? معنای 7 سال رو کی خوب میفهمه؟
دانشجوهای پزشکی

? معنای 4 سال رو کی میفهمه؟
بچه های کارشناسی

? معنای 2 سال رو کی خوب میفهمه؟
سربازها

? معنای 1 سال رو کی خوب میفهمه؟
پشت کنکوری ها

? معنای 9 ماه رو کی خوب میفهمه؟
مادری که چشم به راه تولد نوزادش است

? معنای 1 ماه رو کی خوب میفهمه؟
روزه داران ماه مبارک رمضان

? معنای 1 روز رو کی خوب میفهمه؟
کارگران روز مزد

? معنای 1 دقیقه رو کی خوب میفهمه؟
اونایی که از پرواز جا موندند

? معنای 1 ثانیه رو کی خوب میفهمه؟
اونایی که در تصادف جون سالم به در بردند

? معنای 1 دهم ثانیه رو کی خوب میفهمه؟
مقام دوم تو المپیک

? معنای لحظه را چه کسی درک میکنه؟
کسی که دستش از دنیا کوتاهه

♦️ اما
معنای 1181 سال تنهایی را فقط اون آقایی میداند که منتظر است تا شیعیانش برای آمدنش خود را آماده کنند و بدانند که گناهانشان #ظهور را به تأخیر می اندازد.
اللهم عجل لولیک فرج
اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم ? ? ? ? ?

⭕ این وسوسه شیطان است که شما گمان میکنید که برای انجام کارهای خوب حال ندارید. باید خیلی توجه کرد.. کافیه انسان یک بسم الله بگه پاشه و با همت قوی تلقین مثبت کنه و بگه که من میتونم.

علامه قاضی

? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ?

#تولیدی

#به_قلم_خودم

چهره خورشید بر قاب خاک افتاده و ستارگانِ سرخ‌فام در کویر کربلا، هنوز هم از آفتاب عشق، رخ برنمی‌تابند و همه نگاه‌ها به یک سو و یک جهت است:

حسین وجه الله، حسین ثار الله، عین الله، نورالله
و
مهمتر از همه ولیّ الله است که گرچه روی از کوفیان برگرفته و دل از عهدشان بُریده، اما:

ستارگان عاشق را چه باک از سر بر زمین نهادن در کنار امام کاروان که فرمود:

“مثل من با مثل یزید، بیعت و مذاکره نخواهد کرد.”

و این راه سرخ شهادت و ایثار تا ابد ماندگار است هرچند، همه منحرفان عالَم برای #تحریف آن بکوشند چرا که:

#هیهات #من #الذلّة

#تولیدی

#به_قلم_خودم

#تنهایی

#تنهایی بد دردی است! آدمها گاهی در میان جمع هم احساس دلتنگی می‌کنند چرا؟ چون انسان به یک همزبان و یا بهتر بگویم یک همدل نیاز دارد.
هم دلی که، او را درک کند و حرفهایش را بفهمد بقولی:
همدلی از همزبانی خوشتر است
راستی
چرا بعضی‌ها همدل ندارند حتی اگر بین هزار دوست و آشنا باشند؟ شاید یک دلیلش این است که خود را برتر و بالاتر از دیگران می‌دانند و یا بالعکس آدمی ضعیف النَفس اند و خود را حقیر می‌پندارند.
اصلا
همدل و همزبان باید از جنس خودِ آدم باشد مثلا: با معرفت و قدر‌شناس باشد و یا اهل دل باشد و روراست و بی شیله پیله!
یعنی همدلِ آدمها باید طوری باشد که همزبانی با او، غم و درد را بزداید و حال بد او را خوب کند و این میسر نیست مگر اینکه:
همراز و همدلت از جنس خدایی! باشد و مَحْرَم اسرار درونت و الا قصه همان بی‌معرفتی‌ها و دو‌رنگی‌ها تکرار می‌شود.
خدایا
به ما همدلانی که قلب‌هایشان از جنس نور و ایمان است هدیه کن! همان همدمانی که در هر حال باشی حالت را خوب می‌کنند و پابپای دردهایت قدم به قدم می‌آیند و تا، شادی را میهمان دلت نکنند رهایت نمی‌سازند، همان‌هایی که بی‌بهانه سراغت را می‌گیرند و عاشقانه دوستت دارند.
اگر
چنین همدل و رفیقانی دارید! قبل از اینکه بروند حسابی، قدرشان را بدانید اینها همان بنده‌های خوب خدا هستند که آرامش دهنده جان و روح انسانها هستند و برای خوبی کردن به دنبال هیچ توقع و بهانه‌ای نیستند.
باید
بگردیم و برای دل خود همدلانی از جنس آئینه انتخاب کنیم که همیشه با آنها راحت باشیم و بهترین ساعات عمرمان، بودن در کنار آنان باشد.

