یکی از اهم مراقبات(خصوصا در این سه ماه‌)، این است که انسان واردات و صادرات دهانش را مواظب باشد.

آن لقمه نانی را که به دهان می گذارد اگر از روی حساب نباشد، هرزه خوار می شود، و انسان هرزه خوار، هرزه گو می گردد. آن دهانی که وارداتش آلوده است، صادراتش نیز آلوده است.

انسانی که واردات گوشش یاوه و هرزه و گزاف است، صادراتش نیز آنچنان خواهد بود، قلم هرزه و نوشته های زهرآگین خواهد داشت؛ چرا دفتر وجود و صحیفه نفست را به اینگونه اباطیل پر میکنی؟؟

 یکی از عهد های “شیخ رئیس” در رساله عهدش این است که رمان و قصه های باطل نخواند. حرفها و افسانه های باطل، دهن و ذهن را کج و مُعوَج می کند و نفس را از درست اندیشی و درست یابی منحرف می کند.

برشی از کتاب: مجموعه مقالات آیت الله حسن زاده آملی، ص37