​🔻آن‌که روایت را می‌فهمد، میدان را هدایت می‌کند

🖊 میلاد حسن زاده _________________________________

▫️در دنیای پیچیده امروز، جنگ دیگر فقط در میدان‌های نبرد رخ نمی‌دهد؛ بلکه جبهه جدیدی از درگیری در عرصه روایت‌ها شکل گرفته است. آن‌که می‌تواند روایت را به‌خوبی بفهمد و به شیوه‌ای مؤثر منتقل کند، قادر است میدان‌های فکری، فرهنگی، و حتی سیاسی را نیز هدایت کند. بحث روایت، روایت‌گری و روایت‌سازی یکی از مباحث کلیدی علوم ارتباطات است که در سال‌های اخیر بیش از پیش مورد توجه قرار گرفته است. قدرت رسانه‌ها در شکل‌دهی به افکار عمومی و جهت‌دهی به باورها و رفتارها، ناشی از همین توانایی روایت‌گری آنهاست.

🔸روایت، فراتر از صرفاً بیان یک داستان یا خبر است. روایت به این معناست که چگونه واقعیت‌ها را سازمان‌دهی کنیم، از چه زاویه‌ای به آن‌ها بپردازیم و چگونه آن را به مخاطب منتقل کنیم تا بر ذهن و قلب او تأثیر بگذارد. روایت‌ها قدرت این را دارند که ارزش‌ها و هنجارهای جدیدی را القا کنند یا برعکس، ارزش‌های موجود را تقویت و تثبیت نمایند. رسانه‌ها و نهادهایی که به‌خوبی از این ابزار استفاده می‌کنند، می‌توانند روندهای اجتماعی را شکل دهند و حتی هویت‌های فرهنگی و ملی را تغییر دهند.

▪️یکی از نکات مهم در روایت‌گری، توانایی انتقال پیام به‌گونه‌ای است که مخاطب با آن ارتباط برقرار کند و آن را باور کند. در این زمینه، درک عمیق از نیازها و دغدغه‌های مخاطب، نقطه شروع روایت‌گری موفق است. کسی که میدان را هدایت می‌کند، پیش از هر چیز میدان روایت‌ها را به‌خوبی درک کرده است. او می‌داند کدام روایت‌ها باید تقویت شوند، کدام روایت‌ها باید تغییر کنند و چگونه می‌توان روایت‌های جدیدی را خلق کرد.

🔻یکی از ابزارهای مؤثر در روایت‌گری، دراماتیزه کردن خبر است. این اصطلاح به معنای افزودن عناصر داستانی و احساسی به یک خبر یا روایت است، به‌گونه‌ای که مخاطب به‌طور عمیق‌تری با آن درگیر شود. دراماتیزه کردن خبر باعث می‌شود پیام از سطح اطلاعاتی فراتر رفته و به سطح احساسی و عاطفی مخاطب نفوذ کند.

▫️درام دادن به خبر، به معنای ایجاد کشش و جذابیت بیشتر است. این کار معمولاً از طریق برجسته کردن جزئیات خاص، نمایش تضادها و تعارضات، یا تأکید بر لحظات اوج و حساس انجام می‌شود. برای مثال، روایت یک حادثه معمولی در صورتی می‌تواند توجه مخاطب را جلب کند که چالش‌های انسانی، احساسات و جزئیات دراماتیک آن به‌خوبی به تصویر کشیده شود.

🔻به این مثال توجه کنید:

خبر بدون درام:

«امروز در یک مدرسه، زنگ ورزش برای چند دقیقه با تأخیر برگزار شد زیرا یک پرنده وارد سالن شده بود.»

خبر دراماتیزه:

«وقتی که دانش‌آموزان برای زنگ ورزش آماده می‌شدند، چیزی غیرمنتظره فضای سالن را به هم ریخت: یک پرنده کوچک، با بال‌های لرزان و نگاه هراسان، راهش را گم کرده بود و در میان سقف بلند سالن سرگردان بود. کودکان ابتدا از این مهمان ناخوانده متعجب شدند، اما بعد از مدتی با شور و شوق به کمکش شتافتند. لحظه‌ای که پرنده دوباره پرواز کرد و از پنجره به آسمان بازگشت، سالن پر از صدای شادی و کف زدن شد. این ماجرا شاید کوتاه بود، اما در دل‌های کوچک آن بچه‌ها، درس بزرگی از امید و همدلی به جا گذاشت.»

▪️در خبر دراماتیزه، با افزودن جزئیات احساسی، تصویرسازی و استفاده از جملات تأثیرگذار، مخاطب نه‌تنها از خبر مطلع می‌شود، بلکه با آن همذات‌پنداری می‌کند و به‌طور عمیق‌تری درگیر می‌شود. در اینجا تفاوت میان یک روایت خشک و ساده با یک روایت دراماتیزه کاملاً مشهود است. روایت دوم نه‌تنها توجه مخاطب را جلب می‌کند، بلکه او را با عمق ماجرا همراه می‌سازد.

