#تولیدی
#به_قلم_خودم

#برترین_حال_خوب_کدام_است؟

اگر شما از دهها نفر سوال کنید که:
بهترین لحظه عمر شما چه زمانی است؟ پاسخ‌های متفاوتی می‌شنوید مثلا:

روز تولد، سر سفره عقد، اولین زیارت، پیاده روی اربعین، عید نوروز، شب قدر، عید غدیر، بهار طبیعت و …بله! همه اینها می‌تواند بهترین لحظه زندگی یک فرد باشد اما، آن بهار و تولد و قدر واقعی کدام است؟

یکی از نام‌های حضرت حجت (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) #ربیع #الانام به معنای بهار آدمهاست! به نظر شما بهار آدمها یعنی چه؟

از دو دیدگاه به این واژه ترکیبی نگاه می‌کنیم:
یکی اینکه با فرا رسیدن فصل بهار و سرسبزی طبیعت، آدم‌ها به یک نشاط و طراوت خاصی می‌رسند.
اما
از نگاه دیگر:طبق روایات به این دلیل به امام عصر (علیه‌السلام) ربیع الانام گفته شده که:
ربیع به معنای باران بهاری است یعنی چه؟ بالاخره ربیع به فصل بهار گفته می‌شود یا به باران بهاری؟!
گفته‌اند:
بهار! بهار نمی‌شود مگر، با بارانی که بر سر کل موجودات عالَم و گل سر‌سبد آفرینش یعنی آدمیان می‌بارد و به واسطه آن باران رحمت است که بهار بوجود می‌آید! چه می‌گویم؟
یعنی این بهار طبیعت، صرفا یک فعل و انفعالات ظاهری نیست بلکه این تحول موجودات، ریشه در اصالتی عظیم‌تر و فراتر از عوامل مادی و طبیعی دارد و آن، وجود امام حیّ و حاضر است مگر:
در
زیارت جامعه نمی‌خوانیم:
وَ بِکُم یُنَزّل الْغَیْث
به وسیله شما و به یُمن وجود پر خیر و برکت شماست که از آسمان باران نازل می‌شود و این نزول فقط امور طبیعی مثل برف و باران نیست بلکه:

آنچه خیر است به دست شما و به امر خداوند بر خَلق نازل می‌گردد کما اینکه در حدیث کسا هم می‌خوانیم:
و خلق نکردم آسمان و زمین و … را مگر به سبب وجود شما اهل بیت (سلام الله علیهم)
پس
بهار حقیقی همان وجود و حضور حضرت است که توجه او به عالم و آدم است که سرسبزی و طراوت می‌آفریند و بهار را خلق می‌کند و بهار واقعی‌‌تر در ظهور آن حضرت است که:
رنج و درد از کل جهان و دلهای انسانها، رخت برمیبندد و نشاط و سرزندگی، دنیا و دلها را فرا می‌گیرد و در آن روز نه اثری از ظلم است و نه رد پایی از ظالم.
اللهم عجل فرجه و سهّل مخرجه

#تولیدی
#به_قلم_خودم

بهار فصل سرزندگی و امید است که این شور و نشاط را، در جوانه و شکوفه آن درخت خشکیده گوشه حیاط می‌بینیم.

می‌گویند بهار نشانه‌ای از قیامت است یعنی چه؟
یعنی اصلا مرگ و مماتی برای انسانِ همیشه جاوید وجود ندارد، مگر ممکن است خلیفة الله باشی اما ماندگار نه؟
هرگز!
پس! این عالی‌ترین و بی‌نظیرترین تابلوی ترسیم شده از نور و امید است که در قاب گلهای معطر و شکوفه‌های سفید و صورتی، هر ساله خودنمایی می‌کند پس:

#ناامیدی ممنوع

وقتی آن شاخه خشکیده و بی‌ثمر، ناگهان به بار می‌نشیند و بار و بَر می‌دهد، تو ای انسان!
در رسیدن به آرزوهای پیچیده‌ات کمتر از گل گیاه نیستی!
پس…
افکار و اوهام یأس و نومیدی را به امواج خروشان رودهای بهاری بسپار و خود را در آغوش مهربانی و محبت خدایی رها کن و سبکبار به مسیر روشنت ادامه بده که:

اندکی صبر فرج نزدیک است

بهار رویش و پویش دلها و جانها بر همه دوستان عزیز و خوبان مهربان، مبارک و گوارا باد.

