«تأملاتی در اتش سوزی امریکا!»
مولفه هایی قابل توجه در این اتش سوزی
چرایی سوختن تر و خشک از «مَدْیَن» تا «لس انجلس»!
گریزی به خطبه منا و وعده عذاب مسلمانان ظاهری اخرالزمان از قول امام باقر(ع)
عبرت مشترکی که هم ظالمین و هم جبهه مقاومت می توانند ببینند…!
در این چند روز سخن از مقایسه میزان کمک های مالی امریکا برای جنایت در غزه و لبنان با میزان خسارت در اتش سوزی امریکا ست
سخن از نابودی سرمایه و عمارت چندین سلبریتی،متنفذ و مسئول امریکاییِ شریک جرم اسراییل است
حتی احتمال خسارت گسترده و راکد شدن برخی پیامرسان ها،اپلیکیشن های جهانی و موسسات بزرگی ست که راضی یا حامی جنایات اسرائیل بوده اند
و عالم در حال مشاهده اتشِ افتاده به جان این لس انجلسی ست که از نظر فسادهای مختلف هم در بین ایالت های امریکا رتبه دار ست…
اگر برخی بگویند همه اینها حاکی از عذابی الهی ست که مولفه های مناسبی با اه مظلومین غزه و لبنان دارد،ادعای قابل تأملی ست…
رفته رفته با مشاهده وسعت این اتفاق و ریزمساله هایی غیر طبیعی در ان و تناسباتی که در ان با ظلم هایشان وجود دارد، التفات به حکمت این بلاء بیشتر می شود
شاید سوال شود که چگونه می شود تمام افراد یک جامعه در این جریانات،مبتلا شوند؟!گناه سایرین چیست که پاسوز ظالمین شوند؟!
بیان ذیل از حضرت امیر(ع) در این مساله،روشنگر ست:«اى مردم! همانا خداوند متعال عموم مردم را به خاطر گناه و ظلم عدّه اى خاص عذاب نمى كند اگر آن عدّه در نهان زشت كارى كنند و عموم از آن آگاه نباشند. اما اگر عدّه اى خاص آشكارا فساد و ظلم كنند و عموم مردم اعتراض ننمايند، در اين صورت هر دو دسته سزاوار كيفر خداوند متعال هستند»[۱]
یکی از مصادیق تاریخی اش که در قران نیز بدان اشاره شده ماجرای عذاب قوم حضرت شعیب(ع) در منطقه «مَدیَن» و سپس«اَیکه» است که به روایت امام باقر(ع)، خداوند متعال در پاسخ شعیب(ع) که علت عذاب شدن تمام قومش(حتی کسانی که اهل معصیت نبودند!)را پرسیده بود، چنین پاسخ داد: «داهنوا أهل المعاصی ولم يغضبوا لغضبی؛ آنان با اهل معصیت، مداهنه و سازش کردند و به خاطر غضب من نسبت به آنها،غضب نکردند(و نهی از منکر ننمودند)» [۲]
اما این بلا برای مسلمان[نما]ها هم در کمین بوده است و نتایجی بسیار سهمگین تر داشته و خواهد داشت!
همان تعبیرِ خداوند درباره قوم شعیب را قرن ها بعد اباعبدالله(ع) در خطبه منا به خواص ان روز فرمودند که «قَدْ تَرَوْنَ عُهُودَ اَللَّهِ مَنْقُوضَةً فَلاَ تَفْزَعُونَ…بِالْإِدْهَانِ وَ اَلْمُصَانَعَةِ عِنْدَ اَلظَّلَمَةِ تَأْمَنُونَ…فَأَسْلَمْتُمُ اَلضُّعَفَاءَ فِي أَيْدِيهِمْ؛همانا می دیدید که پیمان های الهی نقض می شوند ولی اعتراض نکردید!…به وسیله مداهنه و سازش،نزد ظالمین،امنیت یافتید!…(بدین صورت)ضعفا را به دست انان(ظالمین)سپردید!»[۳]
و ماجرا از جایی نگران کننده تر هم می شود که امام باقر (ع) در تفسیر ایه ۵۰ سوره یونس که در ان خداوند وعده عذاب داده است، فرمودند: این عذابی است که در آخر الزمان بر فاسقانِ اهل قبله(مسلمانان ظاهری)نازل می شود در حالی که انتظار ان را ندارند »[4]
از مجموع این بیانات و فارغ از تطبیق زمانی بر این اتفاق، عجیب نباشد و روزی محقق شود که این تلنگر و عذاب دنیوی دامن حکام و عیاشانِ عرب و جامعه شان را بگیرد که در حق فلسطین چه ها نکردند و بسیاری از مردمان شان نیز کمتر از اهل کتاب، دغدغه مظلوم داشتند!
در این مطلب عبرتی مشترک وجود دارد،تلنگری مهم برای حکام عرب و مداهنه گران مسلمان! که چون قوم یونس(ع) خود را از این عذاب پیش رو برهانند و هم موجب هشداری مهم برای عموم ما شیعیان و خصوصا سرامدان نهضت ست که مراقب باشیم و بر حذر بداریم از ابتلا به قصور و تقصیر در این حرکت بزرگ، که محال ست این پیچ تاریخی را با عافیت طلبی و ایمان نداشتن به سنت های الهی و کوتاهی در نصرت مظلومین و مقابله جدی با ظالمین،با موفقیت رد کنیم؛تصور شکست در ان هم سهمگین ست.
احمدرضا محسنات
منابع:
۱.بحارالانوار،ج ۳۴،ص۷۸
۲.الكافی،ج۱،ص۵۶
۳.تحف العقول،ج۱،ص۲۳۷
۴.بحارالانوار، ج۹، ص۲۱۳
Mohassanat_GhTaGh
