یک دعوت‌نامه به‌دستم رسید. انگار دلم می‌گفت نگاه نکن که در گروه عمومی دعوت کرده‌اند، شک نکن تو مخاطب خاص تک‌تک کلمات این دیدار هست

انگار لازم دارم به این مدل حرف‌ها، به غیور مادران همین حوالی، دوتا خیابان پایین‌تر، مادرانی که تازه عیارشان در جنگ با اسرائیل برق انداخته‌است.

می‌روم سراغ کشوی روسری‌ها، سورمه‌ای رنگ خوبی است. به لباسم هم می‌آید.

سوار آسانسور که می‌شویم پسر می‌گوید:

 _مامان بگو من برات خریدم.

دلم خالی می‌شود.

_به کی بگم مادر جان؟! دارم می‌رم خونه مادر شهید..

دل پسر هم خالی می‌شود…

▫️▫️▫️

سخت‌ترین مواجه برای من، خویشتن‌داری از نوع دیدار با خانواده‌های شهدا است.

یعنی اصلا نمی‌دانم چه بکنم! چه بگویم! چه نگویم؟ چه‌طور بر خودم تسلط پیدا کنم؟

آن وقت اگر خون این شهید داغ‌داغ باشد، سخت‌تر هم می‌شود. وقتی همسرشهید با بچه کوچک به استقبال بیاید، سخت‌تر…

وقتی «پی‌کی» رنگ و رو رفته شهید را دم در ببینم بیشتر…

▫️▫️▫️

مادر مهمان‌نوازی می‌کند، از لابه‌لای روایتش، پند هم می‌دهد، از آن مدل زیرپوستی‌اش، از آن مدلی که می‌بینی چقدر درست است چقدر راست است.

نمی‌دانم چه بود تعارف‌مان کردند، قطعا اشربه بهشتی به این گوارایی نیست.

گوشم تیز تیز بود که بیشتر بشنوم، نکند چیزی از دستم در برود. راستش می‌خواستم سهم بیشتری از این آستان نصیبم شود.

می‌خواستم از خود مادرشهید یاد بگیرم‌، از خود شهید یاد بگیرم.

مادر شروع می‌کند به گفتن. از پاکی مالی که پسرش به شدت به آن اعتقاد داشت. از مناعت طبع شهید، که کمک کسی را قبول نمی‌کرد. از این‌که پولی از اضافه کاری عایدش نمی‌شد ولی حتی یک‌بار هم به مادیات شغلی، این مدلی نگاه نکرده بود.

از روزهای منجر به شهادت شهید گفت و این که خودش و حاج‌آقا در حج بودند و وقتی برگشتند، مادرو پدر #شهید_محمدناصر_جمیل شده‌بودند.

از این که شهید بعد از جراحت سنگین بر اثر حملات اسراییل و با وجود خستگی زیاد، بعد از ترخیص بیمارستان، دوباره به محل اصابت می‌رود تا بتواند کمکی کند.

از این که با پهپاد مستقیم دشمن در ماشین محل کارش، با تن رنجور به شهادت می‌رسد.

این که با همان ماشین «پی‌کی» دم در می‌رود تا منظریه، ماشین برمی‌گردد ولی خودش…

▫️▫️▫️

بقیه دوستان را نمی‌دانم ولی من کمی طول می‌دهم تا نماز مغرب را در خانه شهید بخوانم، شاید شهید روی همین مهر، سجده کرده باشد.

شاید همین روسری مادرشهید را، #محمدناصر برایش گرفته باشد…

#مادر_شهید

#شهید_محمدناصر_جمیل

🖊 فاطمه میری‌طایفه‌فرد
@del_gooye

#پیداشدن_گم‌شده

✔️ برای پیداشدن گم‌شده حتی اگر انسان هم باشد این ذکر را زیاد بگویید:
«أصْبَحْتُ فی أمانِ اللهِ. أمْسَیْتُ فی جِوارِ اللهِ»

#موفقیت_در_زندگی
✔️در زندگیت موفق نیستی؟ بگو:
وَمَا تَوْفِیقِی إِلاَّ بِاللّهِ عَلَیْهِ تَوَکَّلْتُ وَإِلَیْهِ أُنِیبُ   سوره هود ایه 88

