✅ زیارت‌ عاشورا شاه‌ کلید رفع‌ مشکلات

✍ امام صادق (ع) به صفوان می‌فرماید: «زیارت عاشورا را بخوان و از آن مواظبت کن؛ به درستی که من چند خیر را برای خواننده آن تضمین می‌کنم، نخست زیارتش قبول شود، دوم سعی و کوشش وی شکور باشد، سوم حاجات او هرچه باشد از طرف خداوند بزرگ برآورده شود و نا امید از درگاهش برنگردد، زیرا خداوند وعده خود را خلاف نمی‌کند».

❣امام صادق (ع) به صفوان می‌فرماید:
«هر گاه حاجتی پیدا کردی، این زیارت را بخوان که برآورده می‌شود».

📚 بحارالانوار - جلد98 صفحه300

سلوک

🔴 مرد اگر مثل امام رضاش غیور باشد چه شود!

📖 در مشهد، به خدمت مقام معظم رهبری شرفیاب شدم. صحبت از کرامات حضرت رضاعلیه‌السلام شد. آقا فرمودند: من بچه بودم که به مسجد پدرم در بازار می‌رفتیم. در مسجد، مکبری بود به نام کربلایی که نابینا بود و حتی به او کربلایی رضای عاجز می‌گفتند. (آقا فرمودند که مشهدی‌ها به نابینا عاجز می‌گویند.) کربلایی رضای عاجز به مسجد می‌آمد و تکبیر می‌گفت. ما بچه بودیم و سال‌ها بود که او را می‌شناختیم و کوری او را دیده بودیم. روزی من پیش پدرم بودم که این کربلایی رضا آمد، اما بینا شده بود. پدرم از او پرسید: کربلایی رضا من را می‌بینی؟ گفت: بله آقا و سپس قیافه پدر من را شرح داد.

پدرم شنیده بودند که کربلایی شفا گرفته است و می‌خواستند خودشان ببینند. من هم آن‌جا بودم و دیدم همان کربلایی رضایی که هر روز کور می‌آمد، امروز بینا شده بود. این کربلایی دختری داشت که در وقت کوری دست کربلایی را می‌گرفت و پدر نابینایش را به مسجد می‌آورد. بعد از اینکه در مسجد مستقر می‌شد، دیگر به کسی نیاز نداشت. ما جستجو کردیم که چرا شفا داده‌اند. گفتند: سال‌ها بود که این دختر بچه دست کربلایی را می‌گرفت و به مسجد می‌آورد. کم‌کم دختر بزرگ شد و به‌اصطلاح آب و رنگی پیدا کرده بود.

روزی بعضی از بچه‌های بازار متلکی گفته بودند و کربلایی هم شنیده بود. او نتوانسته بود تحمل کند و به دخترش گفته بود دست من را بگیر و مرا به حرم ببر. در حرم، کربلایی به دخترش می‌گوید تو برو خانه من این‌جا می‌مانم. او به امام رضاعلیه‌السلام عرض کرده بود: آقا! من سال‌هاست که نابینا هستم و حتی یک‌بار هم گله نکردم، زندگی من با فقر گذشته است، اما یک‌بار هم گله نکردم و گفتم تقدیر خداست و من هم راضی هستم به رضای خدا، اما تعرض به ناموسم را تحمل نمی‌کنم؛ یا من را شفا بدهید یا همین‌جا مرگم بدهید. من دیگر طاقت ندارم متلک‌های مردم را به ناموس خودم تحمل کنم. کربلایی به حضرت متوسل می‌شود و بعد از مدتی خوابش می‌برد. در خواب، حضرت رضاعلیه‌السلام او را شفا می‌دهند. مقام معظم رهبری خودشان این داستان را نقل کردند و فرمودند من خودم این جریان را دیده‌ام.

📚 منبع: بیانات حضرت آیت‌الله مصباح در جمع بسیج دانشجویی خوزستان و دانشگاه شهید چمران اهواز - 1391/04/17

#تولیدی
#به_قلم_خودم

نقش خدیجه کبری با الهام گیری از بیانات رهبری در نوروز 1403

با دقت سخنان رهبری را مطالعه می‌کنم! گویی کلمه به کلمه اش در زمینه جهاد اقتصادی با زندگی این بانوی با کرامت، هماهنگی دارد اما چگونه؟

