#تولیدی
#به_قلم_خودم

نقش خدیجه کبری با الهام گیری از بیانات رهبری در نوروز 1403

با دقت سخنان رهبری را مطالعه می‌کنم! گویی کلمه به کلمه اش در زمینه جهاد اقتصادی با زندگی این بانوی با کرامت، هماهنگی دارد اما چگونه؟

رهبر معظم انقلاب هم در پیام لحظه تحویل سال و هم در بیاناتشان در دیدار با مردم، مهمترین مسئله را بهبود وضع اقتصادی و حل مشکلات، با تکیه بر نیروهای مردمی دانسته و حتی مشارکت‌های اقتصادی خُرد را هم مورد تاکید قرار دادند. براستی اقتصاد و بهبود وضع مالی یک جامعه چه ارتباطی با پیشرفت معنویت و موفقیت‌های فرهنگی و اجتماعی دارد؟

در پاسخ
به یاد نقش بانویی بی‌بدیل در صدر اسلام می‌افتم که با آن وجاهت اجتماعی و اقتدار مالی و خواستگاران متعدد از سران قبیله‌های معروف، تمام هستی و دارایی خویش را در خدمت رسول خدا نهاد تا با کمک گرفتن از پشتوانه مالی و اقتصادی این بانوی مکرمه، اهداف عالیه دین را در جامعه تحقق بخشد، و از آن در راه احیا و گسترش و توسعه تمدن جهانی اسلام بهره ببرد.

چرا که
کار تدوین و تبلیغ الگوی جامعه قرآنی، نیاز به هزینه زیاد و سرمایه‌گذاری عظیم دارد.
دینی که به ما امر فرموده حتی در قنوت نمازمان خیر دنیا و آخرت را بخواهیم و دنیا را مزرعه آخرت معرفی می‌کند، و حتی در قرآن کریم برای بهشتیان! تنها وعده معنوی نداده بلکه از نعمتهای رفاهی، بارها و بارها نام برده و متذکر شده، آیا ممکن است اداره امور مسلمین بدون پشتوانه مالی و توان اقتصادی صورت پذیرد؟ هرگز!

علت این امر آن است که انسان موجودی دو بُعدی و متشکل از روح و جسم است و در هر دو زمینه باید تقویت و تامین گردد.

از طرفی اداره جامعه چه در زمان صلح و چه در هنگام دفاع، نیاز به هزینه زیادی دارد همچنین، برقراری روابط بین‌المللی و آباد کردن شهرها و حتی توسعه روحیه خدا محوری در قالب امور فرهنگی و اجتماعی، لازمه‌اش باز بودن دست رهبران جامعه در امور اقتصادی است.

به تعبیری اقتصاد فقط یک وضع مالی خوب و ساده نیست بلکه، پایه و اصل و یکی از ارکان مهم تشکیل حکومت اسلامی است.
و
علت اینکه به تعبیری دشمن هم، در این زمینه زیاد خود را به در و دیوار می‌زند و توطئه می‌کند همین است که، بخوبی دریافته‌اند که اگر امت اسلامی را خلع سلاح اقتصادی بکنند، به راحتی جبهه فرهنگی و اعتقادی را هم فتح خواهند کرد.

البته سوء برداشت نشود که اگر مسلمانان در شرایط سخت قرار گرفتند، همه بی‌دین می‌شوند نه! بلکه منظور این است که ضعف اقتصادی عامل مهمی در عقب ماندگی فرهنگی و اجتماعی است و اگر اقتصاد در یک جامعه اسلامی، اصلاح شد سایر مشکلات نیز حل خواهد شد.

و حال در حد قطره‌ای، اوج عظمت و ایثار این بانوی موحد و با بصیرت مشخص می‌شود که، در آن شرایط بحرانی و وجود آن همه دشمنی و خصومت از طرف سران کفر، که سد راه نبی مکرم اسلام بود چگونه سعه صدر و گذشت یک بانوی معتقد توانست، نهال نو‌‌رس معنویت و توحید را بارور سازد و آن را به درختی تنومند و ریشه‌دار بدل کند که، اصلها‌ ثابت باشد و فرعش سدرة المنتهی در عرش اعلی.

و اینچنین است نقش آفرینی یک زن در ترسیم و ترویج اسلام ناب در سایه حمایت و هدایت فرستاده خاص خداوند!

