حالش خوش نبود. پا‌به‌پای رفیقش تا خود عمود ٩٨٩، تمام راه را پیاده آمده بود. دیگر نایی برایش باقی نمانده بود که بتواند قدم از قدم بردارد.

سی‌ودو ساله بود و اهل … اما شکستگی چهره، خیلی بیشتر از سی‌ودو را نشان می‌داد.

اینکه چرا همسرش همراهش نیامده بود را نمی‌دانم، اما می‌دانم همین یک ماه پیش، قرارومدارِ قطعی جدایی را گذاشته بوده‌اند.

چهارده سال از ازدواجشان می‌گذشت. به هر دری زده بودند اما خدا نخواسته بود بچه‌ای در تقدیرشان باشد.

دو بار آی‌.وی‌.اف ناموفق داشته. آن هم کجا؟ در یزد، نزد دکتر افلاطونیان، پدر آی‌.وی‌.اف ایران.

و حالا این وقت شب، در میان جادهٔ خاکی نجف به کربلا، زمانی که از مقابل بیمارستان سیار می‌گذشته‌اند، به اصرار رفیق، پا سست کرده بود که بیایند داخل تا دکتر ببینند این حال بد، گواهِ مسمومیت است یا گرمازدگی؟!

اما مادری که همین دو ساعت پیش پا از درِ این کانکس‌های به‌هم چسبیدهٔ سیار بیرون گذاشت، دیگر آن زن نازای مغمومِ از دوا و دکتر دست‌شستهٔ  هنگام ورود نبود.

همین دو ساعت پیش، یک زن با صورتی سراسر اشک، و قلبی لرزان از شوق، برای اولین بار صدای قلب جنین پنج هفته‌اش را گوش کرد، و آزمایش مثبت مادر بودنش را به دست گرفت و به سوی اربابش روانه شد.

امشب، در میان هزاران زائر این جادهٔ نورانی، زنی که دیگر دلش شکسته نیست، سند مادر بودنش را به دست گرفته است و با قلبی پر از عشق، برای دیدار اربابش لحظه‌ها را دوان‌دوان پشت سر می‌گذارد،…

.

.

هفدهم #مرداد۱۴۰۴

عمود ۹۸۹

#بیمارستان_سیار_برکت_الحسین(ع)

🖋ریحان شریف

.

رهبر انقلاب اسلامی: 

من هر وقت تابلوی آقای فرشچیان را که خود ایشان چند سال قبل به من داده نگاه کرده‌ام، گریه کرده‌ام؛ با این‌که من سینه‌ام پُر است از روضه‌های صبح عاشورا و عصر عاشورا. چه کسی بیشتر از ماها می‌داند که در این‌باره چه نوشته‌اند و چه خوانده‌اند و چه گفته‌اند؟

 می‌گویند آدمهایی که اهل این چیزها هستند، خودشان گریه نمی‌کنند؛ ولی ما درعین‌حال که این همه روضه بلدیم، اقای
فرشچیان دارد روضه‌یی می‌خواند که ماها را می‌گریاند. این چه هنر پُرفایده و پُرمغز و پُرمعنایی است که یک‌نفر هنرمند می‌تواند این حالت را به وجود بیاورد؟ 1372/06/10

السلام علیک یا ابا عبدالله الحسین

اگر کربلا بهشت است اینجا! پای ضریح، عرش الهی است. همان‌جایی که خدا به حرمت سیدالشهدا تو را صدا می‌زند و به تو لبیک می‌گوید!
کعبه که می‌روی باید تو! ندا سر دهی تا قبولت کنند ولی اینجا خدا افتخار می‌کند به بنده زائر حسینش! چون ثار‌الله است یعنی ای زائر حسین تشنه لب من تو را صدا می‌زنم و تو از من بخواه! فقط بخواه! مگر نه اینکه در بهشت «و مِمّا یَشْتَهون» است اینجا هم هر چه و هر قدر بخواهی می‌بخشند!
اینجا اقیانوس رحمت و بخشش و استجابت دعاست‌! مبادا شک کنی! خودش میزبان است، دعوت‌ات کرده برای اجابت
مبادا
لحظه‌ای فراموش کنی که کجا هستی؟ فقط بخواه آنقدر بخواه که از خواستن خسته شوی اما هرگز نومید بازنمی‌گردی! همه فضل و رحمت خدا و چهارده معصوم در پای این ضریح ریخته شده، حتی در و دیوارش شفا بخش است چرا که ملائک بالهای خود را با توسل به صحن و بارگاهش متبرک می‌کنند.
بخواه که هر چه همت و دعایت بالاتر باشد، بیشتر خریدارت‌ می‌شوند مگر نه اینکه گفته‌اند:
همت بزرگ دار که مردان روزگار
از همت بلند به جایی رسیده‌اند
و
بدان که بازگشتی از عرش حسینی نیست زیرا، دلت را برای همیشه جا می‌گذاری و دیگر خودت نیستی و فقط یک عاشق و مجنونی هستی که تا ابد جز حسین نمی‌شناسد.

#تولیدی
#به‌‌ـ‌‌قلم‌ـ‌‌خودم
#اربعین

حاج میرزا اسماعیل دولابی:

 هر وقت رزقت کم شد خواستی زیادتر بشود، از همان اندکی که داری انفاق کن! وقت نداری، پول نداری، بدهکاری، اما از همان مختصری که هست به دیگران ببخش، با صدق دل و خدایی.
یک دفعه می بینی در باز شد و روزی سرازیر شد. خدا بیش و کم را کاری ندارد، با انفاق شما رزقت را بیشتر می کند.

کتاب،مجالس حاج محمداسماعیل دولابی(ره)

دعای امام صادق علیه‌السلام برای زائران سیدالشهداء:

خدایا، زائران قبر سیدالشهداء را بیامرز، کسانی که در این راه، پول خرج می‌کنند و بدن‌های خود را در معرض (سختی‌ها) قرار می‌دهند.

 بحارالانوار، ج98، ص52

 @imamalinet_fa