​🔴 سخنی پیرامون خانم سخنگوی دولت پزشکیان و اعلام حقوق شصت‌میلیونی

آن‌گاه که مجری رسانه از سخنگوی دولت درباره میزان دریافتی ایشان پرسید و پاسخ شنیده شد :

فکر می‌کنم نزدیک ۶۰ میلیون تومان حقوق می‌گیرم ، 

نه فقط یک عدد، بلکه عمق یک فاجعه‌ فرهنگی و مدیریتی عیان شد؛ فاجعه‌ای که ریشه در نوعی نگاه به جامعه و حتی جهان هستی دارد :

 نگاه لیبرال‌گرایانه‌ای که اصالت را به فرد می‌دهد نه جامعه؛ و محور تصمیم‌سازی را رفاه شخصی قرار می‌دهد نه عدالت اجتماعی.

در منطق لیبرالی، انسان باید بخورد و بچاپد تا چاق و فربه شود؛ حال آنکه در این میان اگر میلیون‌ها انسان دیگر زیر بار گرانی، تورم، بیکاری، اجاره‌خانه و سفره‌های خالی له شوند، چندان مهم نیست.

چنین تفکری، با بی‌رحمی تمام، ریشه در این اصل نانوشته دارد : 

من باید بمانم، حتی اگر همه بسوزند

اما آقایان محترم ؛

مردم ما نه از کم‌بودن امکانات، بلکه از نابرابری فرصت‌ها، تبعیض‌های سازمان‌یافته، و رفاه بی‌درد مسئولان است که می‌نالند.

چگونه می‌شود در کشوری که اکثریت کارگران و بازنشستگان حدود ده میلیون تومان درآمد دارند، یک مسئول ارشد به‌راحتی از دریافتی ۶۰ میلیونی سخن بگوید و حتی کوچک‌ترین عذرخواهی یا شرمساری در لحن او دیده نشود؟!

این عادی‌سازی حقوق‌های نجومی، نه فقط زخم بر اعتماد عمومی است، بلکه دقیقاً همان چیزی‌ست که دشمن در جنگ رسانه‌ای خود بدان تکیه کرده است؛ تصویری که القا می‌کند: حاکمان شما بر سفره بیت‌المال نشسته‌اند و شما تنها نظاره‌گر باشید.

چه زیبا فرمود رهبر انقلاب که : 

اشرافی‌گری آفت بزرگ جمهوری اسلامی است.

امروز وقت آن است که آقایان مسئول با خود بیندیشند :

آیا ما در مسیر انقلاب مستضعفان حرکت می‌کنیم، یا در مسیر سرمایه‌داری و تفکر لیبرال‌مآبانه‌ای که با اصالت فرد، عدالت اجتماعی را به مسلخ برده است؟

اگر قرار است این ملت بماند، باید درد مسئول با درد مردم یکی باشد، نه اینکه فاصله بین فیش حقوقی آقایان با سفره خالی مردم، به اندازه یک دره هولناک باشد.

✍ موسی آقایاری

🆔 https://eitaa.com/Myidea/5283

فرزین رئیس بانک مرکزی: امسال حذف چهار صفر از پول ملی را پیگیری می‌کنیم. (ایرنا)

✍🏻مهندس کامپیوتری از بیکاری در رادیولوژی شوهرخواهرش کار می‌کرد. روزی مراجعی موقع دریافت عکس پرسید که اوضاعم چطوره؟ 

مهندس گفت: مشکلی نبود فقط دو سه تا از دنده‌هات شکسته بود که با فتوشاپ درستشون کردم!

 آیت‌الله آقا سیّد جمال‌الدّین گلپایگانی عارف بزرگی بودند. ایشان می‌فرمودند: در تخت‌ فولاد اصفهان - که معروف به وادی‌السّلام ثانی است، حالات عجیبی دارد و بزرگان و عرفای عظیم‌ الشّأنی در آن‌جا دفن هستند - جوانی را آوردند. من در حال سیر بودم، گفتند: آقا! خواهش می‌کنیم شما تلقین بخوانید.

ایشان فرمودند: آن جوان ظاهر مذهبی داشت و خیلی از مؤمنین و متدّینین برای تشییع جنازه او آمده‌ بودند. وقتی تلقین می‌خواندم، متوجّه شدم که وقتی گفتم: «أفَهِمتَ»، گفت: «لا»، متعجّب شدم! بعد دیدم که دو سه بچّه شیطان دور بدن او در قبر می‌چرخند و می‌رقصند! از اطرافیان پرسیدم: او چطور بود؟ گفتند: مؤمن. گفتم: پدر و مادرش هم هستند. گفتند: بله، دیدم مادر او خودش را می‌زد و پدرش هم گریه می‌کرد. پدر را کنار کشیدم و گفتم: قضیه این است.