#تولیدی
#به_قلم_خودم

#حَوِّلْ_حَالِنَا_إِلَیٰ_أَحْسَنِ_الْحَال_یعنی_چه؟

یکی از دعاهای تحویل سال نو، دعای معروف یا مقلب القلوب و … است که در انتهای آن از خدا درخواست بهترین حال! را داریم. حتی حال خوب نه! بلکه بالاتر از آن، یعنی بهترین حال روحی که برای یک انسان متصور است. این حالت چگونه است؟
شاید:
بارها در مجالس شاد و یا عقد و عروسی بوده ولی دلخوش نبوده‌اید و یا برعکس گاهی انسان در مجلس عزا و مصیبت نشسته ولی سر حال و دلشاد است. تعجب نکنید!
مثلا
فرض کنید مجلسی که به ظاهر شاد اما همراه با گناه و نافرمانی خداوند است، نه تنها حال انسان را خوب نمی‌کند بلکه، آدمی را از محبوب و معبودش دور هم می‌سازد اما بفرض: شب قدر یا لحظه افطار یا حتی ایامی که در مجلس عزا و مصیبت ائمه اطهار هستیم یک احساس رضایت درونی داریم هر چند که، ظاهرا اسباب نشاط و سروری برپا نیست. چرا؟
چون حال خوب و نشاط درونی ریشه در ارتباط معنوی و روحی انسان با خالق خویش دارد یعنی به تعبیر قرآن کریم:
«تنها با یاد خدا دلها آرام می‌گیرد.» پس:

اینکه ما در زمان تحویل سال از خداوند، حال خوب را مسئلت می‌کنیم، در اصل آن ایمان و معنویتی را طلب می‌‌نمائیم که بالاترین و برترین حالات ممکن را برای ما خَلق می‌کند و نشاط و سروری وصف ناپذیر را به ما هدیه می‌دهد.

پس بیائیم به پیشواز سالی برویم که همه لحظه‌ها و ساعاتش احسن الحال باشد و سالی پربار و خوش یمن برای همه ارکان زندگی‌‌مان باشد انشاءالله

#تولیدی
#به_قلم_خودم

#برترین_حال_خوب_کدام_است؟

اگر شما از دهها نفر سوال کنید که:
بهترین لحظه عمر شما چه زمانی است؟ پاسخ‌های متفاوتی می‌شنوید مثلا:

روز تولد، سر سفره عقد، اولین زیارت، پیاده روی اربعین، عید نوروز، شب قدر، عید غدیر، بهار طبیعت و …بله! همه اینها می‌تواند بهترین لحظه زندگی یک فرد باشد اما، آن بهار و تولد و قدر واقعی کدام است؟

یکی از نام‌های حضرت حجت (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) #ربیع #الانام به معنای بهار آدمهاست! به نظر شما بهار آدمها یعنی چه؟

از دو دیدگاه به این واژه ترکیبی نگاه می‌کنیم:
یکی اینکه با فرا رسیدن فصل بهار و سرسبزی طبیعت، آدم‌ها به یک نشاط و طراوت خاصی می‌رسند.
اما
از نگاه دیگر:طبق روایات به این دلیل به امام عصر (علیه‌السلام) ربیع الانام گفته شده که:
ربیع به معنای باران بهاری است یعنی چه؟ بالاخره ربیع به فصل بهار گفته می‌شود یا به باران بهاری؟!
گفته‌اند:
بهار! بهار نمی‌شود مگر، با بارانی که بر سر کل موجودات عالَم و گل سر‌سبد آفرینش یعنی آدمیان می‌بارد و به واسطه آن باران رحمت است که بهار بوجود می‌آید! چه می‌گویم؟
یعنی این بهار طبیعت، صرفا یک فعل و انفعالات ظاهری نیست بلکه این تحول موجودات، ریشه در اصالتی عظیم‌تر و فراتر از عوامل مادی و طبیعی دارد و آن، وجود امام حیّ و حاضر است مگر:
در
زیارت جامعه نمی‌خوانیم:
وَ بِکُم یُنَزّل الْغَیْث
به وسیله شما و به یُمن وجود پر خیر و برکت شماست که از آسمان باران نازل می‌شود و این نزول فقط امور طبیعی مثل برف و باران نیست بلکه:

آنچه خیر است به دست شما و به امر خداوند بر خَلق نازل می‌گردد کما اینکه در حدیث کسا هم می‌خوانیم:
و خلق نکردم آسمان و زمین و … را مگر به سبب وجود شما اهل بیت (سلام الله علیهم)
پس
بهار حقیقی همان وجود و حضور حضرت است که توجه او به عالم و آدم است که سرسبزی و طراوت می‌آفریند و بهار را خلق می‌کند و بهار واقعی‌‌تر در ظهور آن حضرت است که:
رنج و درد از کل جهان و دلهای انسانها، رخت برمیبندد و نشاط و سرزندگی، دنیا و دلها را فرا می‌گیرد و در آن روز نه اثری از ظلم است و نه رد پایی از ظالم.
اللهم عجل فرجه و سهّل مخرجه

#تولیدی
#به_قلم_خودم

بهار فصل سرزندگی و امید است که این شور و نشاط را، در جوانه و شکوفه آن درخت خشکیده گوشه حیاط می‌بینیم.

