#تولیدی

#به_قلم_خودم

#یک_نکته

زندگی مانند یک نماز است از اذان شروع و با شهادتین و سلام بر ائمه و ملائک خاتمه می‌یابد.
در این بین اگر سهوا خطایی کردی! او عظیم العفو است و اگر عمدا به گناه افتادی! حَسَنَ التَّجاوز است.
پس:
اگر گناهان حتی به عظمت کوهها و زیادی کَف دریاها باشد، قطعا و حتما می‌بخشد اما:

شرط اول قدم آن است که مجنون باشی
یعنی:
بی‌ریا و خالصانه و با پای دل بیایی.

#انتخابات #1400
#قانون #اساسی

#اصل #صد #و #چهاردهم #قانون #اساسی

رییس‏ جمهور برای‏ مدت‏ چهار سال‏ با رای‏ مستقیم‏ مردم‏ انتخاب‏ می‏ شود و انتخاب‏ مجدد او به‏ صورت‏ متوالی‏ تنها برای‏ یک‏ دوره‏ بلامانع است‏ .

#اصل #صد #و #پانزدهم #قانون #اساسی

رییس‏ جمهور باید از میان‏ رجال‏ مذهبی‏ و سیاسی‏ که‏ واجد شرایط زیر باشند انتخاب‏ گردد: ایرانی‏ الاصل‏، تابع ایران‏، مدیر و مدبر، دارای‏ حسن‏ سابقه‏ و امانت‏ و تقوی‏، مومن‏ و معتقد به‏ مبانی‏ جمهوری‏ اسلامی‏ ایران‏ و مذهب‏ رسمی‏ کشور .

#تولیدی

#به_قلم_خودم

#نار_چیست

أجرنا من النار یا مجیر
خلصنا من النار یا رب

عزیزترین ماه سال ، رمضان است و اوج معرفت و عبودیت در این ماه مبارک ، دو مناسبت مهم ، یکی ولادت کریم اهل بیت آقا امام حسن مجتبی علیه السلام و دیگری شهادت مولی الموحدین علی ابن ابیطالب سلام الله علیه است .
جای سؤال است که چرا در این دو ایام و لیالی گرانقدر و عزیز ، بیش از هر چیز دعای نجات و خلاصی از آتش را زمزمه می کنیم ؟ براستی این آتش و این نار چیست ؟

وقتی می گوییم : أجرنا و یا خلصنا یعنی خدایا ما را پناه بده از آتش و رهایی بخش از این نار سوزان !
با کمی تأمل در معنای عبارت ، در می یابیم که :
کسانی درخواست نجات میکنند که در بلا و مصیبت غرق باشند و الا آتش دوزخ که هنوز برای عالمیان محقق نشده و یا خدای ناخواسته عذاب برزخی برای زندگان آشکار نشده ، پس این بندگان خدا در دو شب مهم سال ، آنهم شهرالله از چه عذابی به خدا پناه می جویند ؟!

طبق روایت ها و سخنان بزرگان ، ما هم اکنون در آتش دنیا هستیم و این نار بر ما محیط است و تسلط دارد ، البته نه آتش هیزم و امثال آن بلکه ، آتش هوای نفس و خودپرستی و لذتهای حیوانی و آمال و آرزوهای پوچ و زود گذر !
به عبارتی ، این شعله های سوزان درون خود ماست ، آتش حسادت ، کبر ، ریا ، طمع ، یأس و ناامیدی ، دروغ و تهمت و دهها نمونه دیگر مانند آلوده شدن در دام فسادها و فتنه ها ، هم نشینان نامناسب ، عاق والدین ، بی حیایی و بی عفتی و ….

به تعبیر امام خمینی رحمت الله علیه ، هر چه در برزخ و قیامت از عذابهای گوناگون نعوذ بالله به بنده می رسد ، نتیجه عملکرد خود اوست و از خارج از نفس انسان که منبع تمایلات دنیایی و وسوسه های شیطانی است ، عذابی شامل انسان نمی شود . بقول شاعر :
تو خود حجاب خودی پرده از میان بردار
وشاید :
این حجاب حائل بین بنده و مولا همان تعبیر پل صراط باشد که از شمشیر برنده تر است چرا ؟
چون وقتی پای عقل و هوای نفس به میان می آید ، بسی اراده و ایمان لازم است که از هوای نفس بگذرد و خدا را برگزیند !
اما
از آنجا که ناامیدی طبق فرموده قرآن کریم کار و عمل کافران است ، خداوند ما را بر این خوان گسترده دعایی که اجابتش قطعی است فرا خوانده تا گناهان یک عمر را نه تنها محو سازد بلکه بجای آن ، حسنات را ثبت و ضبط فرماید فلذا فرموده اند :

سبقت رحمته غضبه
مبادا این فرصت طلایی را از دست بدهیم !

