​#تولیدی #به_قلم_خودم #روز_گل!  اینکه در تاریخ روز جهانی کودک در کشورهای گوناگون، اختلاف نظرهایی وجود دارد چیزی از اهمیت توجه به کودکان کم نمی شود. هر چند بنیان گذاران این مناسبت مهم، عاملان بی عملی هستند که خود، منشور حقوق کودک را تصویب و امضا کرده و حتی آن را روز گل نامیده اند اما، حقیقتا برگزیدن زمانی خاص برای اهتمام و توجه به حقوق این آینده سازان امری بدیهی و غیر قابل انکار است. حقوقی که در منشور نامعتبر سازمان ملل برای کودکان از امنیت و سلامت و رفاه و آموزش تا، دین و آرمان و عقیده و مسلک و مرام بیان شده، بیش از هزار سال قبل جامع ترین و کامل ترین آن، توسط پیامبر رحمت در قالب دینی به نام اسلام با محتوایی برخاسته از وحی تحت عنوان قرآن کریم، برای همه نسل ها و عصرها به ارمغان آورده شد. در این مکتب نورانی حقوق کودک به عنوان یک انسان از قبل از تولد تا آغاز دوران بلوغ به صورت منشوری کامل و قابل اجرا و اعتماد، بیان گردیده و به جرات می توان گفت: هیچ دینی تا این حد به انسانیت بها نداده است. هر مسلمانی موظف است قبل از هر چیز اقدام به کسب درآمد حلال و مشروع نموده و حتی قبل از به دنیا آمدن کودک زمینه مراقبت های لازم را فراهم آورده و پس از تولد اولین حق کودک بر پدر و مادر، انتخاب نام نیکو و شایسته است زیرا طبق روایات، نام نیک هم در دنیا با آدمی است و هم در آخرت و نام کودک باید یادآور زیبایی های دین و تداعی یاد ائمه اطهار و بزرگان دین باشد. پس از آن والدین باید اهتمام جدی در امر پرورش و آموزش کودک به کار گیرند که به نقل از ائمه (سلام الله علیهم) آموزش باید از قرآن و سنت اخذ شود و آن، راهنمایی اعتقادی کودک به سوی فطرت پاک خدایی اش بوده و پرورش کودک نیز بایستی مطابق با فرامین وحی و مقدم بر آموزش باشد و آن تربیت کودک در راه مستقیم به صورت عملی است که روزانه در نماز، چندین بار از خداوند متعال درخواست می کنیم. طبق روایات کودک باید در هفت سال اول بازی کند و در واقع با مشاهده رفتاری از والدین، مقدمه آموزشهای بعدی فراهم گردد و در هفت سال دوم باید مهیای تعلیم و تربیت و یادگیری صفات نیک اخلاقی و رفتاری در زندگی گشته و در هفت سال سوم است که آنچه را که آموخته،در قالب عمل و به عنوان مشاور والدین به مرحله اجرا درمی آورد. و طبیعی است اگر سیر مراحل تربیتی کودک از ابتدا بر مبنای محکم و شایسته ای استوار باشد، از او جوانی مقتدر و لایق خواهد ساخت که در همه مراحل زندگی می تواند استقلال خود را حفظ و از گرایش به انحرافات و منکرات دور بماند. اگر خمیرمایه پرورش کودک، به نحو صحیح شکل بگیرد قطعا او را از بسیاری از آفت ها خصوصا در فضای مجازی و حقیقی امروز، در امان خواهد داشت. آفت هایی که هر یک به تنهایی می تواند سرنوشت و آینده کودک را با خطرات جدی روبرو سازد از دوستی با افراد منحرف گرفته تا پرسه زدن در ناکجاهای مجازی که پیامدی جز فاصله از خانواده و حمایت والدین مخصوصا مادر، ندارد و حریم امن و گرم خانه را رها کرده و دست به دامان غیر مجازی های حقیقی اعم از اعتیاد و بزهکاری و تکدی گری و…شده، هر چند که همه اینها بر خلاف حقوق رسمی و قانونی کودک بوده و بر مسئولان جامعه از آموزش و پرورش و بهزیستی و کانون پرورش فکری کودکان و نهادهای ذیربط و شورایعالی آموزش و مجلس شورای اسلامی و …لازم است که پیگیر و حامی حقوق کودک بوده و او را از معرض سوء استفاده های جسمی و جنسی همچون وضعیت کودکان کار و یا مسائل کودک آزاری را، به طور جدی دنبال کرده و همه جانبه مدافع عملی حق کودکان بوده و به هیچ قانون و سندی که مخل تربیت کودک است اجازه ورود نداده و حتی در مواقع ضروری با آن به مقابله برخیزند اسنادی همچون 2030 که طرح های کثیف همجنس بازی و کلا جنسیت کودک را مورد تهاجم قرار داده که هیچیک از مفاد آن با جامعه اسلامی ما هماهنگ نیست. پدران و خصوصا مادران نباید کودک را به محیط های اجتماعی و مجازی سپرده و با خیال راحت سرگرم زندگی دنیایی خود شوند بلکه، باید خود را دلسوزترین مربی نسبت به نونهال خویش دانسته و همه مراقبت های عقیدتی و عملی را لحظه به لحظه با کودک سپری کنند تا روزی که شاهد به بار نشستن این هدیه زیبای خداوندی باشند. اسلام برای عدم اجرای حقوق کودک در همه مراحل برنامه های تنبیهی و تعزیری دارد و حتی اگر مادری عامدا جنین خود را سقط کند باید دیه او را بپردازد.  و امروزه مدعیان فریبکار و کودک کش غربی و اروپایی باید در معرض دید کودکان یمنی و بحرینی و افغانی و… منشور جهانی حقوق کودک را آتش بزنند که حتی به کمترین و واقعی ترین نیاز کودک یعنی آرامش و غذا و امنیت نه تنها بهائی ندادند بلکه، روز بروز بر دامنه آتش افروزی های خود افزودند و دستان پلید و افکار شوم و سیاه خود را به خون بی دفاعان بی پناه و بی گناه، آلوده کردند و این خود برگ برنده و عزتی دیگر برای اسلام عزیزی است که کودک را نعمت و رحمت می شمارد و برای لحظه به لحظه زندگی کودک برنامه و هدفی خاص و مقدس دارد. به امید روزی که آزادی کودکان آواره فلسطینی را در سرزمین و خانه خودشان به نام روز جهانی کودک جشن بگیریم.

