد از شهادت، اینقدر بیرحمانه و بیشرمانه بر پیکر سرد مردی که جز خدمت نکرد، حمله نمیکردند.
شهادت رئیسی نه فقط پایان یک دولت، بلکه آغاز رسوایی کسانیست که سالها پشت پرده علیه عدالت توطئه کردند، و حالا خوشحالاند که مانع بزرگشان از میدان بیرون رفته. اما کور خواندهاند؛ چون راه رئیسی ادامه دارد، و مردم، حافظ خون پاک او خواهند بود.
✍ موسی آقایاری