#بسم_الله_‌الرحمن_الرحیم

#تولیدی

#به_قلم_خودم

#با #دین #زندگی #کنیم

اگر به مضمون دعاها که از ائمه و اهل بیت (سلام‌الله‌علیهم) وارد شده دقت کنید به خوبی نشاط و سرزندگی ناشی از زندگی دینی را در محتوای آنها می‌یابید.
اینکه معصومین ما مرتبا در دعاهایی مثل مناجات شعبانیه و یا دعای ابوحمزه و سایر ادعیه طلب خیر و رحمت و مغفرت می‌کنند فقط برای عالَم قبر و مردن نیست.

و اینکه امام با خدای خود نجوا می‌کند که:
کسالت و تنبلی را از من دور کن!
و عیش و خوشی من را کامل گردان!
و یا نشاط قلبی به من عطا کن
و نظایر اینها!!!
معنای همان درخواستی است که در زیارت عاشورا از خداوند طلب می‌کنید:

اللهم اجعل محیای محیا محمد و آل محمد
یعنی:
مهمترین بخش سرنوشت‌ساز زندگی ما در مرحله اول این جهان است حتی اگر طالب شهادت هم باشی باز پله آخر است! یعنی تا خوب زندگی نکنی، تا سَبْک زندگیت را بر مدار محبت شیرین الهی استوار نکنی، هرگز مماتی ممات محمد و آل محمد نصیبت نمی‌شود.

چه می‌گویم؟
حرفم این است که دین اسلام برای زندگی کردن صحیح آمده و الا این همه دستور و آیات و روایات در باب اخلاق و معاشرت و لقمه حلال و آداب زندگی و بخشش و ایثار آیا برای خانه آخرت است؟ نه! چرا؟
چون:
الدنیا مزرعة الآخرة پس:
طالب هر چه هستی باید قدم اول را در همین کره خاکی برداری و آن پله آخر خواه شهادت یا مرگ طبیعی باشد قُتِلوا أو ماتوا پاداش و اجر خودش را دارد.
هدف از طرح این مسئله چیست؟
متاسفانه مدلهای زندگی غربی امروز با تقسیم دوره‌های عمر به کار و بازنشستگی و القابی نظایر آن، افراد را در مقطع سنی خاص و صرفا پس از چند دهه کار و تلاش، منفعل و افسرده می‌سازند بگونه‌ای که بعضا اشخاص امید و روحیه مثبت خود را از دست داده و احساس بیهودگی و اضافه بودن می‌کنند در حالی که بقول استاد قرائتی، در اسلام چیزی بنام بازنشستگی نداریم و ائمه ما تا آخرین لحظه عمر خود در حال تلاش و مجاهدت و کار بودند.
پس:
یادمان باشد که:
اولا دین برای بهتر زندگی کردن آمده و دستوراتش دقیقا منطبق با یک سبک سرشار از امید و نشاط و کار و تلاش است.
ثانیا:
در هر شغل و سن و مرحله‌ای هستیم باید به آینده خوشبین و امیدوار باشیم همانطور که امام و رهبر انقلاب بارها فرموده‌اند.
ثالثا:
فرصتها را از دست ندهیم و یک یا علی بگوییم و در هر درجه علمی و معنوی و اجتماعی هستیم با تلاشی سازنده به فکر فردایی بهتر برای خود و نسل آینده باشیم.
و نهایتا هیچ کار و خدمتی را کوچک ندانیم و مطمئن باشیم که هر قدمی برای خدا برداریم او می‌بیند.

#تولیدی

#به_قلم_‌خودم

چرا حضرت زینب کبری (سلام‌الله‌علیها) فرمود:

