​#تولیدی

#به_قلم_خودم

آقا جواد با نگرانی قدم می‌زد و مرتبا پیام‌رسان تلفنش را چک می‌کرد، آخه منتظر واریز یارانه و سبدکالا! بود.
مامان با ناراحتی گفت: بس کن مرد! سرگیجه گرفتم، خدا بزرگه! و هنوز حرفش تمام نشده بود که، زهرا از اتاق بیرون آمد و با صدای گرفته‌ای گفت:
یعنی من تا فردا نمی‌توانم پول جشن یلدای مدرسه‌مان را ببرم؟

صغری خانم که زن صبور و باحوصله‌ای بود، جواب داد:

نگران نباش دخترم! تازه به زهره هم قول دادم تا فردا، کیفش را از تعمیرکار سر کوچه بگیرم.

و:

آقا جواد همچنان مضطرب و نگرانِ پرداخت قسط و بدهی اجاره‌خانه و …بود.
مادر هنوز مشغول سر‌و‌کلّه زدن با دخترها بود که، با آمدن رضا از مسجد خیلی آهسته بطوری که بابا نشنود، گفت:

الهی دورت بگردم مادر! گاز خانه را به دلیل بدهی قطع کردند، برو از خانه عمو جعفرت گاز پیک‌نیک‌شان را قرض بگیر و بگو پُر شده برمی‌گردانیم. رضا که تنها پسر خانواده بود و سال دوم دبیرستان را با فقر و تنگدستی می‌گذراند، گفت:
بخدا مادر خجالت می‌کشم بس که در خانه این و آن برای قرض و قسط رفتم، معلوم نیست کِی این وضع درست می‌شود. 
🔄 🔄 🔄 🔄 🔄 🔄 🔄 🔄 
بازار حسابی شلوغ بود، مردم مشغول خرید بودند البته یک عده‌ای مثل ما، فقط تماشا می‌کردند و شاید هم مثل مامان صغری برای پرداخت قسط و بدهی‌شون آمده بودند.

جنس‌های رنگ‌وارنگ چشمانمان را خیره می‌کرد، پسته‌های خندان زیر نور چراغ‌ها چشمک می‌زدند، میوه‌های جور‌واجور که کلّ حقوق یک ماهه‌مان هم، کفاف خریدش را نمی‌داد، یک دختر کوچولو با لباسهایی بسیار زیبا از پدرش می‌خواست که برایش لباس مخصوص شب یلدا! بخرد، وقتی به فکر کفش و لباس وصله زهرا و زهره افتادم، خیلی دلم گرفت …آن طرف‌تر شاگرد یک میوه‌فروش که چند هندوانه بزرگ را به سختی حمل می‌کرد، پشت سر یک آقای شیک و مرتب به سمت ماشین گرانقیمتی در حرکت بود ….
پس از پرداخت قسط و بدهی مادر و خرید مقداری سبزی و نان به خانه برگشتیم….!؟
⁉ ⁉ ⁉ ⁉ ⁉ ⁉ ⁉ ⁉ ⁉ ⁉ ⁉ ⁉ ⁉ ⁉ 
صدای زنگ در همه را متوجه خود کرد. مادر چادرش را روی سر انداخت و به سمت حیاط رفت.
صدای حرفهایشان را می‌شنیدم:

مادر از آنهایی که دم در بودند تشکر می‌کرد و مرتبا می‌گفت:
خدا خیرتان بدهد خانم! گفتید که از طرف خیِّرین مسجد محل هستید؟ الهی عاقبت بخیر شوید.
🎁 🎁 🎁 🎁 🎁 🎁 🎁 🎁 

صغری خانم، بسته را که باز کرد با اشک و لبخند صدا زد:
زهرا‌! زهره‌! نگفتم خدا بزرگه، این هم از شیرینی شب یلدا، خدا خیرشان بدهد مثل اینکه چند تا خانمهای نوعروس، هزینه تالار و آتلیه و…را دادند به خیریه مسجد که در این سرمای زمستانی، دل بچه‌های مردم را گرم کنند، الهی خوشبخت بشوند و هدیه ازدواجشون را از بی‌بی فاطمه زهرا ( سلام الله علیها) بگیرند……..!!!
☔ ☔ ☔ ☔ ☔ ☔ ☔ ☔ 

ما برای شاد کردن دلهای غمدیده و دستان نیازمند چه برنامه‌ای داریم….؟؟

#تولیدی     #به_قلم_خودم

مگر تو چه امتیازی بر من داری که وقت گرانبهایم را در اختیار تو قرار دهم؟!