#شادی_و_فرح
✔️خوشحال نیستی؟ همیشه بگو:
حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَکیلُ» سوره ال عمران ایه 173

#خستگی_از_دنیا
✔️ازدنیاخسته‌ای؟ بگو:
َاَللّهم اجْعَل هَمّی الآخِرَة

#نماز_اول_وقت
✔️نمازهایت را به موقع ومداوم نمیخوانی؟ همیشه بگو:
رَبِّ اجْعَلْنِی مُقِیمَ الصَّلاَةِ وَمِن ذُرِّیَّتِی رَبَّنَا وَتَقَبَّلْ دُعَاء
سوره ابراهیم ایه 40

#ازدواج
✔️میخواهی ازدواج کنی؟ بگو:
«رَبِّ لا تَذَرْنی‏ فَرْداً وَ أَنْتَ خَیْرُ الْوارِثینَ» سوره انبیا ایه 89

#تنهایی
✔️تنهایی؟ همیشه بگو:
وَاجْعَل لِّی مِن لَّدُنکَ سُلْطَانًا نَّصِیرًا     سوره اسرا ایه 80

#شاد_بودن
✔️خوشحالی؟ همیشه بگو:
الْحَمْدُلِلَّهِ رَبِّ الْعالَمینَ اَلْحَمْدُ لِلّهِ حَمْداً کَثیراً

#سختی_در_کار
✔️درکارهایت سختی میبینی؟ بگو:
َ رَبِّ اشْرَحْ لِی صَدْرِی وَیَسِّرْ لِی أَمْرِی   سوره طه ایه 25 و26

#براوره‌شده_آرزو
✔️دوست داری آرزویت برآورده شود؟همیشه بگو:
اَستَغْفِراللّه و اَتوبُ اِلَیه

#ناراحتی_از_دیگران
✔️تو دلت ازدست کسی ناراحتی؟بگو:
اللّهم اجْعَلنی مِن َالْکَاظِمِینَ الْغَیْظَ وَالْعَافِینَ عَنِ النَّاسِ
سوره ال عمران ایه 134

#تلاوت_قرآن
✔️میخواهی دایم قرآن بخونی؟بگو:
اللّهم اجْعَل القُرانَ رَبیعَ قَلبی و نورَ صَدْری

#خانه_بهشتی
✔️خانه‌ای دربهشت میخواهی؟ بگو:
قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ اللَّهُ الصَّمَدُ  لَمْ یَلِدْ وَلَمْ یُولد وَلَمْ یَکُن لَّهُ کُفُوًا أَحَدٌ

#غیبت_نکردن
✔️میخواهی غیبت نکنی؟بگو:
اللّهم اجْعَل کِتابی فی عِلیّین وَاحْفِظ لِسانی عَنِ العالَمین

#ثروت
می خواهی خانه‌ات پر از گنج شود؟ بگو :
سُبحانَ اللّه و بِحَمْدِه و سُبحانَ اللّه العَظیم

یکی از رفقا تعریف می‌کرد که دوست خانمش دو روز پیش زایمان کرده، دیروز هم از بیمارستان مرخص شده. همون دیروز، با بدن خسته، خودش بلند شده برای خودش غذا درست کرده، بچه رو شیر داده، خونه رو هم مرتب کرده. نه غر زده، نه استوری گذاشته، نه دنبال دلسوزی بوده. فقط کاری که باید می‌کرده رو کرده.

شوهرش هم کارگره. مرخصی نداره، باید بره سر کار. چون خرج خونه منتظر مرخصی و احساسات کسی نمی‌مونه.

داشتم فکر می‌کردم بعضی از زن‌های امروزی، فقط کافیه یه کم سرشون درد بگیره، انگار دنیا بهشون بدهکاره. سریع یه عکس سیاه‌وسفید، یه کپشن از درد و رنج، بعدم هشتگ “هیچ‌کس منو نمی‌فهمه”.

ولی بعضی زن‌ها هستن، بی‌سروصدا، بی‌ادعا، با تموم سختی‌ها، زندگی رو جلو می‌برن. نه واسه دیده شدن، نه واسه لایک… فقط چون آدم‌های قوی لازم نیست درباره قدرتشون حرف بزنن، فقط انجامش می‌دن.

