​پاسخ به یک شبهه در باره نحوه شهادت حضرت علی اصغر (علیه‌السلام) به روایت استاد اخلاق و عرفان مرحوم فاطمی‌نیا

درباره شهادت این شخصیت قیام عاشورا، دو نقل وجود دارد که عموما، نقل ضعیف‌تر بیان می‌شود. یک نقل این است که امام حسین(ع) نزدیک خیمه‌ها بوده که شهادت علی‌اصغر (ع) رخ داده  و نقل دیگر این است که امام! طفل را با خود به میدان آورد و شهادت او در میانه میدان و روی دست پدر رخ داد.

طبق گفتگوی کوتاهی که نگارنده مطلب با حجت‌الاسلام و المسلمین سید عبدالله فاطمی‌نیا استاد اخلاق، کتاب‌شناس و نسخه‌پژوه داشت و درباره صحت و سقم واقعه‌ای مبنی بر روی دست بلند کردن حضرت علی‌اصغر (ع) توسط امام حسین (ع) و طلب آب از لشگر دشمن، وی به شدت چنین مساله‌ای را رد کرده و اولین جلمه‌ای که به زبان آورد، این بود: «پناه بر خدا!»

استاد فاطمی‌نیا ضمن رد این روایت، گفت: حضرت سیدالشهدا(ع) بری از انجام چنین عملی است. چگونه ممکن است تا لحظه آخر عمرش مقابل ظلم ایستاده و تسلیم دشمن نشده باشد، اما یک ساعت پیش از شهادتش، درخواستی از لشگر اشقیا داشته باشد؟ چنین رفتاری با رویکرد امام حسین(ع) و سیره‌اش در تضاد است.

با رجوع به منابع تاریخی، می‌بینیم که نقلی که امام حسین(ع) در آن حضرت علی‌اصغر(ع) را مقابل لشگر آورده باشد، چندان نقل قوی و قابل وثوقی نیست. در مقابل بیشتر روایات معتبر مبنی بر این هستند که امام حسین(ع) کنار خیمه‌ها و با فاصله از میدان جنگ، طفل شیرخوار خود را برای وداع و خداحافظی طلبید که حرمله به سمت او تیری پرتاب کرد و موجب شهادت شیرخواره امام حسین (ع) شد.

در تورقی اجمالی برای بررسی این بخش از واقعه عاشورا؛ در بهارالانوار و نفس المهموم و برخی از مقاتل می‌خوانیم:

«چون امام حسین (ع) جوانان و دوستان خود را کشته دید، به میدان جنگ آمد و فریاد زد: «آیا کسی هست که دفع دشمن از حرم رسول خدا (ص) کند؟

آیا خداپرستی هست که در راه کمک به ما از خدا بترسد؟ آیا فریادرسی هست که به امید ثواب خدا ما را یاری کند؟

این فریاد به گوش زنان رسید و صدای شیون آنها بلند شد، امام (ع) بر درِ خیمه آمد و به زینب فرمود: فرزند صغیرم را بیاور تا با او وداع کنم!

چون آن فرزند را گرفت و خواست تا او را ببوسد، حرمله بن کاهل اسدی تیری به جانب آن طفل رها کرد که آن فرزند را ذبح کرد. در این وقت امام (ع) به زینب فرمود: این طفل را بگیر! سپس دستهای خود را زیر خون گلوی آن طفل گرفته و چون دست او پر شد آن خون را به طرف آسمان پاشید و فرمود: آنچه این مصیبت را بر من آسان می‌سازد آن است که در دیدگاه خدا است.»

شیخ مفید درباره این واقعه آورده است:

«امام (ع) جلوی خیمه نشسته و در این حال، فرزندش عبدالله (حضرت‌علی‌اصغر‌علیه‌السلام) را که طفلی بود، نزد او آوردند و آن حضرت او را بر دامن خود نشانید. پس مردی از بنی‌اسد تیری به سوی آن طفل پرتاب کرد که او را ذبح کرد.

خبرگزاری برنا

#تولیدی

#به_قلم_خودم

امسال محرم عاشورای مجسم شد! همه فهمیدند معنای ارباً اربا‌ را. بچه‌ها داغ شش ماهه را به چشم دیدند. بزرگترها مجاهدت حبیب ابن مظاهر را درک کردند.