شک ندارم که خالق زیبایی ها، آوای تو را دلنشین و جذاب قرار داده اما، نه برای ایجاد تردید و عشق کاذب در مصفا خانه ای، به نام دل!!

چرا گوش دل را به جای دریافت پیام آشنای دوست و بر خلاف طبع فطری اش، بالاجبار وادار به سازش با صداهای گنگ و  نامانوس و وسوسه برانگیز شیطانی کنم که هیچ بهره ای جز ندامت و حسرت ندارد؟

باور نمی کنی؟ بیراهه می گویم؟! اگر چنین است که، پس این همه لغزیدن در مرداب گناه به هوای رسیدن به آرمان های تخیلی و نافرجام از کجا ریشه می گیرد؟ آن  دلهای افسرده و مایوسی که یا از گذشته پوچ و دردناک خود بیمناکند و یا از آینده نامفهوم خویش اندوهناک، پیامشان چیست؟

ألا إن أولياءالله لا خوف عليهم و لا هم يحزنون

هدفم این نیست که کاسه و کوزه این همه ناهنجاری را بر سر موسیقی های خلاف شرع، بکوبم اما یقین دارم که حتما یکی از مهمترین دلایل محرومیت ها و محدودیت ها که مانع از شنیدن ندای یار و معشوق اصلی می شود، همین دل سپردن ها به آواهای موهوم و خیالی آهنگ های سوغاتی شرق و غرب است که از ابتدا با نیت گمراهی و بیراهه رفتن و از یار واقعی غافل ماندن، به عنوان تله ای بزرگ بر سر راهمان نهادند تا در آغاز چشم و گوش دل را، کور و کر سازند و در پی آن، عملا ما را از پیمودن راه حق و حقیقت باز دارند.

نه! حاضر نمی شوم حتی لحظه ای گوش جانم را در اختیار صداهای گنگ و نامفهومت قرار دهم و آن را از دریافت نغمه های الهی محروم سازم. خالق خوبیها، فطرت پاک  من را فقط برای خودش خلق نموده و این شجره طیبه را که پروردگارم به ودیعه در وجود من نهاده، بهایی جز طاعت محض از آن ذات لایزال ندارد و به هیچ بهانه ای حاضر به ارائه آن در مقابل متاع فریبنده دنیا نیست!

إن الدنيا لعب و لهو و زينة و تفاخر بين الأموال و الاولاد….  

#تولیدی  #به_قلم_خودم

اشتباه نکنید! کربلای امروز سقیفه نیست که دست نفاق به هم بدهید و علی را خانه نشین کنید.

امروز روز تبلور حقانیت ولایت و حکومت ائمه اطهار (سلام الله علیهم) است. گذشت آن زمانی که مردم خفته در غفلت دنیا پرستی را فریب دادید و به نام دین بر علیه اسلام و دیانت بر جامعه خلافت کردید.

امروز روز بیداری اندیشه هاست، اگر مردم طالب حقیقت شدند دیگر، سوء استفاده از افکار عمومی و تازاندن اسب بی عدالتی در سرزمین روشنایی ها، معنایی ندارد.

مردم صاحب بصیرت شده اند و دیگر تن به چوب حراج نفاق و شک و تردید نخواهند داد. مردم همه را آزمودند از مدینه تا کربلا و از کربلا تا عصر انتظار یار و شهود خط طلایی ظهور و این سیر تا تحقق بدر کامل مهدویت ادامه دارد.

بساط کفرتان را از بلاد مسلمین برچینید و برای ابد به نیستی و هلاکت بپیوندید چرا که چشمان خفاش گونه تان، هرگز تحمل  تماشای نور ظهور را ندارد و کور خواهید شد و آن وقت است که پشیمانی دیگر سودی ندارد هرچند که همین الآن هم مثل…پشیمان و پریشانید و راه نجاتی جز اسفل سافلین ندارید.

