شهید مطهری:
آنان ڪه زیبایی اندیشه دارند؛
زیبایی تن را به نمایش نمیگذارند.

🌴

مردی بود که در نخستین روز وصلت، سفره‌ای گسترد و مادرش و عروس نوآمده‌اش را بر آن فرا خواند. آنگاه که طعام رسید، سهم پرمهر و نگاه پرمحبت خویش را نثار همسر کرد و پاره‌ای اندک، بی‌توجه و بی‌کلام، به مادر خویش داد.

عروس، زنی بود حکیم و شریف‌سرشت؛ با نگاهی ژرف و دل‌آگاه، لب به سخن گشود و گفت:
«مرا طلاق ده، همین اکنون!»
مرد، شگفت‌زده و پریشان، به پایش افتاد و با التماس پرسید:
— چرا؟
گفت:
«از نسلی که در نخستین روز زندگی‌اش، مادر را چنین خار می‌دارد، فرزندی نمی‌خواهم! مبادا روزی که فرزند من، مرا چنین خوار دارد… چرا که نَسَب و نهاد، خود را نشان می‌دهد، و آنچه بکاری، روزی خواهی چید.»

و آن زن، از او جدا شد…

روزگار گذشت…
خداوند او را به شویی نیکو بهره‌مند ساخت؛ مردی که بر مادر چون گوهر می‌نگریست.
ثمره‌ی این پیوند، فرزندانی نیک‌سیرت و پرعاطفه بود.
روزی، بانوی سالخورده در هودجی بر شتر، بر سفر بود، و فرزندان گرداگردش، سایه‌وار از او پاسداری می‌کردند.

در میانه‌ی راه، کاروانی را دیدند و مردی کهنسال، با پای برهنه، خسته و بی‌یار، پشت سر آن کاروان، گام می‌زد.
به فرزندانش گفت:
«آن مرد را نزد من آورید.»
آورَندَش… نگاهی به چهره‌اش کرد و گفت:
«مرا می‌شناسی؟»
— نه، نشناختم.
گفت:
«من همان زنم… که در نخستین روز زندگی‌ات گفتم: العرق دساس… خوی و نهاد، در رگ می‌دود…»
نگاه کن، اینان پسران من‌اند؛ بار من بر دوش می‌کشند، سایه‌ام را می‌بوسند.
و تو؟ چه شد فرزندانت؟
به آن‌که بر مادرش جفا کند، همین جزا خواهد رسید…

سپس رو به فرزندانش کرد و گفت:
«از او مراقبت کنید، که این کار، نزد خداوند گران‌قدر است…»

¦↫ ای زن، بدان… و ای مرد، بیندیش…
چنان که باشی، چنان شوی.
اگر امروز دل مادری را شکستی، فردا روزی، دلِ تو نیز خواهد شکست.
مهربانی با مادر، مایه‌ی برکت است…
زن باش و تکیه‌گاه شوهرت در نیکی به مادرش…
و تو، مرد باش و یار همسرت در خدمت به مادرش…
که دنیا گذراست، و پاداش هر عمل، نزد خداوند پابرجاست.

سوال: کدام عمل است که اگر از انسان سر بزند، شیطان آنقدر خوشحال می شود، که شروع به کف زدن می‌کند؟

🍃 پیامبر گرامی ﷺفرموند:

زمانی که زن با شوهرش در منزل مرافعه و مشاجره می‌کند 💔 

(دقیقاً) در همان زمان در هر یک از زوایای منزل یک شیطان مشغول کف زدن و شادمانی است و می‌گوید: 

خدایش خوشحال کند کسی که مرا این چنین شاد و خوشحال کرده است.

منهاج البراعه فی‌شرح نهج‌البلاغه ج5، ص308

‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

💚امام علی علیه السلام:

…در يك روز، به قدر يك سال نگران و غمگين نباش؛ كه در هر روز غم همان روز تو را كافى است. اگر يك سال از عمرت مانده باشد، خداوند عزّوجلّ از پس هر روز، روزىِ تازه ‏ات را خواهد داد، و اگر يك سال از عمرت نمانده باشد. پس چرا غم و اندوهِ زمانى را مى‏خورى كه از آنِ تو نيست؟

​در کویر تشنگان معرفت، گاهی باران رحمتی می‌بارد که عطش قرن‌ها انتظار را سیراب می‌کند؛ و اینچنین بود ولادت باسعادت عبدالعظیم حسنی(ع) که بر تارک دنیای اسلام درخشید.

نوری تابناک از سلاله پاک رسول اعظم(ص)، که در آسمان علم و تقوا درخشید و چشمه‌سار زلال احادیث اهل‌بیت(ع) را به جان‌های شیفتگان جاری ساخت.

عبدالعظیم حسنی(ع)، آن عالم گرانقدر و محدث گرانمایه، همچون رودی خروشان، معارف ناب اهل‌بیت(ع) را به دل‌های تشنه هدایت رساند و پیام‌آور حقایقی بود که از سرچشمه ولایت نشأت می‌گرفت.

او نه تنها راوی حدیث بود، بلکه در عمل نیز تجسم این معارف بلند به شمار می‌رفت؛ او با واسطه از امام رضا(ع) روایت می‌کند که فرمودند: «مؤمن کسی است که هرگاه نیکی کند، از عمل خود خوشوقت گردد، و هرگاه از او عمل بدی سرزند، استغفار کند.» [1].

این حدیث، چراغ راهی است برای هر انسان جویای کمال، که حضرت عبدالعظیم(ع) آن را با امانت‌داری تمام به ما رساند.

درسی دیگر از آن گنجینه گرانبهای روایات، سخن امام باقر(ع) است که خطاب به محمد بن مسلم فرمودند: «ای محمد بن مسلم! ایام عمرت را به کارهای بیهوده نگذران و روزهای زندگی خود را به چون و چرا به هدر مده.» [2].

این کلام ارزشمند، نمادی از اهتمام ائمه(ع) به بهره‌وری از زمان و زندگی است؛ نکته‌ای که حضرت عبدالعظیم(ع) با روایت آن، اهمیت زیست هدفمند را آشکار ساخت.

او همچنین از امیرالمؤمنین علی(ع) با واسطه نقل می‌کند که فرمودند: «ارزش هر انسانی بسته به اعمالی است که موجب نیک‌نامی او گردد.» [3].

این حدیث، تندیس جاودانه عمل صالح و نام نیک است که حضرت عبدالعظیم(ع) با روایت خویش، آن را در جان مشتاقان حک کرد.

یادش گرامی و منش او در پیروی از اهل بیت(ع) پر رهرو باد.

زهرا مرادوند

بادصبا