این دسته از بانوان همانهایی هستند که درباره شون گفته شده “کارگزاران خدا بر روی زمینش هستند"❤️

‌‌‌‌‌‌@ba_khoodabaash1

شب هنگام محمد باقر - طلبه جوان- در اتاق خود مشغول مطالعه بود که ناگهان دختری وارد اتاق او شد. در را بست و با انگشت به طلبه بیچاره اشاره کرد که سکوت کند و هیچ نگوید.

دختر پرسید: شام چه داری ؟؟ طلبه آنچه را که حاضر کرده بود آورد! دختر که شاهزاده بود و به خاطر اختلاف با زنان حرمسرا خارج شده بود در گوشه‌ای از اتاق خوابید.

صبح که دختر از خواب بیدار شد و از اتاق خارج شد ماموران، شاهزاده خانم را همراه طلبه جوان نزد شاه بردند.

شاه عصبانی پرسید چرا شب به ما اطلاع ندادی و ….

محمدباقر گفت : شاهزاده تهدید کرد که اگر به کسی خبر دهم مرا به دست جلاد خواهد داد. شاه دستور داد که تحقیق شود که آیا این جوان خطائی کرده یا نه؟ و بعد از تحقیق از محمدباقر پرسید چطور توانستی در برابر نفست مقاومت نمایی؟ 

محمد باقر ۱۰ انگشت خود را نشان داد و شاه دید که تمام انگشتانش سوخته و … علت را پرسید. طلبه گفت : چون او به خواب رفت نفس اماره مرا وسوسه مینمود. هر بار که نفسم وسوسه می کرد یکی از انگشتان را بر روی شعله سوزان شمع می‌گذاشتم تا طعم آتش جهنم را بچشم و بالاخره از سر شب تا صبح بدین وسیله با نفس مبارزه کردم و به فضل خدا ، شیطان نتوانست مرا از راه راست منحرف کند و ایمانم را بسوزاند.

شاه عباس از تقوا و پرهیز کاری او خوشش آمد و دستور داد همین شاهزاده را به عقد میر محمد باقر در آوردند و به او لقب میرداماد داد و امروزه تمام علم دوستان از وی به عظمت و نیکی یاد کرده و نام و یادش را گرامی می دارند. از مهمترین شاگردان وی می توان به ملا صدرا اشاره نمود.

  @ba_khoodabaash1

در میان غوغای رنگ‌ها و فریادها، هنوز بوی بهشتی هست…

از چادری که بر دوش مادری افتاده و به نسیم وقار آویخته است.

از روسریِ ساده‌ای که دخترکی با لبخند، نه برای ترس، که برای عشق بر سر می‌کشد.

آری، او می‌داند حجابش زندان نیست؛ پرچم است.

پرچم بانویی که نمی‌خواهد ارزان باشد.

او می‌داند نگاه‌ها همیشه مهربان نیستند،

اما دلش آرام است که خدای مهربان نگاهش می‌کند.

چه نیکوست آنان‌که در روزگار وارونگی، راست می‌ایستند؛

مادرانی که با پوشش خویش به فرزندانشان حرمت می‌آموزند،

و دخترانی که با عفافشان، جامعه را از آلودگیِ نگاه‌ها و اندیشه‌ها صیانت می‌کنند.

حجاب برای آنان قفس نیست، بلکه بالِ پرواز است.

آنان فهمیده‌اند که هر زیبایی‌ای برای نمایش نیست؛

گل نیز اگر در حصار برگ‌هاست، به‌خاطر بوی خوش و طراوتش است،

نه از کم‌ارزشی‌اش.

ای بانوی مؤمنه ؛ 

وقار تو تابلوی بی‌نقش و بی‌امضاست که از دور فریاد می‌زند :

من ارزشم را نمی‌فروشم.

و ای جامعه ؛ 

تا وقتی عفاف در کوچه‌ها جاری است، امنیت جاری است؛

تا وقتی مادران پاک‌اند، نسل‌ها پاک می‌مانند.

در روزگار بی‌پرده‌گی‌ها،

تو خود پرده‌ای از نور باش.

زیبایی تو در پوشیدگی توست،

نه در نمایشِ آنچه باید پنهان بماند.

✍ موسی آقایاری 

🆔 https://eitaa.com/Myidea/6835