و سيعلمو الذين ظلموا أي منقلب ينقلبون 

​#تولیدی #به_قلم_خودم #روز_گل!  اینکه در تاریخ روز جهانی کودک در کشورهای گوناگون، اختلاف نظرهایی وجود دارد چیزی از اهمیت توجه به کودکان کم نمی شود. هر چند بنیان گذاران این مناسبت مهم، عاملان بی عملی هستند که خود، منشور حقوق کودک را تصویب و امضا کرده و حتی آن را روز گل نامیده اند اما، حقیقتا برگزیدن زمانی خاص برای اهتمام و توجه به حقوق این آینده سازان امری بدیهی و غیر قابل انکار است. حقوقی که در منشور نامعتبر سازمان ملل برای کودکان از امنیت و سلامت و رفاه و آموزش تا، دین و آرمان و عقیده و مسلک و مرام بیان شده، بیش از هزار سال قبل جامع ترین و کامل ترین آن، توسط پیامبر رحمت در قالب دینی به نام اسلام با محتوایی برخاسته از وحی تحت عنوان قرآن کریم، برای همه نسل ها و عصرها به ارمغان آورده شد. در این مکتب نورانی حقوق کودک به عنوان یک انسان از قبل از تولد تا آغاز دوران بلوغ به صورت منشوری کامل و قابل اجرا و اعتماد، بیان گردیده و به جرات می توان گفت: هیچ دینی تا این حد به انسانیت بها نداده است. هر مسلمانی موظف است قبل از هر چیز اقدام به کسب درآمد حلال و مشروع نموده و حتی قبل از به دنیا آمدن کودک زمینه مراقبت های لازم را فراهم آورده و پس از تولد اولین حق کودک بر پدر و مادر، انتخاب نام نیکو و شایسته است زیرا طبق روایات، نام نیک هم در دنیا با آدمی است و هم در آخرت و نام کودک باید یادآور زیبایی های دین و تداعی یاد ائمه اطهار و بزرگان دین باشد. پس از آن والدین باید اهتمام جدی در امر پرورش و آموزش کودک به کار گیرند که به نقل از ائمه (سلام الله علیهم) آموزش باید از قرآن و سنت اخذ شود و آن، راهنمایی اعتقادی کودک به سوی فطرت پاک خدایی اش بوده و پرورش کودک نیز بایستی مطابق با فرامین وحی و مقدم بر آموزش باشد و آن تربیت کودک در راه مستقیم به صورت عملی است که روزانه در نماز، چندین بار از خداوند متعال درخواست می کنیم. طبق روایات کودک باید در هفت سال اول بازی کند و در واقع با مشاهده رفتاری از والدین، مقدمه آموزشهای بعدی فراهم گردد و در هفت سال دوم باید مهیای تعلیم و تربیت و یادگیری صفات نیک اخلاقی و رفتاری در زندگی گشته و در هفت سال سوم است که آنچه را که آموخته،در قالب عمل و به عنوان مشاور والدین به مرحله اجرا درمی آورد. و طبیعی است اگر سیر مراحل تربیتی کودک از ابتدا بر مبنای محکم و شایسته ای استوار باشد، از او جوانی مقتدر و لایق خواهد ساخت که در همه مراحل زندگی می تواند استقلال خود را حفظ و از گرایش به انحرافات و منکرات دور بماند. اگر خمیرمایه پرورش کودک، به نحو صحیح شکل بگیرد قطعا او را از بسیاری از آفت ها خصوصا در فضای مجازی و حقیقی امروز، در امان خواهد داشت. آفت هایی که هر یک به تنهایی می تواند سرنوشت و آینده کودک را با خطرات جدی روبرو سازد از دوستی با افراد منحرف گرفته تا پرسه زدن در ناکجاهای مجازی که پیامدی جز فاصله از خانواده و حمایت والدین مخصوصا مادر، ندارد و حریم امن و گرم خانه را رها کرده و دست به دامان غیر مجازی های حقیقی اعم از اعتیاد و بزهکاری و تکدی گری و…شده، هر چند که همه اینها بر خلاف حقوق رسمی و قانونی کودک بوده و بر مسئولان جامعه از آموزش و پرورش و بهزیستی و کانون پرورش فکری کودکان و نهادهای ذیربط و شورایعالی آموزش و مجلس شورای اسلامی و …لازم است که پیگیر و حامی حقوق کودک بوده و او را از معرض سوء استفاده های جسمی و جنسی همچون وضعیت کودکان کار و یا مسائل کودک آزاری را، به طور جدی دنبال کرده و همه جانبه مدافع عملی حق کودکان بوده و به هیچ قانون و سندی که مخل تربیت کودک است اجازه ورود نداده و حتی در مواقع ضروری با آن به مقابله برخیزند اسنادی همچون 2030 که طرح های کثیف همجنس بازی و کلا جنسیت کودک را مورد تهاجم قرار داده که هیچیک از مفاد آن با جامعه اسلامی ما هماهنگ نیست. پدران و خصوصا مادران نباید کودک را به محیط های اجتماعی و مجازی سپرده و با خیال راحت سرگرم زندگی دنیایی خود شوند بلکه، باید خود را دلسوزترین مربی نسبت به نونهال خویش دانسته و همه مراقبت های عقیدتی و عملی را لحظه به لحظه با کودک سپری کنند تا روزی که شاهد به بار نشستن این هدیه زیبای خداوندی باشند. اسلام برای عدم اجرای حقوق کودک در همه مراحل برنامه های تنبیهی و تعزیری دارد و حتی اگر مادری عامدا جنین خود را سقط کند باید دیه او را بپردازد.  و امروزه مدعیان فریبکار و کودک کش غربی و اروپایی باید در معرض دید کودکان یمنی و بحرینی و افغانی و… منشور جهانی حقوق کودک را آتش بزنند که حتی به کمترین و واقعی ترین نیاز کودک یعنی آرامش و غذا و امنیت نه تنها بهائی ندادند بلکه، روز بروز بر دامنه آتش افروزی های خود افزودند و دستان پلید و افکار شوم و سیاه خود را به خون بی دفاعان بی پناه و بی گناه، آلوده کردند و این خود برگ برنده و عزتی دیگر برای اسلام عزیزی است که کودک را نعمت و رحمت می شمارد و برای لحظه به لحظه زندگی کودک برنامه و هدفی خاص و مقدس دارد. به امید روزی که آزادی کودکان آواره فلسطینی را در سرزمین و خانه خودشان به نام روز جهانی کودک جشن بگیریم.