🔻از نظر علمی، این تکنیک بر اساس یافته‌های علوم شناختی و روان‌شناسی عمل می‌کند. مغز انسان به‌طور طبیعی به داستان‌ها واکنش مثبت نشان می‌دهد و اطلاعاتی را که در قالب یک داستان روایت شده باشد، بهتر به خاطر می‌سپارد. دراماتیزه کردن خبر، نه‌تنها پیام را جذاب‌تر می‌کند، بلکه تأثیر آن را نیز ماندگارتر می‌سازد.

▫️در شرایطی که کشور ما از نظر فرهنگی، تاریخی و مبنایی تفاوت‌های زیادی با جریان اصلی حاکم بر رسانه‌های جهانی دارد، اهمیت روایت‌گری دوچندان می‌شود. روایت برتر، میزان قدرت و حوزه اثرگذاری افراد و رسانه‌ها را تعیین می‌کند. در نبرد بین اندیشه‌ها، دیدگاه‌ها و تمدن‌ها، جنگ روایت‌ها در بسیاری از موارد جایگزین ابزارهای سخت شده است. به همین دلیل، فهم روایت و مهارت در روایت‌گری به‌مثابه یک ابزار استراتژیک برای حفظ هویت فرهنگی و ملی اهمیت دارد.

▪️در مواجهه با روایت‌های تحریف‌شده از تاریخ یا فرهنگ ایرانی-اسلامی در رسانه‌های جهانی، نخبگان باید توانایی مقابله با این تحریف‌ها را با ارائه روایت‌های دقیق، جذاب و مستدل داشته باشند. در غیر این صورت، روایت‌های نادرست می‌توانند زمینه‌ساز تغییرات نامطلوب در هویت جمعی و باورهای اجتماعی شوند.

انبیائی که هنوز هم متهم به نادانی اند!!!!

هزاران سال گذشت تا روزشمار تاریخ به بیستُ هفتم رجب رسید. روزی که بشریت واجد آن مقدار از بلوغ شد که پذیرای دریافت ابدی ترین و ارزشمند ترین تعالیم زندگی باشد(آیه۹إسراء). امروز قله تاریخ بشر است و قلب عظیم الشان رسول الله الاعظم، به نقطه دریافت قرآن الهی واصل شد(آیه۶نمل). قرآنی که چشمه ها و دریاهای دانش از آن می جوشد(خطبه۱۸۹نهج البلاغه). 

در این میان اما، کثیری از انسانها گرفتار یک مصیبت بزرگ شدند. بلایی که خداوند متعال نام آن را اعراض می گذارد(آیات۷۱مؤمنون/۱٠۵یوسف/۱انبیاء). إعراض و رویگردانی از پیام انبیاء علیهم السلام از آدم تا خاتم. 

اما نکته ای بسیار قابل تامل در نوع مواجهه مُعرِضون، با تعالیم و سبک زندگی صحیحی که پیامبران مبلّغ آن بودند. چقدر جالب است که بدانیم یکی از اصلی ترین مواجهه های مخالفان مسیر بعثت، قدیمی خواندن کلامُ راه انبیاء علیهم السلام بوده. دشمنان پیامبران الهی همیشه به آنها می گفتند: دوره ی شما تمام شده و این حرفهای اقوام گذشته است(آیات ۳۱ انفال/۲۴نحل/۱۳مطففین). 

گفتم جالب است به این دلیل که نوع برخورد و مواجهه کثیری از ما هم با آیاتُ روایات، دقیقا به همین شکل است. ما هم به دلایل مختلفی از جمله نظام آموزشی غیر قرآنی … نگاهی درست به آیات کتاب الهی و در نتیجه تاریخ بشر نداریم. چرا که اصلی ترین منبع روایت گذشته، گزارش های خالق انسان است نه روایتهای ویل_دورانت و دیگران. 

ما نیز عصر نبی الله الاعظم را زمانه ای بسیطُ ساده می دانیم. دوره ای که بشریت در نادانی به سر می برده و الحمدالله امروز، به برکت مدرنیته از آن جهالتها خلاصی یافته. ما هم دقیقا مانند مُعرِضون، خود را دانشمند می دانیمُ زمانه پیامبرمان را عصری ساده و در نتیجه غیرقابل استناد!! 