دیگر همه دنیا می‌دانند معنای رجز خوانی های سرداران سپاه امام را در روز عاشورا.
مردم با چشمان خویش نظاره‌گر دویدن دخترکان معصوم در دل آتش و از ترس دشمن بودند!
امسال عاشورای مکرر داریم، همه هستند از طفل شش ماهه تا جان‌نثار هشتاد ساله و …!
عده‌ای هنوز حیله و مکر معاویه و ظلم و ستم‌ یزیدیان را باور نداشتند و امام را جنگ طلب می‌خواندند!؟ همان امامی که برای احیای امر به معروف و نهی از منکر قیام کرده بود؛ هم او که بارها و بارها مردم را از منکر و خباثت امویان آگاه نموده‌ ولی به سخنانش دهن کجی کردند اما:
امروزه دیگر جای هیچ عذر و بهانه‌ای نیست! یزید و شمر زمان ابلهانه و وحشیانه پرده از نقاب برداشتند و ثابت کردند پای کشتن که برسد، چه فرمانده سپاه باشی چه دانشمند هسته‌ای و چه حتی مخالف انقلاب! حتی اگر سنگر اعتقادی‌شان فرسنگ‌ها فاصله داشته باشد.
دشمن می‌خواهد ایران و ایرانی نباشد و برایش تفاوتی ندارد که از کدام جبهه و جناح باشی؟ پس:
به عنوان مردم پیش از ظهور باید تبدیل به امت واحده شویم و هیچ راهی جز این نیست؛ و هرکس شیپور مخالفت با اهداف ایران اسلامی را بنوازد فقط، خود را رسوا و بی‌آبرو نموده.

اما بدانید امت شهید پرور! دلشان با امام‌شان است و تا زمانی که این هیبت و قدرت خدایی یعنی ولایت فقیه وجود دارد، هیچ دشمنی حریف آن نیست نه شیطان و هوای نَفْس و نه خناسان و وسوسه‌گرانی که ویرانگر بنیان ایمان و عقیده‌اند و نه معاندانی که تیغ نفاقشان به سمت جبهه عاشوراست!
و
این حماسه عظیمِ حضور، تکلیف ما را دوچندان می‌کند چرا که، عاشورا فصل الخطاب همه اتمام حجت‌هاست!
و نماد رهایی از هر گردنکشی در برابر شیطان درون و برون است یعنی:

»راه یکی، خدا یکی!»
بله
باید اولین و آخرین انتخاب را در عاشورا انجام داد. مجال و فرصتی نمانده و خنجرهای‌ زهرآلود از یک طرف و قرآن ناطق و مجسم از طرف دیگر، ما را به خود می‌خوانند! کدامیک را برمی‌گزینی؟ چاه را یا راه سیدالشهدا و عزت دنیا و آخرت را؟
تصمیم بگیر! دیر شده، دیگر زمانی نمانده! گوش کن! ندای هل من ناصر أنا الحق، از کنار دیوار کعبه به گوش می‌رسد. ببین! مگر دنیا پر از ظلم نشده؟
فریاد کودکان و زنان بیگناه غزه را نمی‌شنوی؟ ندای مظلومان یمن را که به شوق دیدار یار، بیدار شده‌اند نمی‌شنوی؟

امروز هم:
میدان، همان کربلاست و اصلا عاشورا اتفاق افتاد که مردم آخرالزمان، وظیفه خود را بدانند و دچار سردرگمی نشوند.
عاشورا
صحنه واضح دوست و دشمن‌ شناسی است مبادا! فاصله بگیری، مبادا اشتباه برگزینی! که این آخرین نقطه تشخیص است.
بیا و راهت را به سمت ابا‌عبدالله، یکسره کن تا دیگر، شاهد رویت حقیقت بالای چوبهای پوسیده دشمن نباشیم.
بیا که نَفَس آخر دشمن است و در گرداب ظلم احمقانه خود، دست و پای آخر را می‌زند. تردید نکن! راه همین است.
اگر
دیر به خود آیی شاید کاروان دور شده و راهی برای برگشت نباشد. دستانت را به ریسمان ولایت گره بزن که ناگسستنی است.
آنگاه است که:
همرنگ عشاق کاروان سیدالشهدا می‌شوی و نامت را در صحیفه نورِ السلام علیٰ انصار الحسین! ثبت می‌کنند و تو هم در لحظه ظهور، مُهر حمایت از ثارالله را بر پیشانی داری! و امام حاضر تو را هم می‌پذیرد.
آیا سعادتی از این بالاتر هست؟