http://najhlestan.kowsarbloj.ir

​#تولیدی

#به_قلم_خودم

#دلم_می_خواهد_هم_بزنم

#آن_طرف_قضیه

#دیگ_نذری

#طنزانه
امسال بر خلاف هرسال آن عده ای که به، هم زدن دیگ نذری و نذورات محرم، حساسیت داشتند چون، از آب به آسیاب آن ور آبی! ها ریختن، قطره ای عایدشان نشد، از قضا خود خود دیگ نذری را نشانه گرفته و هر کس در هر پست و ریاستی بود این هم زدن را، مایه مباهات دانسته و خانوادگی و گروهی و جناحی کلا، پای دیگ حاضر شدند تا بهتر بتوانند آشی را که پخته اند، هم بزنند!

البته:
آش و هم زدن دیگ به وسیله این بزرگ زاده ها، با مردم عادی یک تفاوت عمده داشت و آن هم اینکه:
این از ما بهتران! با نزدیک شدن انتخابات، یا باید آن کرسی فعلی و قبلی و قبل تری را حفظ می کردند مبادا! موقع عوض کردن روکش بی رنگ و روی آن، خدای ناخواسته یک تازه وارد از راه برسد و این سروران، از بد رنگی و بی در و پیکری آن! خجالت بکشند و اوضاع کمی تا قسمتی غفلتا، شفاف تر بشود!

و یا:

بعضی از ایادی و اذناب مجهول الشفافیت هم که، هنوز طبل آغاز حرکت نواخته نشده و طی مسیر غیر قانونی است، به وسیله هم زدن همین دیگ های همیشه مورد طعن!؟ سوت زنی را آغاز کرده و به افتخار آشنایی با مردم محروم نائل آیند.

در این بین، عده ای هم که سالها بقول معروف دود هیزم خورده و به سر و سینه زده بودند، هر چه فریاد می زدند که:
آقابانو!! هم نزن! داری بد هم می زنی، بابا! دیگر به ته، دیگ رسیدیم، والا بخدا به اندازه کافی به هم زدید! ولی انگار نه انگار، فلش پشت فلش، عکس یادگاری گرفتند با نذری هایی که محرومان همین آبادی، با جان و دل فراهم کرده و آرام و بیصدا مشغول به هم زدن معادله سفره فقرا برای دریافت غذایی گرم از خوان احسان و کرم امامشان بودند.