گفت: من یک نارضایتی از او داشتم. گفتم چه؟ گفت: چون او در چنین زمانی (زمان طاغوت) متدیّن بود، به مسجد و پای منبر می‌رفت و مطالعه داشت، احساس غرور او را گرفته بود و تا من یک چیزی می‌گفتم، به من می‌گفت: تو که بی‌سواد هستی! با گفتن این مطلب چند مرتبه به شدّت دلم شکست! ایشان می‌فرمودند: به پدر آن جوان گفتم: از او راضی شو! او گفت: راضی هستم، گفتم: نه! به لسان جاری کنید که از او راضی هستید - معلوم است که گفتن، تأثیر عجیبی دارد. پدر و مادر‌ها هم توجّه کنند، به بچّه‌هایشان بگویند که ما از شما راضی هستیم، خدا این‌گونه می‌خواهد

وقتی می‌خواستند لحد را بچینند، ایشان فرمودند: نچینید! مجدّد خود آقا پای خود را برهنه کردند و به درون قبر رفتند تا تلقین بخوانند. ایشان می‌فرمایند: این بار وقتی گفتم «أفَهِمتَ»، دیدم لب‌هایش به خنده باز شد و دیگر از آن‌ بچّه شیطان‌ها هم خبری نبود. بعد لحد را چیدند. من هنوز داخل قبر را می‌دیدم، دیدم وجود مقدّس اسدالله‌الغالب، علی‌بن‌ابی‌طالب فرمودند: ملکان الهی! دیگر از این‌جا به بعد با من است …

💥 لذا او جوانی خوب، متدّین و اهل نماز بود که در آن زمان فسق و فجور، گناهی نکرده بود امّا فقط با یک حرف خود (تو که بی‌سواد هستی) به پدرش اعلان کرد که من فضل دارم، دل پدر را شکاند و تمام شد! شوخی نگیریم. والله! این مسئله این‌قدر حسّاس، ظریف و مهم است.

📚 گزیده‌ای از کتاب دو گوهر بهشتی آیت الله قرهی

مڪث ڪردن را تمرین ڪن!

پیش از قضاوت ڪردن 
پیش از مقایسہ ڪردن
پیش از آنڪہ با خشونت عڪس العملۍ نشان دهۍ مڪث ڪن… 
اینگونہ از گفتارۍ ڪہ بعدها پشیمانت مۍڪند جلوگیرۍ میڪنۍ..!

مڪث ڪن تا بعداً پشیمان نشوۍ!

 آیت الله جوادی آملی:

🔹 وجود مبارک امام هشتم(ع) که به لقب پر‌افتخار «رضا» ملقّب است به این معناست که هر انسانی در هر شرایطی بخواهد به چیزی راضی بشود به وساطت فیض رضاست، هیچ کس، کسی را راضی نمی‌کند مگر به افاضه رضوی هیچ کس، از کسی راضی نمی‌شود مگر به افاضه رضوی.

🔹 ذات اقدس الهی اگر بخواهد بر اساس «رَضِی اللّهُ عَنْهُمْ وَ رَضُوا عَنْهُ» فیض رضوان را بهره کسی کند به وساطت رضاست، این القاب از اسمای خاص الهی است، اینها خلیفة الله‌اند و خلیفه الهی در ماسوای الهی کار الهی را به مظهریت الهی انجام می‌دهد، لذا هیچ کس در هیچ مقطعی از هیچ چیزی یا از هیچ کسی خشنود نخواهد شد مگر به وساطت مقام والای رضوی.

🔹 هیچ موجودی از هیچ موجود دیگری راضی نمی‌شود، مگر به وساطت مقام امام هشتم؛ هیچ انسانی به هیچ توفیقی دست نمی‌یابد و خوشحال نمی‌شود، مگر به وساطت مقام رضوان امام رضا(سلام الله علیه)؛ و هیچ نفس مطمئنه‌‌ای به مقام راضی و مَرضی بار نمی‌یابد، مگر به وساطت مقام امام رضا(ع)! او نه چون به مقام رضا رسیده است، به این لقب ملقّب شده است! بلکه چون دیگران را به این مقام می‌رساند، ملقّب به «رضا» شد.