ما رَأَیْتُ إلّا جَمیلَا
آیا
شهادت هفتاد و دو تن در یک روز و شهادت شش ماهه برادر و فریاد #یا #غیاث #المستغیثین امام و مولای خود در گودی قتلگاه و یا اسارت چهل روزه و شهادت یادگار سه ساله برادر، زیبایی دارد؟
و یا آتش زدن خیمه‌ها و جدا شدن دستان علمدار کربلا و آواره شدن اهل حَرَم زیباست؟
معمولا
آدمی! چیزی را زیبا می‌داند که یا برایش جلوه و جاذبه داشته و یا تمایل و علاقه‌ای به وقوع و یا وجود آن داشته باشد.
اما
آیا #عقیله #بنی #هاشم مایل به دیدن چنین صحنه‌هایی بود؟
اجازه دهید:
کمی از اوضاع آمال و آرزوهای محدود دنیایی، فراتر برویم و اهداف آرمانی و مقدس را دنبال کنیم تا متوجه دلیل فرمایش این بانوی کربلایی شویم.
گاهی بلایی به انسان می‌رسد و خواسته یا ناخواسته در برابر آن صبر و بردباری می‌نماید و در مقابل منتظر پاداش عظیمی از طرف خداوند متعال است.
ولی
تربیت شدگان مکتب وحی، نه تنها مصائب دنیا را، بلا نمی‌دادند بلکه آن را هدیه و فضلی از جانب خداوند دانسته و در ازای صبر در مقابل اینگونه امتحانات و ابتلائات نه تنها، انتظار پاداش و اجر و مزدی ندارند بلکه، خود را ملزم به صبر و شکر و بالاتر از همه، احساس رضایت قلبی از وضع موجود دانسته، و فقط به انجام تکلیف و وظیفه به احسن وجه و مقبول رضای حق اندیشیده و تا رسیدن به هدف نهایی و تحقق آرمانهای مشروع دین اسلام، تلاش و مجاهدت می‌نمایند و این، برای آنان بزرگترین اجر و پاداش و ثواب است.
لذا
آنچه در حادثه کربلا، جمیل و زیبا بود:
اولا: امتحان از طرف صاحب جمال یعنی حضرت رب‌العالمین بود و هر نقشی خالق زیبایی‌ها بزند زیبا و دوست داشتنی است چه در جهت میل قلبی آل عترت باشد و چه ظاهرا در جهتی دیگر چرا که، مهم خواسته دوست است نه میل شخصی …….
ثانیا:
این موهبت و منت بزرگی از طرف خداوند و صاحب جمال است که، انوار رحمت و فضلش را در قالب صبر و شکر و رضایت بر دل و جان و لسان عبد خالص خود جاری سازد.
ثالثا
رضایت قلبی از مصائب و بلایا و همه را زیبا دیدن، و مهمتر از همه راضی بودن و تسلیم محض در برابر فرامین الهی، نصیب هر انسانی نمی‌شود و به سعه صدر زیادی نیاز دارد که قهرمانان کربلا از این موهبت برخوردار بودند و این نهایت درجه عبد و راضی به قضای الهی بودن است و اجر و پاداشی بالاتر از این متصور نیست که، این خود عامل اصلی شکرگزاری و زیبا دیدن حادثه است.
رابعا
هرگاه انسانی در اوج ابتلا، راضی و تسلیما لأمرک و راضیا بقضائک باشد، معنیش این است که، اول خداوند راضی از این امور مستحدثه است کما اینکه فرمود: خداوند دوست دارد مرا کشته ببیند. و از طرفی آنجا که امام دلشاد است به اینکه: خدایا خشنودم که تو می‌بینی! این حاکی از رضایت طرفینی عاشق و معشوق است و به تبع آن، آنچه از بلا و مصیبت بر زینب کبری (سلام‌الله‌علیها) وارد شد که مرید در همه حال تابع مراد و امام خویش است.
لذا فرمود:
جز زیبایی چیزی ندیدم و نفرمود همه چیز را زیبا دیدم چرا؟
چون این خوان گسترده تاریخی ایمان و جهاد و عقیده، سراسر معرفت و امنیت و آزادی مشروع و حیات طیبه و نهایتا بهشت قلبی و جنت آخرتی که همانا شفاعت و همجواری مولا حسین‌ ابن علی (علیه‌السلام) است و این برکت نه تنها زیبا و جمیل است بلکه هر صاحب جمال دنیایی را در هر طیف آرمانی و عقیدتی، به زانوی تسلیم و ابراز ادب وادار می‌سازد.
و
این است رمز ماندگاری مکتب عاشورا به روایت و تبلیغ سفیر قهرمان کربلا!
و
اگر امروز دفاع از حریم مقدسش، مکتب شهید سلیمانی را رقم می‌زند و سپاه قدس و همدلانش را به قربانگاه عاشقی می‌فرستد، نتیجه همان جمال و جمیل بودن واقعه کربلاست که هر چه از جمال دوست! سر بزند جمیل و طلب کردنی است و دلداده و عاشق، بسیار دارد.

رشته‌ای بر گردنم افکنده دوست
می‌کشد هر جا که خاطر‌خواه اوست