اما پرسشی بسیار مهم: اگر انبیاء علیهم السلام روش صحیح زندگی را تعلیم می دادند و کثیری از مردم از آنان رویگردان بودند، پس این جماعت بر اساس چه اصولی زندگی می کردند؟ این همان مسئله ایست که مدرنیته در طی چند قرن و با روایت دروغ گذشته، پاسخش را از ما پنهان کرده. 

ما خیال می کنیم دشمنان پیامبران، شاخُ دُمی در سرُ پشت داشته و فاقد فهم ابتداییات زندگی بوده اند. آنها را آنقدر عقب افتاده و نادان برایمان تصویر کرده اند که خیال می کنیم اگر امروز با وبا نمی مردند، قطع به یقین فردا با طاعون از بین می رفتند. دقیقا به همین دلیل است که هیچ گاه انبیاء علیهم السلام را جدی نمی گیریم. چرا که خود را با زمانه و دشمنانی بسیار سخت تر و پیچیده تر از عصر آنان مواجه می دانیم(فَتَأَمَّلْ جَيِّدا). 

حال آنکه برخلاف این روایت و تصور رسوخ یافته اما نادرست، قرآن کریم می فرماید: اتفاقا دشمنان پیامبران هم علم داشتند و دقیقا مانند مردم زمانه مدرنیته، سرمست از یافته ها و داشته های علمی خودشان بودند(۸۲و۸۳غافر). این است که همیشه انبیاء را سفیه و نادان می دانستند(۶۶و۶۷ اعراف). 

اینکه می گویم به دلیل نگاه نادرست به تاریخ، ارتباطمان با قرآن مقطوع است و اساسا خود را مخاطب کلام الهی نمی دانیم یعنی همین. بسیاری از ما حین قرائت این قبیل آیات، بلافاصله می گوییم: عجب انسانهای نادانی بودند که دست رد به دستگاه دانشی انبیاء زدند. ما که الحمدالله جزء مؤمنین به آن راه و مسیریم! 

اما حقیقتا اینگونه است؟ 

بگذارید مثالی بزنم. به این فرمایشات تمدنی و بسیار گرانقدر حضرت مدینة العلم دل بدهید: 

۱.اگر دعا کم شود، بلاها زیاد خواهد شد(این را به کسی که به صورت تخصصی مدیریت بحران می خواند بگویید)

۲. اگر صدقه دادن کم شود، بیماریها زیاد می شود (این را به یک پزشک بگویید) 

۳. اگر زکات تعطیل شود، دام ها هلاک خواهند شد(این را به یک دامپزشک بگویید) 

۴. اگر ظلم زیاد شود باران کم می شود(این را به متخصصان آب و هوا بگویید) 

۵. اگر ربا گرفته شود، زلزله هم زیاد می شود(این را به اقتصاددانان و پژوهندگان زمین شناسی بگویید). 

اینها و صدها گزاره علمی عمیق دیگر که اگر به متخصصان امروزین عرضه شود خواهند گفت: خدایتان شفا دهد، این حرفهای سطحی و عوامانه چیست که می گویید؟!؟!؟

إنْ_هٰذا_إلّا_أَساطيرُ_الأَوَّلين. این است که بشر امروز هم گرفتار همان دانش_قلیل، تک بعدی و ظاهربین خود است(۸۵إسراء/۷روم) و این ریشه تمام بدبختی های اوست(۴۱روم). 

انقلاب اسلامی عزیز برای رسیدن به سرمنزل مقصود، نیازمند گذر از مرحله احساسُ عاطفه، به مرحله اخذ علمی از حضرت مدینه العلم علیه السلام و قرآن ایشان است و این! پیام و شأن حقیقی روز مبعث است. وقتی در این سطح وارد مواجهه تمدنی بشویم، خواهید دید که دانشمندان مدرسه ابوجهل، دقیقا مانند روز اول بعثت، چقدر زنده و زیادند!!!! 

@besalamen_amenin

​آمریکایی‌ها معتقدند، هرکس بیش از ۲۵ سال، هر امتیازی از کشور خودش [ایران] را به آن‌ها بدهد و هیچ امتیازی از آمریکا هم نگیرد، ولی بازهم آماده امتیاز دادن به آن‌ها باشد، این فرد حتماً جایش در تیمارستان است!

(نقل به مضمون از شهبانو فرح پهلوی)

 

جوادظریف، نتیجه اعتماد به آمریکا را از زبان فرح پهلوی بشنود و اندکی با خود بیاندیشد:

آمریکایی‌ها هر امتیازی که از شاه خواستند، او بدون چون‌وچرا پذیرفت؛ اما جز سرکوب ملت ایران (در ۲۸مرداد ۱۳۳۲)، هرگز امتیازی از آمریکا برای مملکت ایران دریافت نکرد!

