#تولیدی
#به_قلم_خودم
#فاطمیه

به ظاهر سرگرم زندگی روزمره هستم اما دلم پای آن در چون شمع می‌سوزد و آب می‌شود.

گاه از خود می‌پرسم عشق من به اعتقاداتم تا چه حد است؟ و جواب درست و حسابی برایش نمی‌یابم اما فاطمیه که می‌شود قلبم بدجور به لرزه در‌می‌آید و پرده از محبت درونی‌ام به ام الائمه برمی‌دارد.

من عاشقم بدون آنکه خودم بدانم چرا؟
آیا این حب و بغض الهی را بی‌جهت به ما بخشیده‌اند؟ یقینا نه! پس علت چیست؟

دلیل آن را باید در عشق و ارادت بانوی معرفت به مولایش جستجو کرد که نه تنها زندگی دنیایی‌اش را فدای امیر‌المومنین نمود بلکه، با وصیتش مظلومیت مولا و ارزش دفاع از ولایت را به رخ عالَم کشید.

براستی چرا حضرت! قبر گمشده را وصیت و انتخاب کرد؟ آیا منفعتی برای او داشت؟ آیا برای رسیدن به اهداف خودش بود‍؟ نه!

حضرت با این عمل هوشمندانه خود، به همه آدمها و همه دوران‌ها فهماند که:
علی ولی‌الله! آنقدر مظلوم بود که حتی قبر همسرش باید مخفی باشد چرا؟
برای اینکه دشمنان حتی از توجه مردم به بقعه و بارگاه شهیده مولا هم هراس داشتند که مبادا مرکز ترویج ولایت‌مداری شود و علی (علیه‌السلام) را که محبوب قلوب مومنین بود، عزیزتر گرداند و این رشته پیوند ولایی، کار دست دشمن بدهد.

این نقش حب ولایت است که از ذرات خاک بارگاهش هم وحشت دارند چرا؟
چون این قبله و بارگاه، پای آدمی را از رفتن به سوی مغضوبین و ضالین باز‌می‌دارد و همانجا بر سر تربت مطهر سیده نساء العالمین، دلت را می‌رباید و جذب ابهت و محبت خود می‌کند.

همان جاذبه‌ای که بعد از قرنها، هیچ دشمن خونخوار و غضب آلودی، نتوانسته نورانیت آن را نه خاموش بلکه کم نماید و این صراط مستقیم تا ظهور دولت یار ادامه دارد و همه نقشه‌های معاندین و بدخواهان ولایت را زمینگیر و منکوب خواهد کرد انشاءالله.