اما:

گوش شنوا کو؟ هر چه آنان که دستی بر آتش داشتند، فریاد نزن نزن سر دادند آنان آنقدر به نیت رفع سوء تفاهم های جناحی! دیگ های نذری مردم را به هم زدند که ای کاش نمی زدند….!؟

​#تولیدی

#به_قلم_خودم

#مقتل_خوانی

#امر_به_معروف

#نهی_از_منکر
فقال ابن زیاد: أخبرنى یا مسلم لم أتیت هذا البلد و أمرهم ملئتم فشتت أمرهم بینهم و فرقت کلمتهم؟

ابن زیاد گفت: 

ای مسلم به من بگو چرا به این شهر آمدی و آرامش آن را بر هم زدی و کارهایشان را آشفته و آنان را دچار تفرقه نمودی؟
فقال له مسلم: ما لهذا أتیت…فأتیناهم لنأمر فیهم بالمعروف و ننهی عن المنکر و ندعوهم إلی حکم الکتاب و السنة و کنا أهل ذلک کما أمر رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم)

مسلم به او گفت:

برای این نیامدم، ولی شما منکر را آشکار و معروف را به خاک سپردید، و بدون رضایت مردم بر آنان فرمانروایی می کنید. با ایشان برخلاف آنچه خدا به شما دستور داده رفتار نمودید،…و :
ما آمده ایم تا ایشان را امر به معروف و نهی از منکر کنیم، ایشان را به سوی حکم خدا و سنت فرا خوانیم، و ما همچنانکه پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله) فرموده سزاوار آنیم.
پ.ن. ابن طاووس: لهوف / 67

دلم برایش می سوزد! بر خلاف قیافه اش، اندیشه اش ضعیف و حقیر است. به گمان خودش عزا و غذای حسینی را به تمسخر گرفته است اما نمی داند این بساط بهشتی تمام شدنی که نیست بلکه روز بروز ابدی تر می شود. 

ای کاش او هم می فهمید که سفره عشق ابا عبدالله الحسین (علیه السلام) را خدا، گسترده است و حب شهید عاشورا، مثل آتشی دل را در عشق خود می سوزاند و به پیش می رود تا آنجا که از وجودت فقط پاره ای  می ماند و بس! درست مانند شهدای کربلا، بی سر اما ماندگار! 

#تولیدی   #به_قلم_خودم

یا اهل العالم! عشق را گدایی نمی کنند، اصلا عشق خریدنی نیست، می دانی چه می گویم؟ این عاشق نیست که به دنبال عشق می دود بلکه، خود عشق باید تو را دریابد! چرا؟

عشق گدایی، به درد سطحی نگران و بی مایه ها می خورد، آنهایی که قدر و منزلتی برای خودشان قائل نیستند و کمال وجودی خویش را در سراب زیبایی دیگران می جویند، همان هایی که شاید از خودشان هم ضعیف تر باشند! چه می گویم؟

تکرار می کنم عشق خریدنی نیست! مثل حسین (علیه السلام) که نه تنها عشق را تمنا نکرد بلکه خودش عشق آفرین شد یعنی، حسین محبت و شور و حرارت قلوب را خلق کرد، هم او که خلیفة الله و ثارالله بود و خداوند خلقت یکی از عجیب ترین شاهکارها را به قدرت یداللهی او سپرد. چگونه؟

وقتی یک نفر، تبدیل به یک جهان ایثار می شود و مسیر منحرف تاریخ را تغییر می دهد، پاداش او در منظر الهی جذب چند دل و اشک و لبخند نیست! جایزه او را خود خدا باید تعیین کند، لذا به مقام:

فادخلي في عبادي و ادخلي جنتي

می رسد، چگونه؟ یعنی حسین، خودش ذوب در جنت رضای حق می شود و آنوقت است که: جنات عدن…برای قد و قامت معرفت او، کم است و او باید جنات عدن عاشقانش شود!؟

چه می گویم؟ یعنی همه محتاج عشق حسین می شوند و برای نجات دنیا و آخرت خود، چاره ای جز تمسک به سفينة النجاة ندارند!

حالا معنای قدر و قیمت واقعی ات را فهمیدی؟ گرچه مثل حسین نخواهی شد ولی اگر در راهش که همان صراط مستقیم و رحمة للعالمين است، قدم ننهی به بیراهه رفته و عمر و هستی ات را تباه کرده ای!

اما اگر دست انابه و توسل بر این سراج منير زدی، تو هم بجای گدایی عشق! خالق خوبی ها می شوی و خوبان عالم عاشق مرام و مذهبت!