ایران به وجود قم و شیراز و خراسان
خود حکم حرم دارد و بین الحرمین است
ای آشنای غریب! سلام و درود خدا بر تو باد که، گرچه در تاریخ ولادت گمنامی اما تعهدت به ولایت پذیری برادر و مولای گرامیت آقا علی ابن موسی الرضا (علیه السلام) تو را، شهره شهیری نموده که دلدادگان کوی تو به حرمت قداست و تقوا، و کرامت و سیادتت از دور و نزدیک، مشتاقانه چون کبوتری عاشق! خود را به بارگاه و ضریح مطهرت می رسانند و عارفانه نجوا می کنند و اجابت می طلبند.
سلام بر تو! که از نسل امامی و در خط امام. آن زمان که مردم به گمان ولی بودن، گرد وجودت حلقه زدند اما تو رسم امانت را بجا آوردی و بیعت خود را از مردم برداشتی و فرمودی که:
“من خود در بیعت برادرم علی ابن موسی الرضا (علیه السلام) می باشم و بدانید که بعد از پدرم (موسی ابن جعفر علیه السلام)، علی، امام و خلیفه بحق و ولی خداست و از جانب خدا و رسول بر من و شما فرض و واجب است که، امر آن بزرگوار را اطاعت کنیم و به هر چه امر فرماید گردن نهیم.”
و به دنبال همین عقیده و ایمان بود که از مدینه و حجاز بار هجرت و جهاد را به دوش گرفته و با دهها امام زاده از نسل امامان پاک و به همراهی شیعیان برای یاری برادر و مولائی که ولایتعهدی اجباری مامون را چون جام زهر نوشیده بود، راهی دیار طوس شدید.
اما از آنجا که ولایت پذیری از ازل، با شیطان صفتی ها و کبر و منیت ها، در تضاد بوده، جاسوسان مامون برای اینکه دست تمسک و یاری شما به امامتان نرسد، با تزویر و خدعه و در نقاب دین پذیری ولی به کام دین گریزی و اغفال و فریب و تطمیع و تهدید مردم، عرصه را بر شما و یارانتان تنگ کردند و در حوالی شیراز که معبری به سمت خورشید هدایت یعنی امام هشتم بود، بساط جنگ و کارزار را برپا نموده و تو را که علمدار قافله شیعیان به سمت قبله آمالشان بودی، به شهادت رساندند.
یا احمد ابن موسی الکاظم!
هر چند که مانند سقای کربلا:
دست تو خورد به آبی که نصیب تو نشد!
اما:
شاه خراسان چنین دعایت نمود که:
همچنان که حق را پنهان و ضایع نگذاشتی، خداوند دنیا و آخرت تو را ضایع نگذارد!
و چه زیبا این دعا به اجابت رسید و پس از قرنها غربت و بی نشانی، مرقد و بارگاه و محل شهادتت را به واسطه نور متصاعد از آن، یافتند و همین امر تو را ملقب به شاه چراغ کرد.
ای امام زاده ای که، از نسل امام و برادر امامی!
امروز گنبد و بارگاه تو در “سومین حرم اهل بیت” زیارتگاه وملجا هزاران عاشق و دلباخته ای است که بپاس مجاهدتها و مبارزات تو و یارانت با ظلم و ستم بنی عباس، و به یمن و برکت دعای آقا علی ابن موسی الرضا (علیه السلام)، عایدت گشته و مانند زمزم و آب حیاتی، جان و تن خسته دلان را سیراب می کند.
درود خدا بر تو که با قدم و قیام و قعودت در این شهر مصفا به عطر ولایت و نسل امامت، علیرغم میل باطنی مرده پرستان و غربگراها، که به خیال خام خود این حرم را جولانگاه پستی ها و رذالتهای خود می پنداشتند، تاج افتخار و همای سعادت را بر سردر قرآنی شهر نهادی و مردم شهید پرور و مومن این دیار همیشه سبز و ادیب پرور را به معرفت و عزت و ایمان، سربلند نمودی!
پ.ن. روز ششم ذیقعده به عنوان روز تجلیل و بزرگداشت شاهچراغ نامگذاری شده است.
پ.ن.
بیت ابتدای متن: شکیبا غفاریان