#تولیدی
#به_قلم_خودم
#سبک_زندگی_فاطمی

امام حسن مجتبی (علیه‌السلام) می‌فرماید:
شب تا صبح، خواب به چشمانم نیامد و مرتبا نجوای مادر را که در حال قیام و قنوت بود، گوش می‌دادم تا بلکه شاهد دعای مادر، برای اهل خانه و فرزندان باشم اما دردانه رسول الله، معرفتش بالاتر از آن بود که به خود بیندیشد و مرتبا برای مردم دعا می‌کرد و نهایتا و پس از مناجاتی طولانی، دعای مختصری برای اهل بیت خود نمود.

پس از نماز پرسیدم: مادر جان چرا اول برای مردم و در انتها، ما را دعا کردی؟
فرمود:
اول همسایه بعد اهل خانه! (مضمون)

عده‌ای چنین برداشت کرده‌اند که، فقط در دعا نمودن است که باید دیگران را بر خود مقدم داشت و یا بعضی گمان می‌کنند منظور از همسایه، همان چاردیواری ظاهری است اما:
معرفت و کرامت بانویی که سیده زنان دنیا و آخرت است بسی والاتر و ژرف‌تر از این است که افکار و همتش، کوتاه و منحصر به این محدوده باشد بلکه:

ألْجار ثُمَّ الدّار
یعنی:
ای مسلمان!
در همه امور زندگی به یاد دیگران باش! خواه در مسائل اقتصادی باشد و همنوع تو در مضیقه مادی، و خواه در امور دینی و اعتقادی و تربیتی باشد، مثل مسلمانی که پدر یا مادر خود را از دست داده و تو او را می‌شناسی و می‌توانی سرپرستی علمی و فرهنگی او را به عهده گرفته و او را نماز خوان و متعهد بار آوری!
و
بدان! که همسایه فقط منحصر به چاردیواری اطراف خانه‌ات نیست بلکه:

هم محله‌ای تو، همشهریان و هموطنانت‌ همه به نوعی همسایه تواند و هر دو در قبال یکدیگر مسئولیت دارید. چنانکه یکی برای حفظ امنیت تلاش می‌کند و آن یکی مایحتاج تو را به دستت می‌رساند و دیگری برای علم اندوزی تو تلاش می‌کند.

و
مهمتر آنکه، مردم سرزمین‌های دیگر که با تو هم عقیده و یا همفکرند نیز با تو همسایه‌اند مگر نه اینکه:
مثل:
فلسطین و غزه و سوریه و لبنان و یمن و … خود را به مخاطره انداخته‌اند تا دشمن سراغ تو نیاید؟
آیا!
شرط همسایگی و مروت آن نیست که به دادشان برسیم و به یادشان باشیم یا اینکه بر خلاف این رویه بشر دوستانه، فریاد اعتراض برآوریم که:

حق و حقوق ما را به بیگانه دادند؟ ما خود نیازمند‌تریم!
الحق
که بی‌انصافی بزرگی است که جان و مال خود را فدا کنند و جگر گوشه‌هایشان پرپر شوند و آدمی، بی‌تفاوت از این قضیه عبور کند و بگوید: چه ربطی به ما دارد؟
آیا این سبک زندگی فاطمی است؟ آیا دفاع او در مقابل دشمنان فقط، برای آرامش خانواده‌اش بود یا به نفع همه مسلمانان؟
پس:
بیاییم خود را به زینت این آداب و وظایف یک مسلمان راستین بیاراییم و بیش از پیش به فکر نجات مظلومان از شر ظالمان در سراسر عالَم، در حد توان و امکانات خود باشیم ولو در حد یک دعا باشد.

پ.ن.
دقت شود رعایت حقوق همسایه در محدوده شرعی و احکام، قوانین خاص خود را دارد و این تعبیر که در متن فوق از همسایگی شد نیز، شرایط ویژه خودش را دارد که نباید با یکدیگر اشتباه شود.

🎬 تقیه زمانیکه از حد گذشت مؤمنین خار و ذلیل می‌شوند.اگر در جامعه سکوت بود و عکس العملی در مقابل منکری چون کشف حجاب  اتفاق نیفتاد به مرور زمان با جامعه ای مواجه ایم که در غرب مشاهده می‌کنیم.

#حجاب_عفاف

#کشف_حجاب

#جامعه_غرب

#تقیه

@khiyabaneazadi