⭕️ دکتر جبرائیلی خطاب به آذر منصوری رئیس جبهه اصلاحات

✍ ‏آنکه در میانه آتش، از نسیم سخن می‌گوید؛ در هیاهوی شمشیر، از ساز؛ و در هنگامه ظلم، از لبخند، پیام‌آور صلح نیست، خواب‌گرد بی‌درد است.
بله، کاش دنیا جای عشق و یگانگی بود، اما وقتی درِ خانه‌ات را به آتش می‌کشند، تو حق نداری به جای سلاح، ساز به دست بگیری.
آن سرباز، خوب می‌داند کِی باید بجنگد و کِی باید بنوازد. اما شما، نه اهل جنگ‌اید و نه اهل صلح؛ نه حافظ مرزید و نه وارث آشتی. شما تنها بلدید فانتزی‌هایتان را بهانه بی‌عملی کنید و از رنج مردم، منظره‌ای شاعرانه بسازید برای خودفروشی فکری.
ساز صدای جان است؛ اما وقتی که وطن در امان باشد.
موسیقی نغمه عشق است؛ اما نه در روزی که خشم و غیرت و ایستادگی باید فریاد شود.
صلح، بدون قدرت، رؤیای بردگان است.
شما که از نمازتان، نمایش ساخته‌اید و از جولان سگان بر سجاده‌تان، تمثالی از روشنفکری، چه می‌فهمید از قداست و قیام؟
شما که حماسه را با حماقت اشتباه گرفته‌اید، چه می‌دانید که جهاد چیست؟ از خاک، غیرت، و مرز چه می‌فهمید؟
کاش دنیا آن می‌شد که می‌گویید؛
اما امروز، دنیا باید آن شود که باید. و این از عهده سلاح برمی‌آید، نه ساز!
دنیا اگر به صلح برسد، نه از راه سلفی با سگ و ساز، که از راه سیلی سربازان غیوری است که صورت متجاوز را سرخ می‌کنند.

با خدا حرف بزن

با مخلوق اگراشتباه حرف بزنی
مچت را می گیرند!
اما خدا اینطور نیست؛
خدا به حرفهایت گوش می دهد
واین گوش دادن باعث مےشود ڪه حرف‌زدن یاد بگیری!

 #حاج‌اسماعیل‌دولابے

#تولیدی

#به‌_قلم‌_خودم
نیامده بودند که در اوج موشک باران و خشونت، در ایران! قهرمان سازی شود و بین مرگ و زندگی و دود و آتش، فریاد الله‌اکبر! از دل رسانه ملی به قلب جهانیان ارسال شود.

هدف این نبود که دنیا! بهتر و بیشتر مغزهای متفکر و دوراندیشِ سرداران و جان برکفان امام خامنه‌ای را بشناسد.
آنها نمی‌خواستند با هجوم وحشیانه خود، مردم را در هر جبهه و لباسی مثل یک ید واحده ببینند و حتی از به ظاهر طرفداران خود سیلی بخورند.

ابلهان کوته‌فکر به نقش رهبری! و مدیریت حکیمانه او حتی لحظه‌ای فکر نکرده و ایران را سوریه دوم تصور کردند.

شعورشان قد نمی‌داد که ایران اسلامی یک امت متحد و مطیع رهبر و ایثارگر و شهادت طلب است.

گمان کردند با ترور و شهادت دانشمندان هسته‌ای، غنی‌سازی اورانیوم متوقف شده و ایران تسلیم تهدیدهای معلق دیوانه‌های زنجیری خواهد شد.

به تعبیری غلطی کردند که بیچاره و ذلیل شده و به خاک سیاهِ رسوایی و پشیمانی افتادند.
الان با این باتلاقی که برای خود ایجاد کردند نه راه فرار دارند و نه توان ماندن!

شاید هنوز عده‌ای کج‌ فهم و بدخواه این عقب نشینی و التماس برای صلح را، نوعی روش نظامی و جنگی از طرف دشمن تصور کنند اما:

حاشا و کلا!
که فرمانده این امت مجاهد و در انتظار ظهور، حکیمی است که یک کلمه به خطا نمی‌گوید؛ و او بود که تبریک‌های خالصانه‌اش را نثار دلهای مشتاقان و مومنین نمود و از آنان قدردانی کرد.

هر چند که:
به قولی! صهیونیست خبیث پس از هفتاد سال درنده‌خویی، نتوانسته از پس یک ملت دو میلیونی برآید اما، رهبر و ولیّ مقتدر ایران ظرف کمتر از بیست روز، همانگونه که سالها قبل وعده داده بود!

#تل #آویو #و #حیفا #را #با #خاک #یکسان #کرد

لذا بالاترین تبریک را باید به فرماندهی گفت که، اینچنین! جنگ بی‌سابقه با ابرقدرت‌های جهان را، مدیریت و نقش اثرگذار ولایت را به جهانیان معرفی نمود.