می‌گویند بهار نشانه‌ای از قیامت است یعنی چه؟
یعنی اصلا مرگ و مماتی برای انسانِ همیشه جاوید وجود ندارد، مگر ممکن است خلیفة الله باشی اما ماندگار نه؟
هرگز!
پس! این عالی‌ترین و بی‌نظیرترین تابلوی ترسیم شده از نور و امید است که در قاب گلهای معطر و شکوفه‌های سفید و صورتی، هر ساله خودنمایی می‌کند پس:

#ناامیدی ممنوع

وقتی آن شاخه خشکیده و بی‌ثمر، ناگهان به بار می‌نشیند و بار و بَر می‌دهد، تو ای انسان!
در رسیدن به آرزوهای پیچیده‌ات کمتر از گل گیاه نیستی!
پس…
افکار و اوهام یأس و نومیدی را به امواج خروشان رودهای بهاری بسپار و خود را در آغوش مهربانی و محبت خدایی رها کن و سبکبار به مسیر روشنت ادامه بده که:

اندکی صبر فرج نزدیک است

بهار رویش و پویش دلها و جانها بر همه دوستان عزیز و خوبان مهربان، مبارک و گوارا باد.

#تولیدی
#به_قلم_خودم
#سبک_زندگی_فاطمی

امام حسن مجتبی (علیه‌السلام) می‌فرماید:
شب تا صبح، خواب به چشمانم نیامد و مرتبا نجوای مادر را که در حال قیام و قنوت بود، گوش می‌دادم تا بلکه شاهد دعای مادر، برای اهل خانه و فرزندان باشم اما دردانه رسول الله، معرفتش بالاتر از آن بود که به خود بیندیشد و مرتبا برای مردم دعا می‌کرد و نهایتا و پس از مناجاتی طولانی، دعای مختصری برای اهل بیت خود نمود.

پس از نماز پرسیدم: مادر جان چرا اول برای مردم و در انتها، ما را دعا کردی؟
فرمود:
اول همسایه بعد اهل خانه! (مضمون)

عده‌ای چنین برداشت کرده‌اند که، فقط در دعا نمودن است که باید دیگران را بر خود مقدم داشت و یا بعضی گمان می‌کنند منظور از همسایه، همان چاردیواری ظاهری است اما:
معرفت و کرامت بانویی که سیده زنان دنیا و آخرت است بسی والاتر و ژرف‌تر از این است که افکار و همتش، کوتاه و منحصر به این محدوده باشد بلکه:

ألْجار ثُمَّ الدّار
یعنی:
ای مسلمان!
در همه امور زندگی به یاد دیگران باش! خواه در مسائل اقتصادی باشد و همنوع تو در مضیقه مادی، و خواه در امور دینی و اعتقادی و تربیتی باشد، مثل مسلمانی که پدر یا مادر خود را از دست داده و تو او را می‌شناسی و می‌توانی سرپرستی علمی و فرهنگی او را به عهده گرفته و او را نماز خوان و متعهد بار آوری!
و
بدان! که همسایه فقط منحصر به چاردیواری اطراف خانه‌ات نیست بلکه:

هم محله‌ای تو، همشهریان و هموطنانت‌ همه به نوعی همسایه تواند و هر دو در قبال یکدیگر مسئولیت دارید. چنانکه یکی برای حفظ امنیت تلاش می‌کند و آن یکی مایحتاج تو را به دستت می‌رساند و دیگری برای علم اندوزی تو تلاش می‌کند.

و
مهمتر آنکه، مردم سرزمین‌های دیگر که با تو هم عقیده و یا همفکرند نیز با تو همسایه‌اند مگر نه اینکه:
مثل:
فلسطین و غزه و سوریه و لبنان و یمن و … خود را به مخاطره انداخته‌اند تا دشمن سراغ تو نیاید؟
آیا!
شرط همسایگی و مروت آن نیست که به دادشان برسیم و به یادشان باشیم یا اینکه بر خلاف این رویه بشر دوستانه، فریاد اعتراض برآوریم که:

حق و حقوق ما را به بیگانه دادند؟ ما خود نیازمند‌تریم!
الحق
که بی‌انصافی بزرگی است که جان و مال خود را فدا کنند و جگر گوشه‌هایشان پرپر شوند و آدمی، بی‌تفاوت از این قضیه عبور کند و بگوید: چه ربطی به ما دارد؟
آیا این سبک زندگی فاطمی است؟ آیا دفاع او در مقابل دشمنان فقط، برای آرامش خانواده‌اش بود یا به نفع همه مسلمانان؟
پس:
بیاییم خود را به زینت این آداب و وظایف یک مسلمان راستین بیاراییم و بیش از پیش به فکر نجات مظلومان از شر ظالمان در سراسر عالَم، در حد توان و امکانات خود باشیم ولو در حد یک دعا باشد.

پ.ن.
دقت شود رعایت حقوق همسایه در محدوده شرعی و احکام، قوانین خاص خود را دارد و این تعبیر که در متن فوق از همسایگی شد نیز، شرایط ویژه خودش را دارد که نباید با یکدیگر اشتباه شود.