امشب خورشید وجود زینب در آسمان زمین غروب می‌کند؛ همان زینبی که، نهضت عاشورا را به همگان عرضه کرد و به تنهایی پرچمدار ارائه این قیام شد تا معنای «کربلا در کربلا می‌ماند، اگر زینب نبود» را به تفسیر برساند. او ام المصائب روایت عاشورایی بود که تمام داغ‌ها و سوگ‌ها، در مقابل مصیبت‌هایش رنگ می‌بازند…

زینب کبری(سلام الله علیها) سلاله پاکی از زهرای اطهر بود که به دنیا آمده بود تا صبر و شکیبایی و صلابت زنانگی را با حضور بی مانندش شرمسار کند. و چه زیبا فرمود که: «ما وسیله‏ ارتباط خدا با مخلوق‏‌هاى او هستیم. ما برگزیدگان خداییم و جایگاه پاکی‌ها، راهنماهاى روشن خدا و وارث پیامبران اوهستیم‏.»

او خواهر دلسوز و یاور شجاع اباعبدالله  بود که عاشقانه در راه امام و پیشوای خود ایستاد و در برابر تمام مصائب و دردها، صبوری پیشه کرد.

این در حالی است که مادرش زهرا (سلام الله علیها) از عشق او به حسین(علیه السلام) چنین می‌فرماید که: «محبت دخترم  به حسین (علیه السلام) بی‌نهایت است، که بی‌دیدار حسین آرام نمی‌گیرد. اگر بوی حسین(علیه السلام) را نشنود، قالب تهی می‌کند»

اما در قتلگاه کربلا چه‌ها که ندید…
و حال هنگامه دیدار او با حسین فرا رسیده تا این فراق، با آسمانی شدن روحش پایان پذیرد و التیام دردها و زخم‌های کهنه اسارت و فراق باشد.

او دخت امیرالمومنین بود و علی‌وار با شجاعت بی‌نظیرش توانست یزیدیان را خوار کند و به عجز برساند تا بدانند ذریه‌ی علی(علیه السلام) در دفاع از حق، تا پای جان ایستاده‌اند. پیامبر اکرم(صلوات الله علیه) درباره حضرت زینب چنین فرمود: «هر کس بر مصیبت‌های این دختر بگرید، همانند کسی است که بر برادرانش، حسن و حسین (علیهما السلام )گریسته باشد»
یا زینب! حال چشمان ما اشکبار عروج توست؛ تو که شکوه حماسه بودی، به اسارت رفتی اما آزادی و عدالت را در بند هم فریاد زدی تا همگان بدانند خورشید تابان حق، همواره از وجود تو و خاندان مطهرت طلوع می‌کند.

و همگان معترف‌اند که اگر صبر و شکیبایی تو برای این رسالت نبود و خطبه با صلابتت در گوش یزیدیان هجی نمی‌شد، روایت سراسر درد و جان سوز آن ظهر عطشناک در دشت‌های نینوا محصور می‌ماند.

وفات جانسوز عقیله بنی هاشم ، حضرت زینب کبری تسلیت باد.

زهرا مرادوند
بادصبا