​خدایی که بهترین هدیه‌هایش را به نام زیبای حمد و شکر مزین نمود! برای یک امر با ارزش و هدف‌دار یعنی شکر نعمت از طرف آفریده‌ها و مخلوقات بوده و چه موهبتی بالاتر از این که:

هم در آغازِ گوش دل سپردن به آوای الهی، صحیفه نور را با حمد و شکر می‌گشایی! و اولین نشانه‌های وحی را، در قالب سوره‌ای به معنای گشاینده درهای رحمت می‌یابی! بله همان فاتحة الکتاب یا سوره مبارکه حمد.

و هم! هر گاه دلت تنگ محبوب و خالق خوبیها می‌شود؛ محراب عبودیت را به سجاده دلدادگی زینت می‌بخشی! و تمام وجود خود را به عطر دلربای عالمَ راز و نیاز می‌آرایی! یعنی عاشقانه به سوی پروردگارت روی می‌آوری و هر آنچه در دل داری با او که صاحب این دل است باز می‌گویی!

چه می‌گویم؟

یعنی بر ما محقق شود که عبودیت خالص، چه در زمان بهره بردن از کلام وحی و چه هنگام سخن گفتن با حضرت حق، هر دو با حمد و شکر آغاز می‌شود. چرا؟

زیرا خود خداوند فرموده است:

اگر شکر نعمت کنید! نعمت‌هایم را زیاد می‌کنم اما اگر شکر ولیّ و صاحب نعمت نمودید، این افزونی به هزاران شکل در ذات وجودی شما تحقق می‌یابد.

یعنی! وسیع می‌شوید. شرح صدر پیدا می‌کنید. ظرف وجودتان آنچنان ظرفیت می‌یابد که همه مشکلات را «أحلی من العسل» می‌بینید.

آدمی هرگاه بزرگ شد، بینا و بصیر می‌شود و قفل رمز حوادث در صفحه دلش گشوده و همه اوضاع و احوال را «أحسن الحال» می‌یابد لذا، روز بروز شکرگزارتر می‌گردد و به محبوبش نزدیک و نزدیکتر تا به وصال یار برسد.

آری شکر گزاری چه لسانی و قلبی و چه عملی، در همه حال به انسان رشد و هویت می‌بخشد و او را عزیز می‌گرداند.

و

چه ساده لوحانه هست که امروزه عده‌ای در قالب روشنفکری! دوره‌هایی خاص! بنام شکرگزاری برپا می‌کنند و مثل اینکه بعضی نادانها، دین را از سیاست جدا می‌دانند اینها هم! شکرگزاری را پدیده‌ای نو! به حساب آورده و برای آن کلاس و کتاب قرار می‌دهند. غافل از اینکه:

تمام دین یعنی شکر صاحب نعمت و هرگز! اسلام جدای از حمد و تشکر از خالق و نعمت‌هایش نبوده! کما اینکه در بهترین اوقات و مکانها از جمله شب‌های قدر و یا حرم معصومین، دعاها و زیارات با واژه حمد و شکر شروع و ختم می‌شود و این یعنی:

شکرگزاری محدود به یک روز و یک دوره نیست. حمد نعمت‌هایی که «لا تحصوها» هست. همیشگی و ازلی و ابدی است و این یکی از بالاترین درجه قرب به خدا در دین اسلام ناب رسول الله است.

#تولیدی

#به_قلم_خودم 

#شکرگزاری