#تولیدی

#به_قلم_خودم

#نامه_ای_به_خدا

بار الها!
اگر دلتنگ و مهجورم نه از دست روزگار که از افراط و تفریط‌های خود دلتنگم!
خدایا!
پشیمانم از هر محبت بیجایی که به افراد نالایق نمودم و غافل از اینکه ظرفیت بعضی آدمها، به اندازه یک پیمانه هم نیست و محبت و معرفت بیش از اندازه را که نثارشان می‌کنی لبریز می‌شوند از طمع و چاپلوسی، و می‌شوند یار دوران خوشی و در ناخوشی‌ها آنچنان جلو دیدگانت جولان می‌دهند و جلوه‌گری می‌کنند که از هر مِهر و محبتی که در حقشان روا داشته‌ای پشیمان می‌شوی!
پروردگارا‌‌!
دلم از دست دوستان رنجور نیست که در حسرتم که چرا نه قدر و منزلت خویش را دانستم و نه قدر و اندازه انسانیت دیگران را.
باید می‌فهمیدم کسی که محبت را درک نمی‌کند چه برایش جان دهی و چه به کامش نان! او سرشتش با مهربانی بیگانه است و چشم دلش فقط به دنبال آدمی ساده اما دلسوز و بخشنده است تا با تملق‌ها و چرب زبانی‌ها، محبتش را به هر قیمتی به چنگ آورد و در کام خود بریزد و روز مبادا به حال و احوالش، بخندد و شاید هم به تظاهر اظهار تاسفی بکند ….‌؟!
و
چه ساده لوح بودم من که ندانستم محبتم را به‌پای کدامین دانه بارور بریزم که فردا در سایه خوشه‌های معرفتش، دمی بیاسایم و اندکی رفع ملال کنم.
هیهات
چه دنیای عجیبی! بیش از حد که به آدمها خوبی کنی یا بر توقع و طمع‌شان می‌افزایی و یا دشمنی، درجه‌یک، برای روز حادثه خود می‌پرورانی!
باید
در عشق نهایت صرفه‌جویی را به خرج داد نباید الکی آن را هزینه کرد که این راه بس پر‌خطر و هزینه بردار است.
باید
حواست به آدم‌های دور و بَرت باشد مبادا قصه علف‌های هرز و پیچک‌های مزاحم تکرار شود.
باید یاد بگیریم هر چند دیر، اما وجودمان را و انسانیت و معرفتمان را خرج آنهایی کنیم که، گاهی حتی آنها را آدم هم حساب نمی‌کردیم اما روزهای سخت بدون هیچ ملاحظه‌ای به دادمان رسیدند و با تمام قد حمایت‌مان کردند!
خدایا
حالا‌! مفهوم روایات را بیشتر درک می‌کنم و بهتر می‌فهمم افراط و تفریط یعنی چه؟ حتی اگر برای نزدیک‌ترین آدمهای اطرافت باشد که گاهی، خیال بَرِشان می‌دارد که کسی! هستند و نزدیک است که تو را زیر تحقیرهای نگاهشان لِهْ کنند.
اگر عشق را بیجا مصرف کنیم جبرانش بسیار سخت و گاهی غیر ممکن است می‌دانی چرا؟ زیرا با دستان خود، چشم و دل‌های سیری ناپذیر و مغروری پرورانده‌ای که دلشان جز با حذف تو آرام نمی‌گیرد و آنگاه بر تخت سرمستی تکیه می‌زنند و به روزهایی که برایشان جان می‌دادی! نیشخند می‌زنند.
خدایا
دلم گرفته از دست دل خودم که عمری گذراند و هنوز هم تفاوت عاشق واقعی با دوست‌‌نماهای دروغین را نمی‌داند.
ای کاش
از همان قدم اول، بوستان زندگیم را با گلها و درختان پر بار و خوش رنگ و بو پر کرده و در سایه نسیمِ رایحه‌های دلربایشان، راحت و آسوده می‌زیستم و، رنج نگاه‌های تحقیر و بعضا توهین آمیز آدم‌نماهای کم ظرفیت را تحمل نمی‌کردم.
اما
هنوز هم وقت هست برای جبران عشق‌هایی که هرز رفت و محبت‌هایی که به زمین ریخت! از تمام این همه تجربه تلخ، نردبانی به بلندای زمین تا آسمان می‌سازم و وجودم را و سرمایه‌های معنوی‌ام را خرج دلهایی می‌کنم که روزنه‌ای به سوی خدا دارند و سهمی از معرفت و مهربانی متعلق به آنهاست.
باید باغچه زندگیم را از هر آنچه خس و خاشاک و علفهای هرز است پاک کنم و به جایش بذر عاشقی با دوستانی بکارم که ابدی هستند و هرگز تنهایم نمی‌گذارند، دلهایی که به روز تلخی‌ها به حالَم نخندند و به وقت شادکامی، دست طمع‌شان دراز نباشد.
می‌خواهم در باغ زندگیم و در گلخانه قلبم، آدمیت به معنای واقعی بکارَم.

پ.ن.
این مطلب صرفا یک دلنوشته است و شرح حال نویسنده نیست.