رهبر معظم انقلاب هم در پیام لحظه تحویل سال و هم در بیاناتشان در دیدار با مردم، مهمترین مسئله را بهبود وضع اقتصادی و حل مشکلات، با تکیه بر نیروهای مردمی دانسته و حتی مشارکت‌های اقتصادی خُرد را هم مورد تاکید قرار دادند. براستی اقتصاد و بهبود وضع مالی یک جامعه چه ارتباطی با پیشرفت معنویت و موفقیت‌های فرهنگی و اجتماعی دارد؟

در پاسخ
به یاد نقش بانویی بی‌بدیل در صدر اسلام می‌افتم که با آن وجاهت اجتماعی و اقتدار مالی و خواستگاران متعدد از سران قبیله‌های معروف، تمام هستی و دارایی خویش را در خدمت رسول خدا نهاد تا با کمک گرفتن از پشتوانه مالی و اقتصادی این بانوی مکرمه، اهداف عالیه دین را در جامعه تحقق بخشد، و از آن در راه احیا و گسترش و توسعه تمدن جهانی اسلام بهره ببرد.

چرا که
کار تدوین و تبلیغ الگوی جامعه قرآنی، نیاز به هزینه زیاد و سرمایه‌گذاری عظیم دارد.
دینی که به ما امر فرموده حتی در قنوت نمازمان خیر دنیا و آخرت را بخواهیم و دنیا را مزرعه آخرت معرفی می‌کند، و حتی در قرآن کریم برای بهشتیان! تنها وعده معنوی نداده بلکه از نعمتهای رفاهی، بارها و بارها نام برده و متذکر شده، آیا ممکن است اداره امور مسلمین بدون پشتوانه مالی و توان اقتصادی صورت پذیرد؟ هرگز!

علت این امر آن است که انسان موجودی دو بُعدی و متشکل از روح و جسم است و در هر دو زمینه باید تقویت و تامین گردد.

از طرفی اداره جامعه چه در زمان صلح و چه در هنگام دفاع، نیاز به هزینه زیادی دارد همچنین، برقراری روابط بین‌المللی و آباد کردن شهرها و حتی توسعه روحیه خدا محوری در قالب امور فرهنگی و اجتماعی، لازمه‌اش باز بودن دست رهبران جامعه در امور اقتصادی است.

به تعبیری اقتصاد فقط یک وضع مالی خوب و ساده نیست بلکه، پایه و اصل و یکی از ارکان مهم تشکیل حکومت اسلامی است.
و
علت اینکه به تعبیری دشمن هم، در این زمینه زیاد خود را به در و دیوار می‌زند و توطئه می‌کند همین است که، بخوبی دریافته‌اند که اگر امت اسلامی را خلع سلاح اقتصادی بکنند، به راحتی جبهه فرهنگی و اعتقادی را هم فتح خواهند کرد.

البته سوء برداشت نشود که اگر مسلمانان در شرایط سخت قرار گرفتند، همه بی‌دین می‌شوند نه! بلکه منظور این است که ضعف اقتصادی عامل مهمی در عقب ماندگی فرهنگی و اجتماعی است و اگر اقتصاد در یک جامعه اسلامی، اصلاح شد سایر مشکلات نیز حل خواهد شد.

و حال در حد قطره‌ای، اوج عظمت و ایثار این بانوی موحد و با بصیرت مشخص می‌شود که، در آن شرایط بحرانی و وجود آن همه دشمنی و خصومت از طرف سران کفر، که سد راه نبی مکرم اسلام بود چگونه سعه صدر و گذشت یک بانوی معتقد توانست، نهال نو‌‌رس معنویت و توحید را بارور سازد و آن را به درختی تنومند و ریشه‌دار بدل کند که، اصلها‌ ثابت باشد و فرعش سدرة المنتهی در عرش اعلی.

و اینچنین است نقش آفرینی یک زن در ترسیم و ترویج اسلام ناب در سایه حمایت و هدایت فرستاده خاص خداوند!