و چرا آمریکای ابرقدرت، بالاخره نتوانست حکومت پهلوی را در برابر اراده ملی برای کسب [آزادی، استقلال و جمهوری اسلامی] حفظ کند و چرا شاه را بعد از فرار ذلیلانه از کشور (۲۶دیماه ۱۳۵۷)، آن‌گونه تحقیرآمیز، به بیمارستان روانی‌ها منتقل کرد!؟

حالا آقای ظریف تقریبا دو برابر شاهنشاه پهلوی، تجربه تعامل و گفت‌وگو و مذاکره مخفی یا علنی با آمریکایی‌ها دارد؛ اگر در برابر بذل‌وبخشش آن‌همه امتیازات ملی که بخاطر آمریکایی‌ها از ایران سلب کرده، حتی یک امتیاز ملی را از آمریکا برای ایرانیان کسب کرده باشد، بگوید!

یک مورد واقعی [نه تخیلی] را اگر به خاطر دارد، بیان کند؛ البته فرضیه “دفع سایه جنگ” که از القاءآت آمریکایی و توهمات شخصی ظریف و امثال اوست، جداً تکراری و مضحک شده و هرکس آن را تکرار کند یا بپذیرد، جایش در همان تیمارستانی است که شاهنشاه را منتقل کردند!

اما ظلم مضاعف در اعتمادمجدد به‌آمریکا، آن است که آقای دکترپزشکیان، هیچ چیزی از روابط بین‌الملل نمی‌داند و تمام اعتمادش را به ظریف سپرده است‼️

✍محمدعلی رامین

​🔰 رهبر معظم انقلاب: مقاومت رشحه‌ای از بعثت است …

«این جریان مقاومت، این حرکت مقاومت، یک رشحه‌ای از همان بعثت است.

مقاومت که از ایران اسلامی آغاز شد، بیدار کرد ملت‌های مسلمان را. بعضی از ملت‌های مسلمان را به صحنه آورد، ملت‌های مسلمان را عموماً بیدار کرد و بسیاری از غیر مسلمان‌ها را هم وجدان‌هایشان را بیدار کرد. نظام سلطه شناخته شد، شناسانده شد. نظام سلطه را نمی‌شناختند، بسیاری از ملت‌ها نمی‌شناختند. 

شما نگاه کنید به غزه.

یک منطقۀ محدودِ کوچک، رژیم صهیونیستی تا دندان مسلح و دارای پشتیبانی کامل آمریکا را به زانو درآورد.

غزه رژیم صهیونیستی را به زانو درآورد؛ این شوخی است؟

این همان رشحه‌ای از مقاومت است. این همان ایمان و عقل است. این همان تلاوت آیات قرآن است. این دل بستن به خداست. این همان اعتقاد به «و ان العزة لله جمیعا» است.

حزب الله سرافراز خسارتی در حد فقدان شخصیتی مثل سید حسن نصرالله می‌بیند؛ این شوخی نیست.

ما چند تا انسان بزرگ در دنیا در قد و قوارۀ سید حسن نصرالله رضوان الله تعالی علیه، این شهید بزرگوار مگر داریم؟

یک چنین شخصیتی از بین حزب الله رفت. دشمن و دوست خیال می‌کردند حزب‌الله تمام شد. حزب‌الله نشان داد که نه فقط تمام نشده، در یک مواردی انگیزه‌اش بیشتر هم شده و توانست در مقابل رژیم صهیونیستی بایستد.»

(بیانات در دیدار با مسئولان نظام و سفرای کشورهای اسلامی - ۱۴۰۳/۱۱/۹ )

ایتا

 آیت‌الله اراکی :

من هر وقت مشڪلی پیدا می‌ڪنم، یڪ دور تسبیح ، صلوات می‌فرستم و ثواب آن را نثار چهارده معصوم می‌ڪنم، مشڪلم به آسانی حل می‌شود.

 علامه طباطبایی ره ؛
وقتےگره هاے ڪور بہ شما هجوم آورد
با ذڪرصلوات سیلےراه بیندازیدتاتمام #مشڪلات را باخود ببرد.‌

پیامبر اکرم (ص) فرمودند :
صلوات شما بر من باعث روا شدن حاجات شما می شود و خداوند را از شما راضی می گرداند و اعمال شما را پاکیزه می کند.

 نقل شده است که بانو مجتهده امین را در خواب در بهشت برزخی دیدند و پرسیدند :آنجا چه چیز بیشتر به درد می‌خورد؟
ایشان در پاسخ گفتند : اگر میدانستم #صلوات چه گنجی است ، تمام عمر #صلوات می فرستادم.

 پیامبر: «بر من بسیار صلوات فرستید؛ زیرا صلوات فرستادن بر من، نوری است در تاریکی قبر، و نوری است بر روی پل صراط، و نوری است در بهشت.