#تولیدی
#به_قلم_خودم
#السلام #علیک #یا #زینب #کبری
باز هم قصه داغ برادر و اشک و آه برای جدّ مظلومت رسول خدا!
اصلا چه سرّی است که هر جا مصائب اهل بیت (سلام‌الله‌علیهم) است نام تو یا زینب! در صدر عزاداران است. کدامین را باید به تو تسلیت گفت؟
داغ جگر پاره پاره یا مصیبت عظمای فراق رسول الله یا عزای دردانه خلقت مولا علی ابن موسی الرضا (علیه‌السلام)؟
اما
زینب جان! اگر امروز ناله‌های جانسوز مادرت فاطمه (سلام‌الله‌علیها) را در غم از دست دادن پدرش می‌شنوی، هنوز پشتوانه‌هایی داری که مثل کوه به آنها تکیه نموده‌ای اما
امان از روزی که شاهد پاره‌های جگر خونین برادر هستی و آن، روزی است که نه، سایه مادر بالای سر داری و نه تکیه‌گاهی به نام پدر.
اما
یا زینب! هر چند همه اینها بر تو سخت و ناگوار بود و دلت را شکست و اشکت را جاری کرد؛ شاید:
هیچ کدام به اندازه مصائب کربلا، تو را قد خمیده و محزون نکرد زیرا: تلخی هر داغی بر قلبت نشست با خود گفتی: حسین را دارم!
اما حادثه عاشورا که والاترین امید و آرزویت را از تو گرفت؛ از همیشه دل‌شکسته‌تر شدی و قد و قامتت خمید.
یا زینب!
درود خدا بر تو باد که همچون مادرت که ام‌الائمه بود تو نیز در عزای هر معصومی، ام‌المصائب هستی!
و این راه و مرام تو بود که با جهاد خود و تبیین اهداف سیدالشهدا، نه تنها حادثه کربلا را بلکه مکتب چهارده معصوم را از خطر تحریف و نابودی، نجات دادی.
یا زینب!
نام تو به عنوان طلایه‌دار فرهنگ امامت بر صفحه گیتی می‌درخشد و هر جا، نامی از هدفمندی دین و سبک حیات معنوی برده می‌شود، ناخودآگاه نام آن عالمه بی‌نظیر در اذهان تداعی می‌شود.
درود خدا بر تو و رهروان تو ای بانوی بی‌نظیر عالم خلقت که در راستای اهداف رسول الله، با اقدام عملی به فریضه مهم امر به معروف و نهی از منکر، درس زن بودن و حیات طیبه در اوج آزادی و امنیت را به همه زنان و مردان عالم آموختی!