#تولیدی
#به_قلم_خودم

#حَوِّلْ_حَالِنَا_إِلَیٰ_أَحْسَنِ_الْحَال_یعنی_چه؟

یکی از دعاهای تحویل سال نو، دعای معروف یا مقلب القلوب و … است که در انتهای آن از خدا درخواست بهترین حال! را داریم. حتی حال خوب نه! بلکه بالاتر از آن، یعنی بهترین حال روحی که برای یک انسان متصور است. این حالت چگونه است؟
شاید:
بارها در مجالس شاد و یا عقد و عروسی بوده ولی دلخوش نبوده‌اید و یا برعکس گاهی انسان در مجلس عزا و مصیبت نشسته ولی سر حال و دلشاد است. تعجب نکنید!
مثلا
فرض کنید مجلسی که به ظاهر شاد اما همراه با گناه و نافرمانی خداوند است، نه تنها حال انسان را خوب نمی‌کند بلکه، آدمی را از محبوب و معبودش دور هم می‌سازد اما بفرض: شب قدر یا لحظه افطار یا حتی ایامی که در مجلس عزا و مصیبت ائمه اطهار هستیم یک احساس رضایت درونی داریم هر چند که، ظاهرا اسباب نشاط و سروری برپا نیست. چرا؟
چون حال خوب و نشاط درونی ریشه در ارتباط معنوی و روحی انسان با خالق خویش دارد یعنی به تعبیر قرآن کریم:
«تنها با یاد خدا دلها آرام می‌گیرد.» پس:

اینکه ما در زمان تحویل سال از خداوند، حال خوب را مسئلت می‌کنیم، در اصل آن ایمان و معنویتی را طلب می‌‌نمائیم که بالاترین و برترین حالات ممکن را برای ما خَلق می‌کند و نشاط و سروری وصف ناپذیر را به ما هدیه می‌دهد.

پس بیائیم به پیشواز سالی برویم که همه لحظه‌ها و ساعاتش احسن الحال باشد و سالی پربار و خوش یمن برای همه ارکان زندگی‌‌مان باشد انشاءالله

#تولیدی
#به_قلم_خودم

#برترین_حال_خوب_کدام_است؟

اگر شما از دهها نفر سوال کنید که:
بهترین لحظه عمر شما چه زمانی است؟ پاسخ‌های متفاوتی می‌شنوید مثلا:

روز تولد، سر سفره عقد، اولین زیارت، پیاده روی اربعین، عید نوروز، شب قدر، عید غدیر، بهار طبیعت و …بله! همه اینها می‌تواند بهترین لحظه زندگی یک فرد باشد اما، آن بهار و تولد و قدر واقعی کدام است؟

یکی از نام‌های حضرت حجت (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) #ربیع #الانام به معنای بهار آدمهاست! به نظر شما بهار آدمها یعنی چه؟

از دو دیدگاه به این واژه ترکیبی نگاه می‌کنیم:
یکی اینکه با فرا رسیدن فصل بهار و سرسبزی طبیعت، آدم‌ها به یک نشاط و طراوت خاصی می‌رسند.
اما
از نگاه دیگر:طبق روایات به این دلیل به امام عصر (علیه‌السلام) ربیع الانام گفته شده که:
ربیع به معنای باران بهاری است یعنی چه؟ بالاخره ربیع به فصل بهار گفته می‌شود یا به باران بهاری؟!
گفته‌اند:
بهار! بهار نمی‌شود مگر، با بارانی که بر سر کل موجودات عالَم و گل سر‌سبد آفرینش یعنی آدمیان می‌بارد و به واسطه آن باران رحمت است که بهار بوجود می‌آید! چه می‌گویم؟
یعنی این بهار طبیعت، صرفا یک فعل و انفعالات ظاهری نیست بلکه این تحول موجودات، ریشه در اصالتی عظیم‌تر و فراتر از عوامل مادی و طبیعی دارد و آن، وجود امام حیّ و حاضر است مگر:
در
زیارت جامعه نمی‌خوانیم:
وَ بِکُم یُنَزّل الْغَیْث
به وسیله شما و به یُمن وجود پر خیر و برکت شماست که از آسمان باران نازل می‌شود و این نزول فقط امور طبیعی مثل برف و باران نیست بلکه:

آنچه خیر است به دست شما و به امر خداوند بر خَلق نازل می‌گردد کما اینکه در حدیث کسا هم می‌خوانیم:
و خلق نکردم آسمان و زمین و … را مگر به سبب وجود شما اهل بیت (سلام الله علیهم)
پس
بهار حقیقی همان وجود و حضور حضرت است که توجه او به عالم و آدم است که سرسبزی و طراوت می‌آفریند و بهار را خلق می‌کند و بهار واقعی‌‌تر در ظهور آن حضرت است که:
رنج و درد از کل جهان و دلهای انسانها، رخت برمیبندد و نشاط و سرزندگی، دنیا و دلها را فرا می‌گیرد و در آن روز نه اثری از ظلم است و نه رد پایی از ظالم.
اللهم عجل فرجه و سهّل مخرجه