http://najhlestan.kowsarbloj.ir

​#تولیدی

#به_قلم_خودم

#دلم_می_خواهد_هم_بزنم

#آن_طرف_قضیه

#دیگ_نذری

#طنزانه
امسال بر خلاف هرسال آن عده ای که به، هم زدن دیگ نذری و نذورات محرم، حساسیت داشتند چون، از آب به آسیاب آن ور آبی! ها ریختن، قطره ای عایدشان نشد، از قضا خود خود دیگ نذری را نشانه گرفته و هر کس در هر پست و ریاستی بود این هم زدن را، مایه مباهات دانسته و خانوادگی و گروهی و جناحی کلا، پای دیگ حاضر شدند تا بهتر بتوانند آشی را که پخته اند، هم بزنند!

البته:
آش و هم زدن دیگ به وسیله این بزرگ زاده ها، با مردم عادی یک تفاوت عمده داشت و آن هم اینکه:
این از ما بهتران! با نزدیک شدن انتخابات، یا باید آن کرسی فعلی و قبلی و قبل تری را حفظ می کردند مبادا! موقع عوض کردن روکش بی رنگ و روی آن، خدای ناخواسته یک تازه وارد از راه برسد و این سروران، از بد رنگی و بی در و پیکری آن! خجالت بکشند و اوضاع کمی تا قسمتی غفلتا، شفاف تر بشود!

و یا:

بعضی از ایادی و اذناب مجهول الشفافیت هم که، هنوز طبل آغاز حرکت نواخته نشده و طی مسیر غیر قانونی است، به وسیله هم زدن همین دیگ های همیشه مورد طعن!؟ سوت زنی را آغاز کرده و به افتخار آشنایی با مردم محروم نائل آیند.

در این بین، عده ای هم که سالها بقول معروف دود هیزم خورده و به سر و سینه زده بودند، هر چه فریاد می زدند که:
آقابانو!! هم نزن! داری بد هم می زنی، بابا! دیگر به ته، دیگ رسیدیم، والا بخدا به اندازه کافی به هم زدید! ولی انگار نه انگار، فلش پشت فلش، عکس یادگاری گرفتند با نذری هایی که محرومان همین آبادی، با جان و دل فراهم کرده و آرام و بیصدا مشغول به هم زدن معادله سفره فقرا برای دریافت غذایی گرم از خوان احسان و کرم امامشان بودند.

اما:

گوش شنوا کو؟ هر چه آنان که دستی بر آتش داشتند، فریاد نزن نزن سر دادند آنان آنقدر به نیت رفع سوء تفاهم های جناحی! دیگ های نذری مردم را به هم زدند که ای کاش نمی زدند….!؟